გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი 2)

საღამოს რვაზე მანქანა ზუსტად იმ ადგილას გაჩერდა სადაც გუშინ ახლა აქ ყოფნას სიკვდილი სჯობდა. ტობიმ მღელვარება შენიშნა ცოლს და ხელი ხელზე დაადო.

გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი I)

ქალბატონო, ირის ეს წერილი მისაღებში ახალგაზრდა მამაკაცმა დატოვა, გვთხოვა თქვენთვის გადმოგვეცა ამბობს გოგონა და ახალ ნამშობიარებ ქალს ხელშო ოთხად მოკეცილ ფურცელს აძლევს.

გაიღიმე

არვიცი რატომ მაგრამ ნარკოტიკივით მთხოვს ორაგიზმი წერას. ზოგჯერ შენდა უნებურად არაფრის მოლოდინში აგიჩქარდება გული, აი მერე კი აზრი აღარ აქვს მორჩა, ვეღარ უშველი თავს! მე წერით ვშველი ჯერ.

გაიღიმე წვიმს

შვიდი სექტემბერი იდგა. ცა დედამიწას მოღუშული დაჰყურებდა - მალე იტირებდა.განაწყენებული იყო, ალბათ რაღაცაზე.მე კი, მიხაროდა, რომ მალე პატარა წვეთები, მოევლინებოდნენ ქვეყანას. კანში ვეღარ ვვეტეოდი. მსმენელად, სულ ის ყვავილის

გაიღიმე ! შენ ღიმილი გიხდება ...

მთავარია სუნთქავ ! როგორ ხარ , ვის რაში აინტერესებს !როცა უიმედოდ ხარ , მარტოობაში ლპები , არა ფიზიკურ მარტოობაში , სულიერ მაროტოობაზე ვსაუბრობ... ფიზიკუტად გარს იმდენი გახვევია და დაგტრიალებსს ...

გაიღიმე! მას სხვა უყვარს...

-დამიბრუნე! დამიბრუნემეთქი! მერამდენედ უნდა გითხრა?_ბრაზდება, მაგრამ მაინც იცინის. _მეც გთხოვე მომიყევი და დაგუბრუნებმეთქი!_ჯიუტად არც მე ვეშვები. _ჰოდა არ მოგიყვები! _ჰოდა არ დაგიბრუნებ! _დამიბრუნე და გეტყვი ჩემი მომავალი შეყვარებულის სახელ. _ჯერ

გაიღიმე 1

გამუდმებით ვფქირობ,თუ რა მოხდება ჩვენი თითოეული ნააზრევი,იდეა თუ სურვილი რომ ახდეს?ალბათ ამითაც არ დავკმაყოფილდებით და მუდმივად რაიმე ახალს მოვიფიქრებთ,ჩვენი ცხოვრება მოსაბეზრებელი რომ არ გახდეს.ამიტომაც ოცნებებს სათუთად ვარჩევ,არმახსოვს როდის

ვერ ვხვდები როგორ შემიყვარდი(5)(დაგინახე!შენ გაიღიმე!)

-თვალდახუჭული სიარული არც ისე კარგი იდეაა.-ჩამომხედა და თავიდან ფეხებამდე კარგად შემათვალიერა. ჯანდაბა! სულ რატომ იცის ისეთი მზერით შეთვალიერება რომ ადგილზე მიგყინავს. თუმცა მე რაღა მიყინვა მინდოდა ისედაც გაქვავებული ვიდექი. აზრზე მკლავის ტკივილმა

"გაიღიმე პატარავ, ცხოვრება მშვენიერია" [თავი 2]

-გეძახის-თვალების ტრიალით შემოვიდა ჩემს კაბინეტში ქრისტინე -საშინელი დაღლილი ვარ უთხარი თუ რამე პრეტენზია აქვს აქ მეახლოს-ვუთხარი და სავარძელში კომფორტულად მოვეწყვე, მალევე გავიგე კარის ხმა, დახუჭული თვალები გავახილე და ჩემს წინ ასვეტილ დემეტრე

"გაიღიმე პატარავ, ცხოვრება მშვენიერია" [თავი 1]

-ტვინი გაქვს? გოგო სამჯერ დაბალია ტიპი შენზე, მერე ნახე რას გავს, გიგოზე გაბრაზებული რომ მაგ სი*ს შეხვდი დავაიგნორე მარა საცოლეე?? მირჩევნია მოვკვდე რა-კვლავ ვყვიროდი მე, ელენე კი ქუჩაში, ერთ-ერთ ბნელ ჩიხში კუთხეში მყავდა მიმწყვდეული