გიჟური დღეები (თავი 17)

-ჰუიმე იატაკზე დაწექი თუ გინდა! -გაბრაზებულმა ავიქნიე ხელი. -კარგი ჩაიწიე! - გვერდით გავჩოჩდი და ცოტახანი წრიალის შემდეგ, მოვთავსდით კიდევაც. გაბრუებულმა მივლულე თვალები, არ მეგონი ასე ტკბილად თუ დამეძინებოდა ოდესმე საავადმყოფოში.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 32)

- სამსახურს დაემშვიდობე იდიოტო.. არა მაინც,რა მაგრად ვთქვი? არა არა.. არ მოვა. არ მოვა რატომ უნდა მოვიდეს? ეხლა უბრალოდ.. შემაშინა..შანსი არ არის,გაბრაზდა იდიოტი თავში ავარდნილი კაცი და ეხლა მოვალო.. არაა..

მარიამ არ გადახვიდე

მარიამ მოდი აქ! მარიამ არ გადახვიდე! მარიამ არ გადახვიდე! მარიამ!

შემომიშვი

-ეს..ეს რაარის?გაოგნებულმა დახედა ნახატს, შემდეგ კი თვალი მოავლო კაფეს.. მიმტანის გარდა იქ არავინ არ იყო.-ეს ვინ დახატა.. მიმტანს ხმაწართმეულმა კითხა. -არ ვიცი გოგონა.

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 7)

სამზარეულოში,მაგიდასთან ვიჯექი და ტელეფონს დავცქეროდი.არც ერთი გამოტოვებული ზარი.ასეთი რა თქვა კატომ,არავის რომ არ გავახსენდი?!მარჩიელობას თავი ვანებე და საჭმელს მივუბრუნდი.-რას მომშტერებიხარ?

ხატია

მაღვიძარის დარეკვამდე გამეღვიძა, ყოველთვის ასე ხდება მასზე ადრე მეღვიძება, თვალებს არც კი ვახელ ისე ველოდები როდის მაცნობებს ადგომის დროს. ამ დილითაც ვერ ვუღალატე ჩვეულებას, იქამდე არ ავდგები სანამ

სექტუმ სემპრა IV თავი (ჰარი პოტერის ფანფიკი)

-მართალი ხარ. მეც არ ვიცი რითი ვანუგეშო. მითუმეტეს როცა მე და მალფოიმ... ჰარი მიხვდა თავის შეცდომას და შეწყვიტა საუბარი -შენ და მალფოიმ? ჰარი რა საქმე გაქვს მაგასთან. ან ჰერმიონს? მოიცა ეგ ვირთხა აქაა?

უფლისგან მიტოვებული

ადგილზე ორი საათი დავყავი ბავშვების ცხედრები ექსპერტიზაზე გადაიყვანეს , ჟურნალისტები რომლებიც თავბრუს გახვევენ და არ გაცდიან საკუთარ საქმეზე კონცენტრირდე არადა გამოძიების დროს ყველაზე პატარა

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 6)

-ეს შენ არ გეხება!-ვცდილობდი რაც შეიძლება მკაცრი ვყოფილიყავი და ხმაში არ გამრეოდა ის სისუსტე,რასაც მისი სახლოვე მაგრძნობინებდა.-სწორედაც რომ მე მეხება.ჩემსას თითი არ უნდა დააკარონ!-მისი სიტყვები

მე გიჟი არ ვარ! [სრულად]

ხანდახან როგორ გტკივა, როგორ გეშინია...გინდა დახატო, დაწერო ან თქვა. მაგრამ როცა ამ ყვეალფრის სიტყვად გადაქცევას ცდილობ ხვდები, რომ სისულელეა... არცერთი, სიტყვა ახლოსაც არ არის იმასთან, რასაც გრძნობ... ამიტომ მე ყოველთვი სიჩუმეს ვირჩევ...იქ