არ მოკვდები (თავი 4)

დიტომ ფული დატოვა, ერთი ორი ფუნთუშა წამოუღო ანის და მივიდნენ საავადმყოფოში. ანი პალატაში შეიყვანა დიტომ სადაც გაბრაზებული სანდრო ელოდებოდა. -ანი რატომ გახვედი პალატიდან ან საერთოდ რატომ ადექი შენთვის არ შეილება -ვიცი მაგრამ დავიღალე ერთი კვირაა ამ

ტვინის არცერთი უჯრედი არ გივიწყებს...

ტვინის არცერთი უჯრედი არ გივიწყებს... ოცნებიდან დიდი და საკმაოდ ტკივილიანი რეალობა , ხელს გჭიდებს და საკმაოდ უხეშად გათრევს.... ის წამიერი გულის აჩქარება , ტვინის უჯრედების , გახსნა და მოდუნება , მაინც ვერგივიწყებს. სადღაც ოთახის ბოლოში ჩაბნელებულ

არ მოკვდები (თავი 3)

ტყუილი ყველაზე საშინელებაა და ერთდერთი რამ რაც ადამიანს ნდობას აკარგინებს ყველას მიმართ. შეილება მოიტყუო უმნიშვნელოდ და თანაც ხუმრობის მიზნით მაგრამ როცა ამით უკვე ადამიანს გულს ტკენ ამას გამართლება არ აქ. საყვარელი ადამიანისგან კი ეს ყველაზე

არ მოკვდები (თავი 2)

ვინმეს ოდესმე თუ გამოგიცდიათ რაიმე ორგანოს დაქვეითება. ანუ გაუძლურება. როდესაც არაფრის ძალა არ გაქ ან თვალთახედვა გაკლია, ან ყრუვდები ან თუნდაც ვერ დადიხარ.ყველაზე საშინელებაა როდესაც ორგანიზმი გღალატობს და

ზეცა თავისას არ კარგავს! -2-

''ჩემი სიხარულის მიზეზი მარტო ის კი არ არის, რომ ჩემს დისშვილს ჩემი სახელი ჰქვია, ასევე ის, რომ ნიცას არ დავვიწყებივარ, მუდამ ვუყვარდი, მუდამ ნანობდა, მუდამ სურდა ძველ დროში დაბრუნება და ყველაფრის შეცვლა... როცა მას უყურებდა, მე ვახსენდებოდი...''

არ მოკვდები

სანამ დავიწყებდე მინდა ყველას მადლობა გადავუხადო ვინც ჩემ ნაწერს კითხულობდა. არ ვიცი ამ სახელით ისტორია არსებობს თუ არა მემგონი ადრე ვნახე ესეთი სახელი და თუ არის მითხარით რომ შევცვალო სათაური

ზეცა თავისას არ კარგავს! -1-

''მიყვარს, შეცდომას უშვებს, ვბრაზდები, ვპატიობ... არ მიყვარს? შეცდომას უშვებს, ვკიცხავ, ვთათხავ, მიწასთან ვასწორებ, გულში ვჭორავ და ვივიწყებ. მშვენიერი ტაქტიკაა, არა? რა ვქნა, ქვეცნობიერი არ მეკითხება, თავისით წყვეტს, რა როგორ უნდა გააკეთოს...''

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება (მეექვსე თავი) დასასრული.

-ქეთა მაგ შენს გინეკოლოგს რატომ არ უთხარი 2-დღით ადრე, 25-ში დაენიშნა საკეისრო? მამა-შვილს ერთ დღეს გვექნებოდა დაბ დღე და ერთად ვიბლატავებდით.დამიჯერებთ? ისეთი არეული ვიყავი, სანდროს დაბ დღე აღარც მახსოვდა.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება....(მეხუთე თავი)

ცრემლიანი თვალებით ვუყვებოდი მათ ჩემი და სანდროს ისტორიას, ზუსტად ვიცოდი ჩემები და სანდროსები განსაკუთრებით ჩემი ძმა არასოდეს მაპატიებდა, ისიც კარგად ვიცოდი ამ მომენტში რაიმეს დამალვას აზრი არ ჰქონდა, ამიტომ ყველაფერი მოვყევი. ბოლოსთვის კი ბავშვის

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება.....(მეოთხე თავი)

სანდრიკასგან ახალი არაფერი ისმოდა. იმ დღის შემდეგ რაც გაიგო ჩვენი შვილის შესახებ აღარ გამოჩენილა. სულ ტელეფონს დავყურებდი, ყოველ დღე მის ზარს ველოდი. მე და ლიკო ექიმთან მივედით კონსულტაციაზე, ლიკო 3-კვირის ორსული იყო, მე 2-თვის და 2-კვირის.