განსხვავებულნი (სრულად)

ღამე..საუკეთესო დროა ყველაფერზე ფიქრისთვის,შენს თავთან მარტო დარჩენისთვის..ხანდახან მავნებელია,შეიძლება ჭკუიდან შეგშალოს ღრმა ფიქრებმა.. წარსულს გადავხედე და აღმოვაჩინე,რომ თურმე უამრავი ადამიანი შემომეცალა...

განსხვავებულნი (დასასრული)

ტასოს ისევ წუწუნი აუტყდა,თვალები გაახილა და შიმშილმა უბიძგა კუჭიდან..სანდროს თავი მისი მკერდიდან ბალიშზე გადააწევინა და ფრთხილად წამოდგა..სამზარეულოში გავიდა,მაცივარი გახსნა და შეათვალიერა,მოღუშული

განსხვავებულნი (19)

არ წყდებოდა ლენკას ხმა,შორიდან მესმოდა მისი ერთ ადგილას მქონდა თვალი მიშტერებული და წარსულის კადრები ტრიალებდა ჩემს ირგვლივ.-ანანო გაიხსენე მია და გოგა,გესმის ანო? რამდენიმე შემორტყმის მერე გონს მოვეგე და ავქვითინდი,მოაჯირს

განსხვავებულნი (18)

დილით უჩვეულო ტკივილმა გამოაღვიძა ტასო,მუცელზე ხელი მოისვა და ხმებს გამოსცემდა,თვალები გაახილა და სანდროს ფეხი მოიშორა,მის ფეხზე ჰქონდა მიდებული და მშვიდად ეძინა..წამოდგა და ძლივს მიბობღდა საპირფარეშომდე,გული ერეოდა და თავბრუ ეხვეოდა,ღრმა ბიძგი

განსხვავებულნი (17)

დღეები მდინარესავით მიედინებოდა,ელვის სისწრაფით ასეც შეიძლება ითქვას..ვცდილობდი ფუჭად არ ჩამეგდო არცერთი დღე და ყოველთვის საინტერესო რამ გამეკეთებინა,რასაც მიასაც არ დატოვებდა გულგრილს..დევდარიანი სულ სამსახურით

განსხვავებულნი (16)

ტუჩები ძალიან ახლოს მოიტანა ჩემს ტუჩებთან,ძლიერ მომხვია წელზე ხელი და ახლოს მიმიზიდა,გონს მოვეგე და მალევე ვუთავაზე სილა..სწრაფად დავტოვე ადგილი და საპირფარეშოში გავედი,ცივი წყალი შევისხი სახეში..მალევე შევუერთდი ბავშვებს

განსხვავებულნი (15)

-უკეთ ხარ? -სიტყვა ისე ამოვღერღე,გზისთვის არ მომიცილებია თვალი-სახლში რომ დაბრუნდებით,უკეთ მაშინ ვიქნები.კოკისპირულად წვიმდა,ნაწვიმარი ქუჩები,წვიმის სუნი მაშინვე მცემდა და სიამოვნებას მგვრიდა,თვალებს ვხუჭავდი

განსხვავებულნი (14)

-არ მჯერა,რა სალომე? -სიცილს ვერ ვიჩერებდი-ანანო არც მე არ ვიცოდი,ვიცი რომ ძალიან რთული იქნება ეს შენთვის,მაგრამ დამიჯერე რომ არაფერი არ მოხდება ჩვენს შორის,ეხ ხო დიდი სისულელეა? ახსნაც არ უნდა დამჭირდეს -ჩემი სახე ხელებში მოიქცია

განსხვავებულნი (13)

-ცივა,შევიდეთ სახლში -მომიჭრა სიტყვა დევდარიანმა და სახლში შემიყვანა. ცოტახანში ბავშვები წავიდნენ,დევდარიანი ფიქრებში იყო,მალ-მალე ცლიდა ღვინის ჭიქას,ერთს მეორე მიყვებოდა,მეორეს მესამე..მაგიდა მივალაგე და თვალს ვაყოლებდი ნელნელა დევდარიანს,როგორი

განსხვავებულნი (12)

როგორც იქნა ჩაიარა ყოველმა ცუდმა დღემ,ყველაფერი თავის კალაპოტში ჩადგა..რამდენი ცუდი დღე,დამცირება,ზურგის შექცევა,ღალატი და გაჭირვება გამოვიარეთ მე და დევდარიანმა ერთად..და მაინც არასდროს არავინ იცოდა რა ხდებოდა ჩვენში,რადგან თავს არასდროს ვხრით და