"განშორების სევდიანი ფერი"(11)

ყველაფერი ჩვეულებრივ რიტმში მიდიოდა,შეყვარრებულები ყოველდღე ნახულობდნენ ერთმანეთს.დიტო მხოლოდ შვილების სანახავად მიდიოდა,ნონა მარტო იყო და ხვდებოდა,რომ ქმარი ენატრებოდა.. ერთ საღამოს მასთან დარეკეს და შეატყობინეს,რომ დიტო დაჭრილი მიიყვანეს

"განშორების სევდიანი ფერი"(10)

ღამით როგორც კი 12ს გადასცდა დამიმ დაურეკა. -გილოცავ,ჩემო პრინცესა,დიდ ბედნიერებას და ულევ სიხარულს გისურვებ.მინდა,რომ სულ გახარებულს გხედავდე,რა თქმა უნდა ის უფრო გამიხარდება,რომ ბედნიერება მე მოგანიჭო,მაგრამ ჩემს გარეშეც ბედნიერი უნდა იყვე..ძალიან

"განშორების სევდიანი ფერი"(9)

დიტოს საავადმყოფოდან გამოწერის შემდეგ 1 კვირა გავიდა.ის საშინელი ამბავი არ ავიწყდებოდა სულ თან სდევდა,ვერ ივიწყებდა,რომ ცოლმა უღალატა და,რომ სანდრო მისი შვილი არ იყო.ცოლს არ ელაპარაკებოდა,მიასთანაც ისე იქცეოდა ვითომ არაფერი

"განშორების სევდიანი ფერი"(8)

-ის ჩემი შვილია!არ ვაპირებ,რომ სანდრო მანდ გაიზარდოს!(ლუკა)-გაცეცხლებული ლაპარაკობდა,უფრო სწორედ ყვიროდა,ისე,რომ ხმა ისმოდა. -მართალია,შენი შვილია,მაგრამ ჯერ არა..მიას ვჭირდები,ოჯახს ვერ დავანგრევ(ნონა)-დიტოს ამის გაგონებაზე გონება

"განშორების სევდიანი ფერი"(7)

კიდევ 1 თვე გავიდა... უკვე 31 დეკემბერია,2015 წლის ბოლო დღე,ყველა ოჯახში საახალწლო განწყობაა,ჩვენი გმირები და არა მარტო ისინი მასწავლებლებისგან დათხოვნილები არიან.-დედა,ნამცხვარს გამოვაცხობ და უნდა გავიდე,სალოსა და თეკლას

"განშორების სევდიან ფერი"(6)

იმ ამბიდან 1 თვე გავიდა..დამი და მია ერთად უფრო მეტად დაახლოვდნენ,მთელ დღეებს ერთად ატარებდნენ,თუმცა შეყვარებულები არ იყვნენ.ნონასთან ურთიერთობა დაალაგა,ცუდად აღარ ექცეოდა,ყველაფერი კი იმ მოხუცის დამსახურება იყო და

"განშორების სევდიანი ფერი" (4-5)

მთელი დღე ეძებდნენ,ჯგუფებად იყვნენ დაყოფილნი. დამი გაგიჟებული იყო,მხოლოდ მია უტრიალებდა თავშო,ნონა და დიტოც იქ იყვნენ. -ჩემი შვილი,ვინ იცის ახლა სად არის(ნონა)-დიტო ცოლს ჩაეხუტა. -მას ვიპოვით,მია კარგად იქნება,აი ნახავ(დიტო)-დამი მოშორებით იჯდა და

"განშორების სევდიანი ფერი" (3-4)

-მიყვარხარ მამა(მია)-მამას ჩაეხუტა.. მთელი დღე არ ელაპარაკებოდა ნონას,ბრაზი არ ქრებოდა.სანდროს ეფერებოდა თანც ცრემლები მოსდიოდა,პატარა უმანკო მზერით შეყურებდა დას,შუა დღით დააძინა და შუბლზე აკოცა.

"განშორების სევდიანი ფერი" (2)

დღეები გადიოდა,მია და დამიანი ერთმანთს თითქმის სულ ეკამათებოდნენ,ხან რაზე და ხან რაზე..ნონა უფრო უცნაურად იქცეოდა.ტელეფონზე ლაპარაკს მოუხშირა,ქმარს ადრინდელივით აღარ ექცეოდა,სულ ჩაფიქრებული დადიოდა...-დედა,რა ხდება?(მია)

"განშორების სევდიანი ფერი"

ამ ქვეყანაზე ყველას აქვს თავის წილი გაჭირვება და დარდი.სხვადასხვანაირი,მაგრამ მაინც..ზოგს ოჯახი არ ჰყავს,ზოგს მშობლები ან რომელიმე მშობლით ობოლია.ზოგს კი სერიოზული დაავადება სჭირს და ამით იტანჯება.... შეიძლება გვერდით უამრავი ადამიანი