გარდამავალი წუთი (5, დასასრული)

ეშმაკსაც წაუღია აწი ეს თავმოყვარეობა, როცა მივხვდი, სიყვარულთან უძლურია ყველა დანარჩენი! – ჩურჩულებდა და ხმაში სისხლი ერეოდა. კანკალებდა, მაგრამ სიმხურვალე არ ტოვებდა. ტკიოდა, მაგრამ სიყვარული უფრო ძლიერი იყო! – ცოლად გამომყვები? – ღიმილი უნახავადაც

გარდამავალი წუთი (4)

– ყოველთვის ეგონა, რომ სასწაულები ხდება, – ჩაიცინა მამაკაცმა. – ელის, რომ თბილი გავხდები... უნდა, რომ მიყვარდეს. ვერც კი ხვდება, რომ ეს სიყვარული არ არის. რომ მჭირდებოდა მისი პროფესიის და შესაძლებლობის მქონე ადამიანი... ვერ ხვდება, რომ გამოვიყენე, –

გარდამავალი წუთი (3)

– რა გინდა, ნიკოლოზ? – ჰკითხა რამდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ, მთელი ძალდატანებით. – ჩემი ოჯახი მინდა დავიბრუნო... – ღიმილს არ იშორებდა მამაკაცი და ქანაობდა. ლილეს გაეცინა. სიმწრით. – მეტჯერ აღარ მოგცემ იმის უფლებას, რომ ყველაფერი, რაც სიწმინდეა

გარდამავალი წუთი (2)

– მაპატიე, ლილე, მაპატიე! – ჩურჩულებდა ნიკოლოზი და ქალის ხელებს ემთხვეოდა, როგორც ხატს ღვთისმშობლისას. – მაპატიე, შევცდი. ლილე, მაპატიე! – ღრიალში გადასდიოდა. ლილეს თითებს მამაკაცის ცხელი ცრემლები ასველებდა, ბალიშს კი – ლილესი. ბოლოს ამოისუნთქა და

გარდამავალი წუთი (1)

– რა იცი, რომ ბიჭია? პირველზე ხომ ვერ დავინახეთ? – გაუკვირდა ექიმს. – აი, ახლა ხომ დავინახავთ?! ხოდა ნახე, ბიჭია! – აღფრთოვანებული საუბრობდა და მოუთმენლობისგან ცქმუტავდა. – გადაწყვიტე რას არქმევ? – აშკარად არ აპირებდა საქმეზე გადასვლას.

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეხუთე)

ბათუმიდან ისე რუჯიც ჩამოვედი დაჩი დამცინოდა ექვსის მერე აღარ ჩანხარო მაგათ მეტი რა უნდოდათ ოღონდ რამე სახუმარო ენახეთ მერე მთელი თვე ყოფნიდათ 29ში იყო ქორწილი ვღელავდი მაგრამ არა ისე როგორც წამომედგინა ისეთი ლამაზი ვიყავი ვახომ დაცვა ხომ არ

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეოთხე)

დილით თვალები რომ გავახილე,ოთახში მზის სხივები ირეკლებოდა მერე რა რომ ზათარი იყო , დღე არაბუნებრივად თბილი გათენდა,ვფიქრობდი,ალბათ ბუნებაც იზიარებდა ჩემს ბედნიერებას მერე კი ჩემს თავზე მევე მეცინებოდა მაინც რა სულელი ვარ

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მესამე)

სახლში სულ ფრენა ფრენით ავედი უკვე ვიცოდი რომ ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვლებოდა მიყვარდა, ალბათ ვუყვარდი მასაც... თბილისში ხომ დიდხანს არაფერი იმალება ხოდა არც ეს ამბავი აღმოჩნდა გამონაკლის მალევე გავრცელდა ამბავი იმის შესახებ რომ გადრანების

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეორე)

სპექტაკლის მერე ბარში წავედით დავიმხეთ ყველაფერი უგონოდ დავთვერი მე მონატრებისგან,სტასიმ წარმატების აღსანიშნად. დაჩიმ მიგვიტანა სახლში...ამ სიმთვრალეში იმდენი რამ ჩავაქსოვე ალბათ ღირდა კიდეც ასე დატრობა ,ცოტა მოვეშვი გამიარა... საბაკალავრო ჩვაბარაე

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი პირველი)

მჭირდებოდა ბედნიერებისთვის. ადგილების ამოჩემება ვიცოდი,მერე შემეძლო თვეებით იქ ჯდომა და ფიქრი უაზროდ თან ყველაფერზე თან არაფერზე... ხოდა ჩემს ტკბილ ნავსაყუდელში ვიყავი საღამო იყო გრილოდა ,ჩემს დახეულ შარვალში კი კარგად აღწევდა ცივი ნიავი მაგრამ