განგსტერების სამოთხე (13)

დილით კარზე კაკუნმა გამაღვიძა...ვინ უნდა იყოს ასე ადრე?.. –შემოდით...ოთახში დათა შემოვიდა. –დილამშვიდობისა მძინარე მზეთუნახავო...გამიღიმა დათამ. წამოვჯექი.. –გამარჯობა.

განგსტერების სამოთხე (12)

თავი 12 გასვიანი ურეაქციოდ იჯდა და მაგიდას მისჩერებოდა..ხალხი გასუსული იყო..წარმოდგენა არმქონდა ახლა გასვიანს რა სახე ქონდა,მაგრამ არც მაინტერესებდა ახლა მე ვიყავი გაბრაზებული და თან ძალიან. –საზიზღარი ხარ!როგორ შეგეძლო? დავუყვირე გასვიანს..ისკი

განგსტერების სამოთხე (11)

თვალები გადავატრიალე..რათქმაუნდა მასთან ერთად უნდა ვმჯდარიყავი მაგიდასთან..მოდელივით გამოიყურებოდა.. –ამდენიხანი სად იყავით? მას ელოდებოდით? ამდენი მაკიაჟის მიუხედავად მაინც მახინჯია. თქვა ანანომ.. –მაკიაჟის გარეშე სარკეში,რომ ვიყურები ჩემს თავს

განგსტერების სამოთხე (10)

მუსიკა მქონდა ჩართული,როგორც ჩანს გასვიანი ასეთუისე ერკვევა მუსიკაში.ქალაქში ვიყავი გასული და სანაპიროს გზას მივუყვებოდი...მიყვარს ზღვა..მიუხედავად იმისა,რომ გასვიანებს საკუთარი სანაპირო ზოლი ქონდათ იქ მაინც არდავდიოდი..ერთერთი მიზეზი ის გორილები

განგსტერების სამოთხე (9)

დივანზე ვიჯექი და ვფიქრობდი იმ ყველაფერზე რაც გასვიანმა მითხრა..სეჩუმე დაარღვია და წყნარი ხმით მკითხა.–ისე..რატომ გეგონა,რომ მე მოვკალი მამაშენი? –იმის შემდეგ რაც მამის სიკვდილი გადავიტანე დავიწყე გამოძიება

განგსტერების სამოთხე (8)

თავი 8 გიორგიმ აღარ იცოდა რა ექნა ამიტომაც გამოსავალი მონახა. -რადგან არგინდათ ცივილურად საუბარი,თქვენით მოაგვარეთ ეს პრობლემა.მე დაგაცდით და სულ არმაინტერესებს დაგიხოციათ ერთმანეთი გიორგი ოთახიდან გავიდა და გარედან გასაღებით გადაკეტა კარი.

განგსტერების სამოთხე (7)

ნამდვილად გავგიჟდები აქ თუ დავრჩი მიმოვდიოდი ოთახში და ფანჯრიდან გადავიხედე..ის დაბრუნდა..მისი შავი პორშეს მანქნა პარკინგზე ეყენა..გადმოვიდა და კარისკენ წავიდა..ეს ჩემი შანსი აქედან გავიქცე..მანქანა დამეხმარება. შემოსასვლელი: ანანო სავარძელზე

განგსტერების სამოთხე (6)

თავი 6 გიორგი და დემეტრე დიდხანს მსჯელობდნენ და კამათობდნენ..გიორგი ცდილობდა გასვიანის დარწმუნებას რომ მხოლოდ ელენეს შეეძლო დახმარება,მაგრა სვანი რის სვანია თუ თავისი არგაიტანა, მაინც თავის აზრს აწვებოდა. -მას ვერ მივცემთ უფლებას,რო თავისუფლად

განგსტერების სამოთხე (5)

ოთახში ბნელოდა თუმცა ლამაზი ოთახი იყო..ჩემთვის ვიჯექი და ვფიქრობდი როგორ გამეღწია აქედან..ნაბიჯების ხმა მომესმა..ის იყოო..ძლიერი უნდა ვყოფილიყავი..კარი გაიღო და შემოვიდა..თუმცა როდესაც გიორგი დავინახე

განგსტერების სამოთხე (4)

-ვერ ვიჯერებ,რომ ამდენი ხნის განმავლობაში მატყუებდი...აკანკალებულმა ძვლივს ამოვილაპარაკე..უკვე ბრაზი მომერია და რაც ძალა მქონდა გიორგის ვუყვირე.. -ამდენი ხნის განმავლობაში მეგონა,რომ ჩემი მეგობარი იყავი! მე შენთან გულახდილი ვიყავი!ბოლო წლებში