ზღვასთან ახლოს (V თავი) დასასრული

ლილიანამ ჭიქაში წყალი ჩამოასხა და ფანჯარას მიუახლოვდა. შორს ზღვა ბობოქრობდა. ტალღები მღელვარედ ადი-ჩადიოდნენ. ალბათ ღამით იწვიმებდა კიდეც. აგვისტოს მიწურულისთვის უჩვეულო ამინდი იდგა. შორს ზღვიდან მომავალი სილუეტი დალანდა. ცოტნე იყო. გოგონას

ზღვასთან ახლოს (IV თავი)

ბოლოს როგორც იქნა მთელი შერჩენილი ძალ-ღონე და გამბედაობა გამოიყენა და ქუთუთოები ერთმანეთს დააცილა. უცებ ნაცნობ ულამაზეს მწვანე თვალებს შეეჩეხა და მზერაც გაუქვავდა. -მეგონა გეძინა. -შენ რა გაგიჟდი?! კინაღამ მიკროინფარქტი მივიღე! ეს რა იყო?! ან რა

ზღვასთან ახლოს (III თავი)

იმედიც დაკარგა და ბრძოლა შეწყვიტა, საკმაო რაოდენობით წყალი ყლაპა, უკვე გონებასაც კარგავდა, როდესაც წელზე ხელის მოხვევა იგრძნო და რამოდენიმე წამში უკვე ზედაპირზე ტივტივებდა. ძლიერად ამოახველა და მის მშველელს მიენდო მთლიანად.

ზღვასთან ახლოს (II თავი)

გამთენიის ხანს რაღაც უსიამოვნო გრძნობამ გამოაღვიძა. პირი საშინლად უშრებოდა. ახლა ადგომა ესიკვდილებოდა, თუმცა სხვა გზა არ იყო. ნელა წამოიზლაზნა ფეხზე, იქვე მიგდებული ხალათი უბრალოდ მოისხა და სამზარეულოსკენ გაემართა. ორი ჭიქა წყალი მიყოლებით ჩაცალა და

ზღვასთან ახლოს (I თავი)

საიდანღაც პლედი ამოქექა და მისაღებში დივანზე გაშოტილ ბიჭს გაუტანა. მანაც უცნაური სახით გამოართვა, ზურგი აქცია და თვალები დახუჭა. -ტკბილი ძილი. - მაგრამ ლილიანას პასუხი არ მიუღია. უცნაურად, თავისთვის აიჩეჩა მხრები და ოთახში შებრუნდა. მთელი ღამე ძილი

რაც უფრო ახლოს ხარ...

რაც უფრო ახლოს ხარ, მეჩვენები შორს.. სათქმელი აღარაფერი დამრჩენია, მგონი, არც შენ, ნაძალადევი ღიმილიც აღარ შეგვიძლია, მაშინვე გვეყინება სახეზე.. რამდენი რამის თქმა მინდოდა, ალბათ შენც გინდოდა, მაგრამ რა მოხდა ?

ისე ახლოს ხარ

ისე ახლოს ხარ....და.. გეძებ მაინც ჩვენს შორის არის ლაბირინთები თითქოს სულ მალე ჩამიკრავ მკერდში და არასოდეს არ გამცილდები.

ბედნიერებასთან ახლოს. (მესამე თავი)

ლიზა. ლიზა და ისევ დაუსრულებლად ლიზა. რომელიც იყო და არის მთელი ჩემი ცხოვრების სიყვარული. რომელთანაც საუკეთესო წლები მაკავშირებს. თუ არ ჩავთვლით ბოლო სამ წელიწადს,რომელმაც მომშალა.

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი,მეორე თავი)

-კიდევ ერთ ჭიქა ცხელ შოკოლადზე რას იტყოდი? გადავხედე მარის. -რატომაც არა! გაეცინა მას. -თუ შეიძლება მარჯანიშვილზე გაგვიყვანეთ და რამდენი იქნება ჩვენზე? სერიოზული სახით მივუნრუნდი გეგის.

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი თავი)

-მე და შენ ცოლ-ქმარი? რა სისულელეა. გაკვირვებული სახით დადის ლიზა ოთახში და ისტერიულად იცინის. მე უბრალოდ ვდგავარ და ჩემთვის ვფქირობ რომ უნაკლოა. -რა გაგიკვირდა ლიზა? ხომ იცოდი,რომ ადრე თუ გვიან ასე იქნებოდა. ისეც მეცინება მე. -კი, ვიცოდი. იბნევა