შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (29)

ცოტახანში კარებზე ზარიც გაისმა. - ჩემი პრინცი მოვიდა. ( ნატა ( სიცილი ) თეკო და ნატა კარების გასაღებად წავიდნენ თითქოს ერთი ვერ მოახერხებდა, მე და ლუკა კი მარტო დავრჩით. - ჩემი მწვანე თვალება. ( ღიმილი )

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (28)

რამდენიმე წამში დემეტრეც დაგვიბრუნდა. - ზატო მე მეჩქარება და უნდა დაგტოვოთ. ( დემეტრე ( ღიმილი ) - რომ არ გეჩქარებოდეს ეგ უფრო დამიკვირდებოდა, შენ ხომ სულ სადღაც გარბიხარ. ( ღიმილი ) - რაიყო დეპრესიაში ხარ? ( დემეტრე ( სიცილი )

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (27)

სახლში ავედი ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ მაშინვე ჩემს ოთახში შევდი და დაძინება დავაპირე, რამდენიმე წუთში ჩემი ტელეფონის ხმაც გაისმა, ეს ლუკა იყო. - გინდა შენთან ამოვიდე? ( ლუკა ) ამ კითხვას არ ველოდი ამიტომ ცოტა

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (26)

ძალიან დიდი სიჩქარით მივდიოდით, მოულოდნელად ლუკას ტელეფონის ხმა გაისმა, ეს ჯეკო იყო.- ძმაკაც ისევ იმ კლუბში, სადაც პირველად. ( ჯეკო )ტელეფონი გათიშა და მე შემომხედა. - ის კლუბი გახსოვს, სადაც შენს გამო ერთ ტიპს გავუერთიანე

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (25)

სახლში ლუკამ ამიყვანა და მაშინვე ჩემს ძმას დავურეკე. - დემე სად ხარ? - ოთხ წუთში მანდ ვიქნები. ( დემეტრე ) ტელეფონი გავთიშე და სახლში შევედი, ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (24)

დღევანდელი დღე კატასტროფული სასწაულებით დაიწყო ჯერ ლუკა შემდეგკი ვაკო, მისმა ასეთმა რეაქციამ იმის გაგებაზე, რომ ჩემს ცხოვრებაში ვიღაც გამოჩნდა ძალიან უცნაური იყო, ფიქრებში გართული ვიყავი როდესაც ტელეფონის ხმა გაისმა, ეს

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (23)

სკოლას ისე მივუახლოვდი ვერცკი გავიგე მთელი გზა ლუკაზე ვფიქრობდი, ძალიან მჭირდებოდა მისი ღიმილი და მწვანე თვალები, მაგრამ მის ნახვას მხოლოდ რამდენიმე საათში შევძლებდი, ამის გამო კლასსში მოწყენილი და თავდახრილი შევედი

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (22)

ძალიან წვიმდა, მაგრამ ამას ჩვენთვის მნიშვნელობა აქ ჰქონდა ვიცოდი, რომ ეს წუთები არასოდეს დამავიწყდებოდა ჩემს ცხოვრებაში ეს ყველაფერი პირველად ხდებოდა ლუკამდე არავინ არ მყვარებია სწორედ მან გამაგებინა რა არის

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (21)

ლუკა მიყურებდა და მიღიმოდა, მისმა ასეთმა გამოხედვამ ერთ ადგილას გამაშეშა, ხმას ვერ ვიღებდი თვალს ვერ ვაშორებდი მისი ღიმილი საოცარი იყო.წავედით? ( ლუკა ( ღმიმილი )წავედით. ( ღიმილი )ამ დროს ნატაც მოგვიახლოვდა. რა ცუდია, რომ

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (20)

დღევადელი დღე კატასტროფული ემოციებით იყო სავსე დალევა, სიყვარული, მეგობრებთან ერთად გართობა ამ ყველაფერსკი ლუკაც დაემატა, მისი გულის ცემა და სიტყვები გონებიდან არ ქრებოდა, უკვე გვიანი იყო ამიტომ ბიჭებმა სახლში