გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი21)

-რავიცი არამიშავს შენ როგორ ხარ? -მეც რავიცი ვარ რა. უკვე გამოხვედი თუ ციხიდან მირეკავ? -არა რა ციხიდან გამოვედი უკვე და მამაჩემის კომპანიაში დავიწყე მუშაობა. რამდენიმე წელში კი თბილისში გადმოვალ. მამაჩემს არ უნდა რომ ტყუილად ვიყო მთელი ცხოვრება.

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (10 თავი)

არა არაფერია პირიქით. ძალიან მაგარია. -ვცდილობს სიტუაცია გამოვასწორო და ამიტომ ვამბობ ამას. თუმცა დიდად რომანტიკის განწყობაზე არ ვარ. -მაპატიე რაა. უბრალოდ არ მინდოდა ისეთი ბიჭების კატეგორიას მივმსგავსებოდი სულ რომანტიკაზე რომ ფიქრობენ და არ

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი20)

ძვირფასო დღიურო უკვე ორი წელი გავიდა მას შემდეგ რაც შოთიკო საზღვარგარეთ საქმეზე წავიდა. მას შემდეგ ბევრი რამ შეიცვალა. ირაკლი და თამუნა დაქორწინდნენ და ეხლა 4 თვის ტასო გვყავს, ბედნიერი ვარ როცა მას ვხედავ. ყოველგვარ ტკივილის მიყუჩებს ტასოს ხელში

არ ვიცი როგორ მოვერიო უაზრო ფიქრებს...

არ ვიცი როგორ მოვერიო უაზრო ფიქრებს დღე და ღამ სულს რომ მიწიოკებს ნელ-ნელა მიტევს...

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ! (9 თავი)

მე და ემილი უნივერსიტეტში ერთად მივდივართ. დღეს ჩემი კაპიტნობის პირველი დღეა. არ მინდა ამის აღიარება მაგრამ ვერ შევძლებ იმ გუნდის კაპიტნობას რომლის ყოფილი კაპიტანიც სანდროა. და რომელშიც ჯერ კიდევ თამაშობს სანდრო. ემილის ამ ყველაფერს ვუყვები და ის

ბუნებაც კი არ არის იდეალური და შენ როგორ ხარ ?

რუსებს გამოთქმა აქვთ ერთი ასეთი “По одежке встречают, по уму провожают“. ქართულად ასე გადმოითარგმნება - ტანსაცმლით ხვდებიან, გონებით კი აცილებენო. რა თქმა უნდა, თუ ადამიანის გარეგნობით არ მოვიხიბლეთ, არც მისი სულიერი ბუნების გაცნობა მოგვინდება.

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ! (8 თავი)

დილაა. მე და სანდრო ჩემს ლოგინში ვწევართ, მას სძინავს. მე მის სახეს ვუყურებ და ყველა ნაკვთს ვაკვირდები. ის ისეთი საყვარელია, სიმპატიური, ლამაზი ნაკვთებით, ვგრძნობ რომ მიყვარს. -რატომ მიყურებ? -მეკითხება ის და თვალ დახუჭული მიღიმის -ისე უბრალოდ.

არა...სჯობია რომ იქ არ ვიყო

სიბნელეს შევცქერი სახით ლოიალურ გარეთ ალბათ თოვს და ალბათ სიცივეა შენ კი თბილად წევხარ საბან შემოხვევით და არც გეფიქრება აქ რა ამინდია ,

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ!

ჩემს ოთახში მზის სხივები შემოდის და პირდაპირ თვალებზე მანათებს. მკვეთრი ნათება ძილს მიფრთხობს. საათს ვუყურებ და ვხვდებიბრომ უნივერსიტეტში დამაგვიანდა. ტელეფონი აღარ მაქვს რომ დედაჩემს დავურეკო დავკითხო რატომ გამითიშა მაღვიძარა საათზე. გუშინდელი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (7 თავი)

სანდრო ბურთის კალათში ჩასაგდებად ჰაერში ხტება და მე მთელი სხეულით მეჯახება ისე რომ ძირს ვარდები და თავს ვარტყამ. ბურთი კალათში ვარდება და ჩემს ყვირილს საზღვარი არ აქვს. თავი იმდენად ძლიერად დავარტყი წამით სინათლეც დავკარგე. შემდეგ ფეხზე ავდექი და