არჩევანი (ფინალი)

გამწარებული იყო და საშინლად ბრაზობდა, რომ ასეთი მნიშვნელოვანი რამ დაუმალა არადა, რამდენჯერ უთხრა სიმართლე ეთქვა, კარგი, ადრე არ შეეძლო, მაგრამ ახლა, ხომ ისევ შეხვდნენ უნდა ეთქვა სიმართლე, რადგან სრული უფლება ჰქონდა სცოდნოდა, შვილის არსებობის

არჩევანი (15)

-ვერ ჩამომართმევს სასამართლო ბავშვი სანამ სრულწლოვანი არ გახდება, დედასთან იზრდება. – მაშინ ისიც უნდა იცოდე, შენ დაარღვიე კანონი, როდესაც ამდენი წელი მიმალავდი და მერეც არ მითხარი, შემიძლია ამ კუხით გიჩივლო.

არჩევანი (13)

-ხო, მაგრამ ვერ წავედი, ვერ შევძელი შენი დატოვება.- ამოიტირა მის გულმკერდზე. - მეტი აღარსად აღარ გაგიშვებ, მორჩა მე უშენოდ ერთი წამის გატარებაც კი, აღარ მინდა.- უთხრა და თავზე აკოცა.

არჩევანი(12)

-წუთი-წუთზე აფრინდება უკვე.- უთხრა გოგომ. – რაა? - წამოიძახა და გიჟივით მივარდა შუშაბანდს, მისვლა მისვლა და თვითმფრინავის აფრენა ერთი იყო.

არჩევანი (11)

– არის და ამას მალე დაგიმტკიცებ. – იცი, რა უკვე ყელშია ამოსული შენი საქციელები, ის პატარა გოგო აღარ ვარ ასე რომ ჩემგან თავი შორს დაიჭირე.- კვიციანმა ერთხანს უყურა და შემდეგ მის ტუჩებს დააცხრა, ძლიერ კოცნიდა.

არჩევანი(10)

-ბატონო,მოსმართლევ, ვფიქრობ ამით ყველაფერი გარკვეულია, ჩემს კლიენტს ცილი დასწამეს და იგი ამ მკვლელობასთან არავითარ კავშირში არ არის.- ნიშნის მოგებით წამოიძახა. აშკარად კმაყოფილი იყო, რადგან როგორც იქნა სიმართლე

არჩევანი(9)

ხო, მაგრამ ბატონო, მე რა გავაკეთო, არავინ არაფერი იცის მის შესახებ და...- წამოიძახა კაცმა. – ფულს რისთვის გიხდი?!- დაუყვირა.- არ მაინტერესებს, მაგედან არ წამოხვალ სანამ ყველაფერს არ გაარკვევ, თუ არა და იცი რაც მოგივა.- ჩასძახა გაბრაზებულმა,

არჩევანი(8)

რაა? შენი შვილი საიდან იქნება. – ამ ბავშვის ასაკი ემთხვევა იმ დღეს როდესაც... – აღარ გააგრძელო, ენი შენი შვილი არ არის, გასაგებია ის ჩემი გარდაცვლილი მეგობრის ქალიშვილია, რომელიც მე ჩამაბარა, მე გავზარდე ჯერ კიდევ თოთოობიდან ამიტომ მეძახის დედას.

არჩევანი (7)

– იცით უფრო იტალიელს გავხართ იერით თან ეს.. ჩაცმულობა.. – ხო, ალბათ იმიტომ დამეტყო, რომ უკვე წლებია იქ ვცხოვრობ. – გასაგებია, რას მიირთმევთ? – კაპუჩინოს.- უპასუხა გოგონამ და მიმტანიც ყავის მოსამზადებლად წავიდა.

არჩევანი(6)

– თორნიკე მე...- შეშინებულმა ამოთქვა და ბიჭს შეხედა. – იცოდე გაფრთხილებ დედაჩემის სახელი აღარასოდეს ახსენო, შენ არ იცი, ის როგორი დედა იყო გასაგებია...?- გოგონამ თავი დაუქნია და ბიჭიც გაეცალა.- ახლა კი წადი აქედან სანამ ჯერ კიდევ მშვიდად