გადაგერიე როგორც ქარი...

შემოვათენდი ისტორიის ფურცლებს დანაღმულს,და მე ვეღარ გგრძნობ უშენოდ დრო როგორ გავიდა,ამ არეული გრამატიკის ცრემლში დაჭრილი,მრავალტაქტიან ტრაგედიას ვიწყებ თავიდან...

ვერ გხედავ, გგრძნობ! (დასასრული)

წამლების სუნით გაჟღენთილი ჰაერი, ძილშიც კი მწვავს ცხვირს და იძულებულს მხდის, რეალურ სამყაროს დავუბრუნდე. არ მიჭირს მივხვდე, რომ საავადმყოფოში ვიმყოფები. საკუთარ სხეულს ვაკვირდები, არაფერი მჭირს, მხოლოდ ყურების დაგუბებასა და თავის ტკივილს ვგრძნობ.

ვერ გხედავ, გგრძნობ! (ნაწილი 2)

ისევ მძღოლის გვერდით სავარძელზე მსვამს და გვერდზე უხმოდ მიჯდება. სავარძელს ძალა გამოცლილი ვეყრდნობი და თვალებს ვხუჭავ, სახის დალაგებას და აბობოქრებული სულის წყნარებას ვცდილობ. დაძაბულობისგან ლამის გული წამივიდეს. ყველა კუნთი და ძვალი მტკივდება.

ვერ გხედავ, გგრძნობ! (ნაწილი 1)

მეღვიძება, ვგრძნობ, რომ უკვე გათენებულია, თავს მშვიდად და გამოძინებულად ვგრძნობ. მღვიძავს, მაგრამ თვალებს არ ვახელ. ყოველ დილით ერთი და იგივე, ყოველ დილით მოლოდინი, რომ ამჯერად გამომივა, რომ ამჯერად გავიხარებ... ნელ-ნელა, მძიმედ ვაშორებ ქუთუთოებს

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 10... დასასრული

ყველაფერი გაცილებით უფრო რთულად იყო ვიდრე მე წარმომედგინა. ალბათ უბრალოდ ბევრი დრო გავიდა და იმიტომ. არ ღირს დაჯდე გულხელდაკრეფილი, დახუჭო თვალები და ელოდო ხვალინდელ დღეს. მინდა რომ ლილემ მაპატიოს ყველაფრისთვის.

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 9

თავი 9 თითქოს ყინულივთ ცივ, მთის მჩქეფარე მდინარეში ჩამაგდეს და მე ძალა არ შემწევდა იქიდან ამოსასვლელად. გარშემო არავინ იყო, დახმარების თხოვნაც არავისთვის შემეძლო. დინებას მივყვებოდი, ხელ-ფეხი თითქოს გაშეშებული მქონდა, ვგრძნობდი სადაცაა ჩავიძირებოდი.

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 8

რამდენიმე დღე გავიდა, მხოლოდ წყალს ვსვავდი და ძალიან ცოტას ვჭამდი. ჩემთვის საჭმელი ყოველთვის ლეოს მოჰქონდა, მე კი მისი ყოველი დანახვისას ზიზღით ვივსებოდი. მთელი არსებით მსურდა მომეკლა, დამესახიჩრებინა. თუმცა დასახიჩრება აღარ უნდოდა, მას სახეზე

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 7

თავი 7 *თხრობას აგრძელებს ნენსი ვიდექი და უბრალოდ ვტიროდი. სხვა გზა აღარც მქონდა, არაფრის გაკეთება არ შემეძლო. ლილე მიყურებდა და მხედავდა როგორ ვიტანჯებოდი, მაგრამ ვერაფერს ვერ ხვდებოდა.

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 6

თავი 6 მანქანაში ვისხედით და აჩი ვერ ვაიძულე მთელი სისწრაფით რომ წავსულიყავით. -დათომ გადმომიგზავნა ინფორმაცია მაგ ტიპზე ისეთი არავინ არ არის ხელშეუხებელი, არც სასტავში ტრიალებს. რა პონტში ბლატაობს ვერ გავიგე.

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 5

დილით რვა საათზე მაღვიძარამ დარეკა. მინდოდა ნენსი სკოლისთვის გამეღვიძებინა, მაგრამ მას ისე ტკბილად ეძინა... ფეხები ერთმანეთზე ჰქონდა შემოწყობილი, თეთრი სარაფანა, რომელსაც წითელი ყვავილები ჰქონდა ამოქარგული ძლივს უფარავდა პატარა სხეულს.