ბრაზიანი გოგო

დილით გაჩერებაზე მეტეოროლოგიური პირობების შესაბამისად შეფუთნული და პანდემიის წყალობით ახალი აქსესუარით, პირბადით, სრულაიდ იდენტობა დაკარგული ავტობუსში ასვლას ვაპირებდი, როცა ჩემი სახელი მომესმა გვერდიდან: -ლილე, ბარზიანო გოგო!

უნებლიე შეცდომა (14 თავი)

კიდევ ერთი საათი იყო გასული დაჩის მობილური უცხო ნომრით რომ ამღერდა, მიხვდა ვინც იქნებოდა, ირგვლივ ანიშნა ბიჭებს და დემნამ მაშინვე გადარეკა აიტი განყოფილებაში.

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (10)

- ვერ იძინებ? რომელია საათია ტო - ხუთი დაიწყო... - ამჯერად რა გინდა.. - თქვა და წამოჯდა. - პიცა მინდა... -ადექი ჩაიცვი. - რატომ? - კაფე ვიცი 24 საათი მუშაობენ და კარგი პიცაც აქვთ, მიდი ადექი. ლოყაზე ვაკოცე ჯერ კიდევ ნახევრად მძინარეს და საწოლიდან

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (9)

- ნიკა.. - მართალი ხარ,ამ ურთიერთობის დამთავრება მინდა! გაშტერებული ვუყურებდი,ცოტაც და ვიყვირებდი, ვიყვირებდი რომ ვეღარ ვიტან, მეზიზღება.. რომ მენატრება ის ბიჭი,რომელიც შემიყვარდა.. და არა ასეთი ნიკა.. - ხოდა დაამთავრე! - ვთქვი და ცრემლები

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (8)

გონზე რომ მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი. პალატაში ლიზი იჯდა,თვალებდასიებული. -რა ხდება? - მთელი ღონე მოვიკრიბე იმისთვის რომ მეკითხა -ნია..-ღაპაღუპით სდიოდა ლიზის ცრემლები - თავი მაგრად დაარტყი, ტვინის შერყევააო ექიმმა. -ვაიმე! - ყველაფერი გამახსენდა

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (7)

მანქანაში ვიჯექი,სახლში ისე მივედით დედას ხმა არ ამოუღია. სახლში შესვლისთანავე მამამ ოთახში შედი და დაიძინე,მე და დედაშენს სალაპარაკო გვაქვსო. ნიკას მივწერე რომ ყველაფერი კარგად იყო და ჩემზე არ ენერვიულა,სინამდვილეში კი ყველაზე მეტად

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (6)

სადარბაზოს წინ შავი მანქანა იდგა, ლუკას მანქანა..ნიკას შევხედე. ალექსმა გაიღიმა და ხმამაღლა თქვა- მე კიდევ კაცი მეგონა...- აქ არ გელოდებოდით... - თქვა ლუკამ და ბიჭებს გადახედა- აბა სად მელოდებოდი შენი.. - ნიკამ მუშტი შეკრა და წინ წასვლა დააპირა. ხელი

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (5)

გავიხედე.. მხოლოდ დიდი ფუმფულა დათვი ჩანდა, სასწრაფოდ გავაღე კარი. დათვი გაიწია და ჩემი ბიჭი გამოჩნდა, დათვს ძლივს იჭერდა. გამოვართვი და სახლში ძლივს შემოვათრიე, ნიკას კი ისე ძლიერ ჩავეხუტე მგონი ვეღარ სუნთქავდა.- გილოცავ პატარა

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (4)

მე და ლუკა ბართან მივედით. თვალებს არ ვუჯერებდი, ბარის კუთხეში ლაშა იჯდა ვიღაც გამომწვევად ჩაცმულ გოგონასთან ერთად... ლუკას შევხედე, ისიც ლაშას უყურებდა, მერე მე შემომხედა, გამიღიმა და კოქტეილი მოსვა.

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (3)

დილით ზარმა გამაღვიძა. - ბატონო...კი ნია ვარ, ლუკა შენ ხარ?.. კარგად შენ როგორ ხარ?.კი გამაღვიძე.. არაუშავს...არა არ გაგლანძღავ. ახლა რომელი საათია?..რაა??.. მეორედ ცხრა საათზე აღარ დარეკო თორემ.. თორემ გეფიცები არ ვიცი რას ვიზავ!