გაიქეცი ზულეიხან! გაიქეცი!

როცა მზემ გაახურა კარავი, ზულეიხანამ, მოულოდნელად წამოიყვირა, ვიწვიო. თავი ისევ ირანში მგონია, ამის ო და ზერმიდესაც გაეღვიძა. გარეთ ბიბი კინგი უკრავდა, თავის გიტარას საერთოდ აღარ ხმარობდა და სახე ცისკენ ქონდა მიმართული, თითქოს ბაპტისტივით

გაიქეცი! დასასრული

კიდევ სებეს მშობლები და ძმაკაცები მოვიდნენ თავიანთი ცოლებითა და შეყვარებითურთ. საღამოსთვის კი მხოლოდ ახალგაზრდები დავრჩირთ. უამრავი სასაცილო ისტორიები მოყვენს, თავის ბავშვობიდან და თინეიჯერობის ასაკიდან -ისედა, თქვენ არ აპირებთ დაოჯახებას?-დათამ,

გაიქეცი! (თავი 13)

თუ რამე წამლები ამ ყუთშია-სწრაფად გამოვედი და სახლისაკენ გამოვიქეცი. დიდი თოვლის გამო მიჭირდა სირბილი და ისედაც მოშორებულ სახლში კიდევ უფრო დამიგრძელდა გზა. სახლში შევაჭერი და სებეს დავუწყე ძებნა, იქაურობა არეული დამხვდა.

გაიქეცი! (თავი 12)

ცოტა გული დამწყდა, რომ ერთად არ ცხოვრობდნენ, მაგრამ რას ვიზამთ. ვერ მოთხოვ ადამიანს ძალით შეიყვარე შენი შვილი მამაო. ანასთან მივედი და საახალწლო საჩუქარიც გადავეცი ,საოცარი ბავშვი იყო ქრისტესია. და აქედანვე ეტყობოდა, რომ დემეტრეს გავდა. ანას

გაიქეცი! (თავი 11)

-იმ ღამეს თუ გულისხმობ იმ ტაქსში ჩემი დეიდაშვილი იჯდა და შენ არასწორად გაიგე...როგორც კი ეს ამბავი მომიყვა და დაგახასიათა ეგრევე მივხვდი ან შენ იყავი ან შენი ორეული...რაც შეეხება ჩვენ, ნისა…-ჩემთან მოვიდა ჩაიცუცქა და ხელები ხელებზე მომხვია

გაიქეცი! (თავი 10)

მაგიდასთან ვსხედვართ, იდაყვაბი მაგიდაზე მაქვს დაყრდნობილი, თავი კი ხელებს შორის ჩახრილი თვალდაუხამხამებლად დავჩერებივრ ჩაის, რომელიც უკვე გაცივებულიყო. ჩემ წინ იაონე ზის და ისიც ჭიქას დაჰყურებს. ღმად არის ჩაფიქრებული. სრული სიწყნარეა თითქოს

გაიქეცი! (თავი 9)

გამიფართოვდა და ამიცრემლიანდა. ანამ კანკალით ხელი მუცლისაკენ წაიღო, ჩემდა ბედად ქეწითთა გადასასვლელი მწვანეთ აინთო, მანქანები გაჩრდნენ ჩემს წინ დიდი ავტობუსი გაჩერდა ამიტომ დრო ვიხელთე და დავიმალე იქვე კორპურს მოვეფარე. შევხედე, როგორ გაფაციცებით

გაიქეცი! (თავი 8)

კარგე და იატაკზე აღმოვჩნდი. გავიგონე კარების ხმა, ვიღაც ფერადკანია მამაკაცი თეთრი ხალათით მომიახლოვდა ხელში ამიყვანა და იქედან გამიყვანა. თვალები დავხუჭე და შევეცადე გონზე მოვსულიყავი, რომ შემძლოდა თავად სიარული. დაახლოებით სამი წუთუს შემდეგ ასეც

გაიქეცი! (თავი 7)

აერთოდ. წვეულებაზე არ მიშვებდა, მაგრამ ანა გვერდით დამიდგა და მაინც გოგონებმა ჩვენი გავიტანეთ. დემეტრემ ერთი პირობით გამიშვა- როდესაც დაგირეკავ ეგრევე მიპასუხებ და წამოხვალ სახლშიო. მეც უპრობლემოდ დავთანმხდი. ანამ ყურში ჩამჩურჩულა, რომ დემეს

გაიქეცი! (თავი 6)

საძინებელ ოთახში დივანზე ვზივარ და ათასი კითხვა მიტრიალებს თავში. ისიც კი არ ვიცი, საიდან დავიწყო- რა მოხდა,? როგორ?, ისი ადამიანები ვინ და ვინ არიან? და კიდევ ბევრი სხვა კითხვები მაქვს ქალბატონ ანასთან, რომელიც მომღიმარი