ბიზნეს ვუმენი (თავი 16)

„გცალია რო ვილაპარაკოთ? მემონატრე უკვე ://// თან რაღაც უნდა გითხრა “ პასუხის ლოდინში პიტნის ჩაის მზადება დავიწყე, მალე ტელეფონი აწრიპინდა, გიგა სკაიპით მირეკავდა, მეც ღიმილით ვუპასუხე. ეკრანზე თვალებ ჩაშავებული, ლოგინში მწოლიარე და წელ ზევით

ბიზნეს ვუმენი (თავი 15)

-ჩაგაჭიკარტეს გოგო მანდ? შემოდი-ღიმილით შევდივარ სახლში, ყველანი მისაღბში მოკალათებულან თან ტორტს მიირთმევენ, ღმერთო რა კარგი გემოვნება აქ ამ ადამიანს, ტორტი ზუსტან ისეთია მე რომ მიყვარს შოკოლადის, თხილიანი, თან ისეთი კი არა ცოტა კრემი რო აქ, არაა

ბიზნეს ვუმენი (თავი 14)

მისი მარწყვის ფერი ტუჩების ჩემსაზე შეხება ვიგრძენი, მთელ სხელში სასიამოვნე გვრძნობამ დამიარა, შიშველ სხელზე ავუცურე ხელი ნაზად, მაშინვე ვიგრძენი რომ მოდუნდა და თან დაიძაბა კიდეც, ხელი ძლერად შევუცურე თმაში, მაგრამ მაინც ნაზად. ჩემი ქმედება

ბიზნეს ვუმენი (თავი 13)

„გიგა სად ხარ ფრენა ოთხზე არ გაქ? აეროპორტში რომელზე მოვიდე?“ ამის გახსენებაზე საათს ვუყურებ და ოცი წუთი აკლია ამ დროს ტაქსს დაწერის თავი არ მაქ იმიტომ რაიმე ტაქსის კომპანიის ნომერს ვეძებ მესიჯი რომ მომდის.

ბიზნეს ვუმენი (თავი 12)

თვალებს ვახელ ვიზმორები ლოგინში, ვდგები და მოწესრიგებას ვიწყებ, მალე ვემზადები და საჭმლის ჭამას ვაპირებ რომ ტელეფონზე მესიჯი მომდის: „რესტორნების საქმის შეხვედრის მერე დამირეკე გამოგივლი და მერე ვილაპარაკოთ“- ალექსანდრე რო მახსენდება ხასიათი

ბიზნეს ვუმენი (თავი 11)

-ამდენი მოთმინედა დამთავრდაააა უნდა შემოვიდე ამაღამ შენში-ხელი უნებლიედ წინ გავიშვირე და ცეკვა გავაგძელე ისე რომ თვალები არ გამიხელია. -საინტერესოა შენში რა ორგანოთი უნდა შემოსვლა?

ბიზნეს ვუმენი (თავი 10)

ტანზე კაწვრს ვგძნობ სახეზე კი თითიქოს რაღაც მლოკავდა, თითქოს არა რაღაც მართლა მლოკავდა, ის შეგძნება ისეთი საშინელი იყო რომ თვალები დაფეთებულმა გავახილე. არა. არა. არა. ოღონდეს არა და თუ გინდა ალექსანდრეს დავეტოვრბინე თავისთან სახლში,მაგრამ მოიცადე,

ბიზნეს ვუმენი (თავი 9)

დილით ვიღაცა საბანს მხდის და დაბლა აგდებს. ვაიმე მოვკლავა ამას, მაგრამ ჯერ გავიგებ როგორ შემოვიდა ჩემ სახლში. -გაღვიძე და ჩქარა მითხარი რა მოხდა?! ესე მალე რატომ ჩამოხვედით?! -ვაიმე გიგა რა გინდა? რა ესე მალე რატო ჩამავედით? დამაძინე რა ისედაც მალე

ბიზნეს ვუმენი (თავი 8)

დილით თვალები ჯერ კიდევ არ მაქ გახელილი, როცა მის ერთ ხელს წელზე, მეორეს კი კისერზე ვგძნობ. მას მთლიანად მასზე ვყავარ აკრობილი და სუნთქვის საშვალებასაც კი არ მაძლევს, განძრევაზე ზედმეტია ლაპარაკი. თვალებს ვახელ მას ჯერ კიდევ ძინავს არა ამ

ბიზნეს ვუმენი (თავი 7)

დილით ადრე გამეღვიძა, მზის სხივების გამო არა, არც გიგა დარეკვის გამო, არც დაგვიანების გამო, უბრალოდ აქაურობის სუნის შეგძნების დაუოკებელი წყურვილის გამო თვალებს ისე ვახელ გეგონება რამოდენიმე საათა რაც გაიღვიძაო. ტელეფონს ვწვდი და საათს დავხედე ჯერ