აღიარე..
იცი?! მონატრებას უამრავი ფერი აქვს.. შემოდგომას რა ძალიან ჰგავსო ერთი გაფიქრებით კი იფიქრებს ვიღაც მეორე.. კი, კი ზუსტად მეორე შენნაირი.. აი, ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარი მარტოობას ყავას რომ უმზადებსმოდი აღიარე
მოდი თქვი რა:,,მე ცუდად ვარ.გული მტკივა.სული მეწვის.სიცოცხლე აღარ მინდა.ირგვლივ არავინ მყავს.ნუთუ ხალხი არ ხართ? ნუთუ ვერ ხვდებით,რომ მარტო ვარ!!’’,,ღამე მძულს,რადგან ზუსტად ვიციაღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !( დასასრული)
ჩამოფრენილიყვნენ და ტრადიციულად უარს აცხადებდნენ დახვედრაზე. მე თაკოს ოთახში მეძინა, ალექსანდრეს კი ჩემს გვერდით, თავის ოთახში. ყველანი ძალიან ვღელავდით, განსაკუთრებით ალექსანდრე იყო ყოველდღე აღელვებული. -რა პრობლემა, ან სად უნდა მოვიდე ალექსანდრეაღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 20)
-რაა, გგონია ვერ გაავკეთებ? თან შენც დამეხმარები-ხელი მოვკიდე და ისიც "წამოვაგდე" ფეხზე. ჩემი მცდელობა იმისა რომ ხაჭაპური გამომეცხო, კრახით დასრულდა და მე და ალექსანდრეც ფქვილში აღვმოჩნდით დასვრილები. ბოლოს ისევ სალათს და ნახევრად დამწვარ კარტოფილსაღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 19)
-ვიცი-ვუთხარი და ტუჩები ოდნავ შევახე მის გახურებულ ლოყას.-შენი მოტყუება არ მიფიქრია, უბრალოდ მინდოდა მომზადებულიყავი შეხვედრისთვის, ასე შენთვის უფრო ადვილი იქნებოდა. მშვიდად ისადილე-მითხრა და ფეხზე წამოდგა. დარწმუნებული ვიყავი რაღაცას მიმალავდა.აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 18)
თვალები ისევ დავხუჭე და მის მკლავებში უფრო კომფორტულად მოვკალათდი.საწოლზე დამაწვინა, ცოტა ხანი მიყურა, ბოლოს ჩემთან მოვიდა ლოყაზე ცხელი ტუჩები მომაკრო და მალე კარის ხმაც გაისმა. მაშინვე "ვჭყიტე" თვალები, ხელი იმ ადგილას ჩამოვისვი სადაცაღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 17)
ფანჯრიდან დავინახე. აივანზე იდგა და ეწეოდა. მის ხელში მანამდე სიგარეტი არასდროს შემინიშნავს. მინდოდა მივსულიყავი, ხელიდან გამომეგლიჯა და გადამეგდო. ან თუნდაც მხოლოდ მივსულიყავი, მისი ხმა გამეგო, მისი სურნელი შემეგრძნო. თვალები მაგრად დავაჭირეაღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 16)
ვერ მივხვდი როდის ჩამეძინა. ქუხილმა გამაღვიძა. ცხვირში უცხო სუნამოს სუნი ვიგრძენი და მხრებზე სითბოც, ალექსანდრეს „ჟაკეტი“ მაფარია. რა კარგ სუნამოს ხმარობს ეს დამპალი. მანქანაში მარტო ვიჯექი. ფანჯარაში გავიხედე, უკვე საკმაოდ ბნელოდა. კარის ხმააღიარე შენ ხომ გიჟდები ჩემზე (დასასრული)
დიახ სიკვდილამდე სილვდილის დაჯერება ძალიან ძნელია.თითქოს უკვე ეს სიტყვები გახდა ჩემი ცხოვრების აზრი სულ ის მიტრიალებდა თავში და მუდამ მასზე ვფიქრობდი სულაც არ იყო წს კარგი.ყოველთვის ტკიბილს მაყენებდა სიკვდილზე ფიქრი ახლა ხომ საერთოდ.ვფიქრობდი რომაღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 15)
უარი უნდა მეთქვა როცა შევნიშნე როგორი გაბრაზებული სახით იყურებოდა ალექსანდრე, ხელები კი მთელი ძალით მოეჭირა საჭისთვის. -კარგი, მისამართი მომწერე და შევხვდეთ-ვუთხარი და სასწრაფოდ გავთიშე ტელეფონი. ყველაზე მეტად ამას ვერ ვიტანდი. ადამიანისტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.