ხელი არ გამიშვა{2}

ჟურნალს სანამ იხილავდა დიდი დრო გავიდა, საკუთარი ფოტოც პირველად მაშინ ნახა ,როდესაც ყველაფერი დასრულებულად მიიჩნია . ხელებჩამოშვებული , ცარიელი იდგა და გაჩნდა დუდას მიერ შექმნილი ფოტოებით მონათხრობი ამბავი. იქამდე ბევრი რამ მოხდა, იმდენი რომ

ხელი არ გამიშვა

გონება გაქცევას სთხოვდა, დანაშაულის შეგრძნება სულს უხუთავდა მიდიოდა და ერთი ნაწილი ნაბიჯის უკან გადადგმას უბრძანებდა , სასწრაფოდ შებრუნებას , უსაფრთხო ადგილას დამალვას , გამოკეტვას იქ სადაც ვერავინ იპოვნიდა . სვლას აგრძელებდა,

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი 14

-გამარჯობა -გამარჯობა. -დედა ნეა,ნეა დედაჩემი ლალი და მამჩემი თაზო -სასიამოვნოა.

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი 13

ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე და თავი მხარზე ჩამოვადე.კარგახანს ვისხედით ასე და არაფერს ვაკეთებდით.

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი12

-დაჯექი,რამეს დალევ? -რამე ძლიერი გაქვს? -მაგალითად? -ნებისმიერი ალკოჰოლი.ისე შენ რა გაგიძლებს აბა. -კარგი მოდი დავლიოთ და თან ვისაუბროთ მაშინ.

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი 11

ისევ შევბრუნდი წასასვლელად ,მაგრამ სანამ ნქბიჯის გადადგმას მოვასწრებდი დაიხარა მხარზე გადამიკიდა და მანქანაში რასაც ქვია ჩამტენა.

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი 10

-რას ვიზავთ, ზოგჯერ იმისთვის რომ რაღაც კარგი მოგონება დაგრჩეს ამ სამყაროს უნდა მოსწყდე,ყველაფერი დაივიწყო,პრობლემები გვერდზე გადადო და წარმოიდგინო რომ ყველაფერი ისეა ,როგორც შენ გინდა.

არ იყავი

სად იყავი მე რომ მეშინოდა? სად იყავი მე რომ მას ვკარგავდი? სად იყავი მე რომ სული ცაში გავუშვი?

ათინას ათინა არ ჰქვია.

იცოდა რომ სადღაც ვიღაც არსებობდა, რომელიც მთელი არსით მას ეკუთვნოდა და ყველანაირად მისი იყო. თუმცა სად იყო? საიდან მოდიოდა? რამდენი დრო სჭირდებოდა მოსასვლელად?

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი 09

მისკენ შევბრუნდი და მთლიანად ჩავიძირე მისი შეხებით გამოწვეულ შეგრძნებებში.სადღაც შორიდან მესმოდა ფოიერვერკის ,ასაფეთქებლებისა და ბავშვების ხმა.