შენივე დაგებულ მახეში გაები-სიგიჟემდე შეგიყვარდი(სრულად)

-მახეში? რომელ მახეში -სიგიჟემდე შეგიყვარდი! თოვდა, ფიფქები შეუჩერებლად ცვიოდნენ ალექსანდრე და მარიამი ერთმანეთს ათბობდნენ. სიმშვიდე, ბედნიერება, მოდუნებული სხეულები და მელოდია რომელსაც ორი სიყვარულით დატყვევებული გული ქმნიდა ...

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !( დასასრული)

ჩამოფრენილიყვნენ და ტრადიციულად უარს აცხადებდნენ დახვედრაზე. მე თაკოს ოთახში მეძინა, ალექსანდრეს კი ჩემს გვერდით, თავის ოთახში. ყველანი ძალიან ვღელავდით, განსაკუთრებით ალექსანდრე იყო ყოველდღე აღელვებული. -რა პრობლემა, ან სად უნდა მოვიდე ალექსანდრე

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 20)

-რაა, გგონია ვერ გაავკეთებ? თან შენც დამეხმარები-ხელი მოვკიდე და ისიც "წამოვაგდე" ფეხზე. ჩემი მცდელობა იმისა რომ ხაჭაპური გამომეცხო, კრახით დასრულდა და მე და ალექსანდრეც ფქვილში აღვმოჩნდით დასვრილები. ბოლოს ისევ სალათს და ნახევრად დამწვარ კარტოფილს

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 19)

-ვიცი-ვუთხარი და ტუჩები ოდნავ შევახე მის გახურებულ ლოყას.-შენი მოტყუება არ მიფიქრია, უბრალოდ მინდოდა მომზადებულიყავი შეხვედრისთვის, ასე შენთვის უფრო ადვილი იქნებოდა. მშვიდად ისადილე-მითხრა და ფეხზე წამოდგა. დარწმუნებული ვიყავი რაღაცას მიმალავდა.

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 18)

თვალები ისევ დავხუჭე და მის მკლავებში უფრო კომფორტულად მოვკალათდი.საწოლზე დამაწვინა, ცოტა ხანი მიყურა, ბოლოს ჩემთან მოვიდა ლოყაზე ცხელი ტუჩები მომაკრო და მალე კარის ხმაც გაისმა. მაშინვე "ვჭყიტე" თვალები, ხელი იმ ადგილას ჩამოვისვი სადაც

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 17)

ფანჯრიდან დავინახე. აივანზე იდგა და ეწეოდა. მის ხელში მანამდე სიგარეტი არასდროს შემინიშნავს. მინდოდა მივსულიყავი, ხელიდან გამომეგლიჯა და გადამეგდო. ან თუნდაც მხოლოდ მივსულიყავი, მისი ხმა გამეგო, მისი სურნელი შემეგრძნო. თვალები მაგრად დავაჭირე

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 16)

ვერ მივხვდი როდის ჩამეძინა. ქუხილმა გამაღვიძა. ცხვირში უცხო სუნამოს სუნი ვიგრძენი და მხრებზე სითბოც, ალექსანდრეს „ჟაკეტი“ მაფარია. რა კარგ სუნამოს ხმარობს ეს დამპალი. მანქანაში მარტო ვიჯექი. ფანჯარაში გავიხედე, უკვე საკმაოდ ბნელოდა. კარის ხმა

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 15)

უარი უნდა მეთქვა როცა შევნიშნე როგორი გაბრაზებული სახით იყურებოდა ალექსანდრე, ხელები კი მთელი ძალით მოეჭირა საჭისთვის. -კარგი, მისამართი მომწერე და შევხვდეთ-ვუთხარი და სასწრაფოდ გავთიშე ტელეფონი. ყველაზე მეტად ამას ვერ ვიტანდი. ადამიანის

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 14)

მობილური ბალიშის ქვემოდან გამოვაძვრინე და ბლოკი მოვხსენი. მაშინვე თვალში მეცა ალექსანდრეს 20 გამოტოვებული ზარი. ვერ ვხვდები რის მიღწევას ცდილობს. მისი ზარები დავაიგნორე. თეონას დავურეკე და შეხვედრა ვთხოვე, ისიც მაშინვე დამთანხმდა. ერთ-ერთ კაფეში

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 13)

ნატალიც გაემზადა და მაღაზიისკენ წავედით. -აბა მომიყევი ყველაფერი, ძალიან მაინტერესებს(მე) -ვაიმე ემილი, ისეთი მოულოდნელი იყო ყველაფერი, არც კი ვიცი. მანქანაში რომ ჩავჯექი, მერე დავფიქრდი საერთოდ რატომ მივდიოდი იმ წვეულებაზე,