გაზაფხული

მინდა ვიყოთ ერთად და შენს თითებს ვთვლიდე გაზაფხულზე ერთად დაველოდეოთ ჩიტებს

ამბები რეალობიდან (გაზაფხული)

ურთიერთობა თავდაპირველად სულ სხვანაირია, დროთა განამვლობაში კი ფერები ხუნდება და ნელ-ნელა ის ეიფორია და ემოცია სიმძლავერს კარგავს. განსაკუთრებით მაშინ, თუ რომელიმე მხარეს პრობლემები უჩნდება და ამის შესახებ მეორე მხარეს არაფერს ეუბნება და ცდილობს

ამბები რეალობიდან (გაზაფხული დასაწყისია)

თბილისი ძალიან პატარაა. შეუძლებელია ნებსიმიერ კაფეშიც კი ვინმე ნაცნობს არ შეხვდე. ხშირად ეს დიდი პრობლემის წინაშე გვაყენებს ხოლმე და გვიჩენს სურვილს ვცხოვრობდეთ ისეთ ადგილას სადაც ყოველიდღე იმაზე ხალისიანი და მრავალფეროვანი იქნება ვიდრე აქ.

მე,დიდი ფანჯარა და ვერ დამდგარი გაზაფხული.

მცირე ტექსტი სამეგობროს უკარგესი ადამიანის ტკივილზე...

თუ ზამთარს ავირჩევ (თუ გაზაფხული მოვა-ნაწილი 2)

როგორ არ უნდოდა, ისევ მისი ნახვა. მერე რა, რომ მის რაღაც ნაწილს ლუკასთან საუბარი უნდოდა, მეორე ნაწილი ამის წინააღმდეგი იყო და თუნდაც ეს წინააღმდეგობა ძალიან პატარა ყოფილიყო, ზოგჯერ ადამიანს საკუთარი თავი უწესებს საზღვრებს და არა-სხვისი აზრები, ახლა

გაზაფხული

გაზაფხულს შენი სუნი აქვს ზაფხულს სითბო აქვს შენი შემოდგომა ხარ ასაკით თმებში ჭაღარა გშვენის.ზამთრისთვის არ მემეტები და განშორებაც არ მსურს, იმდენად მომნატრებიხარ გამოვედევნე წარსულს.

გაზაფხული ჩემში

ჩემს ფანჯრებში გაზაფხული, ისე ფრთხილად იპარება. სატრფოსავით დაზაფრული ჩემს მშობლებს რომ ემალება.

გაზაფხული

გაიღვიძა ბუნებამ, ტყეს ფოთლები გასცვივდა ჩემი გული თითქოს კი არა, ყინულივით გაცივდა. მზე ჩავიდა... ირგვლივ მოეფინა სინათლე თბილი, ხიდან მოწყდა ფოთოლი, მიწას მიბარდა ვით ბალიში რბილი.

,,სამი გაზაფხული,,

სახლი რომ დავკარგეთ მე და ჩემმა ოჯახმა ,მას შემდეგ მომთაბარე ტომივით ვცხოვრობთ ,ხან იქ ხანაც აქ .თავიდან მეგონა, რომ ჩემი სახლის გარდა სხვაგან ვერ ვიცხოვრებდი ,ვერ შევეგუებოდი სხვა კედლებს, ვერ ვისუნთქებდი ,ვერ დავიძინებდი და ბედნიერი ვეღარასოდეს

გაზაფხული

იყო ნათება,თბილი და საოცარი. ვგრძნობდი,როდესაც პირველად გავახილე თვალი,თვალიმომჭრა ამ სხივებმა,რომელიც ობობის ქსელივიით,მოედება ყოველ კუთხე-კუნჭულს და გასაზრდოებს როგორც საზრდო.