გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 15)

თავი დავუქნიე. მეტლახის იატაკისთვის გამეშტერებინა თვალი და ვფიქრობდი. ისეთ ღრმა ფიქრებში ვიყავი ჩაძირული, ტიტანიკს უფრო ადვილად ამოათრევდნენ ატლანტის ოკეანედან, ვიდრე მე- ჩემივე ილუზიიდან. "გაზაფხულის ყვავილზე" მეფიქრებოდა. და გაზაფხულის წვიმა ანდრო

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 14)

-მორჩა?-გულუბრყვილოდ ვიკითხე და საკუთარი ხმა ყურებში მძაფრად და უსიამოვნოდ ჩამესმა. პასუხის მოლოდინში თითოეული პულსის ცემა ყურში გუგუნივით ჩამესმოდა, მიუხედავად იმისა, რომ წინასწარ ვიცოდი,

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 13)

არც ისე დიდი დრო გავიდა იმ შემთხვევის მერე, რაც ანდრიასთან ვიყავი ასული (დრამატული სპექტაკლების დადგმის დღე იგულისხმება), მას შემდეგ ორჯერ ვნახე და ორჯერვე სადარბაზოში. პირველად მაშინ, როდესაც დილის ვარჯიშის (თავქუდმოგლეჯილი სირბილის) შემდეგ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 12)

საწოლზე ფეხმორთხმით ვზივარ და თავზე ხელს ვიჭერ (საინტერესოა, რისი მეშინია:იქნებ ტვინის არალეგალურად გადმოსხმის, თუმცა წესით ტვინი არ იბერება და არ სკდება, მხოლოდ მისი უჯრედები ივსება და ხვეულები მეტად იხვევა, როცა ადამიანი ჭკვიანდება). მინდა,

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 11)

-რაო, რა გვითხრა ლალიომ? კამფეტებს მოგცემო?-რა სასაცილოა?-უღიმღამოდ გამაჯავრა-სად ვდიო ახლა მე მაგის კატას?! ტფუი, რატომ არ გამიხმა ეს ხელები, ტელეფონს რომ ვუპასუხე...-კაი, ნუ მოთქვამ ახლა

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 10)

შუაღამით უცნაურმა სიზმარმა გამომაღვიძა. ამესიზმრა, მე და თეა სახურავზე ვისხედით, უცებ საიდანღაც სანაპირო გამოჩნდა და უზარმაზარმა ტალღამ ჩვენამდეც ამოაღწია. შეზლოგნზე წამოწოლილებბი ტალღამ აგვიტაცა და იქვე მოცურავე ნიანგს მოვკარი თვალი. ცურვით გავწიე

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 9)

-ალერგია მაქვს ბოროტო-დაბღვერილმა და გაგულისებულმა შევძახე და ჩემს გამლღვალ თევზს მივუბრუნდი. აბა, ვინ მაცადა აზრის გამოთქმა და მერე ტკბილად ცხოვრება? ვიქნებოდი ჩემთვის, გემრიელი, ტკბილი

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 7)

დილით გაღვიძებული, წინა ღამის გახსენებამ გამაბედნიერა. რა უჩვეულო იყო, როდესაც ერთ დღეს შეეძლო ასე შეეცვალე. თავს სხვანაირად ვგრძნობდი, უფრო ლაღად და თავისუფლად, ჰაერიც უფრო სუფთა მეჩვენებოდა და სამყარო ლამაზი. საწოლიდან ღიღინ-ღიღინით წამოვხტი,

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 6)

-თეა, დღეს ჩემთან ერთად დაიძინე რა-ვცადე, ხმაზწ არაფერი შემტყობოდა, ჟაკეტი, რომელიც დიდი ხანი მკლავებს მიწვავდა, გავიხადე და ტოპის ზმეიკაც ჩავიხსენი სიცხისგან შეწუხებულმა -თეას უკვე სძინავს ალექსისთან ერთად-ბოხი ხმა როგორც კი გავიგე, მაშინვე უკან

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 3)

ორ ჩემოდანში ძლივს ჩავატიე ლოგინზე უწესრიგოდ მიყრილ-მოყრილი ტანსაცმელი (ვინ დაყრიდა თუ არა მე?!), მაგრამ ფეხსაცმლისთვის რაღა მექნა? ხელით ხომ ვერ ვატარებდი ორ წყვილ კეტს და ბოტასებს? (ჰო, არ გაგიკვირდეთ, მაგრამ როგორღაც მივხვდი რომ ყაზბეგშ