არ შემიძლია,ვერ გელევი ( სრულად)

-ვინ გინდა,რომ იყო? -დედა -რომ არ დაბადებულიყავი საქართველოში დაიბადებოდი... -სად?ალბათ იტალიაში-ჩემივე ნათქვამზე მეცინება. -რა გინდა ცხოვრებაში ყველაზე მეტად? -ვიცოდე ჩემი წარსული. ის,რაც ყველაზე მეტად მოგწონს საკუთარ თავში. -მიყვარს ბავშვები.

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 17) დასასრული

დღეს ძალიან მნიშვნელოვანი რამ მოხდა_ ვატყობ ხმაზე ეღიმება. _ რა? _ ცნობისმოყვარეობა მკლავს. _ საბამ დღეს პირველი სიტყვა თქვა_ მახარა მოულოდნელად. _ რას ამბობ?_ ლამის შევიკივლე_ ჩემმა ბარტყმა დედა თქვა და მე იქ არ ვიყავი? _ სიხარულის ცრემლები

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 16 )

-და ახლა თათო?-სვლა შევანელე და გზიდად გადავედი,მანქანა გავაჩერე ა მისკენ შევბრუნდი. -რა ახლა?-თითქოს ჩემმა ხმამ რეალობაში დააბრუნა. -ახლა რას გრძნობ?გიყვარს?-მთელი სხეულით მისკენ შევბრუნდი. -ახლა?-წამით დაფიქრდა-არ ვიცი,არაფერი ვიცი. -თათო....

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 15 )

_ იქნებ მე წაგიყვანო_ ეცადა ჩემს გადარწმუნებას,გული მომიწურა მისმა ხმამ. _ არა,არ შემიძლია,გთხოვ ნუ დამატან ძალას_ შევევევედრე. _ კარგი ტაქსი უკვე ჭიშკართანაა_ მითხრა და საბა ხელიდან გამომართვა,წამით გავუძალიანდი მაგრამ მივხვდი,რომ არ ვიქცეოდი

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 14 )

-ახლა,რომ შენი ცხოვრების ბოლო წუთები იყოს,რას იტყოდი?ჩეემმა კითხვამ ცოტა დააბნია,თავი ჩახარა,რაღაც წამი ასე იყო,მერე ფრთხილად ამომხედა და ,გამიღიმა.-რას ვიტყოდი?....მაპატიე...მენდე....არ დამტოვო....მიყვარხარ-პაუზ-პაუზ ამოთქვა თითოეული სიტყვა და

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 13 )

-მინდა დამიმახსოვრონ ,როგორც..... -კეთილი და მოსიყვარულე -ის, რაც გაქვს და რისი დაკარგვაც ყველაზე მეტად არ გინდა -შენ და საბა-ვთქვი და იმ წამსვე ენა მოვიკვნიტე,მაგრამ გაფრენილ სიტყვებს უკან ვეღარ დავიბრუნებდი

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 12 )

-რა საოცარია-კმაყოფილებით ჩავიჩურჩულე და ჩემდა უნებურად მის თითებს წავეპოტინე,ვიგრძენი,როგორ შეკრთა,წამიერად სურდა უკან წაეღო ხელი მაგრამ არ გააკეთა,მისმა ამ მოძრაობამ მეც დამაბრუნა რეალობაში,თვალები სასწრაფოდ გავახილე,თავი მისკენ მივაბრუნე

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 11 )

ძალიან გიყვარდა საბას დედა?_ თავი წინა სავარძლის საზურგეს მიადო და სახით ჩემსკენ შემობრუნდა,თვალები რაღაც მოლოდინით სავსე იყო,სევდიანი და ნამიანი. _ საბას დედა?_წამით ჩამაფიქრა ამ სიტყვებმა,როგორ მიყვარს ან კიდევ მიყვარს თუ არა საბას დედა?

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 10 )

აი მეორეჯერ ახსენებ მაგ სიტყვას და მორჩა ჩემი შვილი აღარ იქნები_ ბავშვივით დამტუქსა,მერე კი თემოს მიუბრუნდა_ ახლავე დავრეკავ ნოდარისთან და გავაფრთხილებ,თქვენ კი_ თვალი მოგვავლო_ შენ,თემო და საბა გაემზადეთ,ხვალვე გაემგზავრებით.

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 9 )

-ვნერვიულობ-ისტერიულად გამეცინა და ახმაურებულ კარს გავხედე. -ხალვაში-გაისმა ექთნის წრიპინა ხმა,არადა ქალი საკმაოდ ჩაფუნთრუშებული და ასაკიანი იყო. -მე ვარ-მაშინვე ფეხზე წამოვხტი და წინ გავიჭერი.დედა უკან მომყვა.ინტერესით მოვავლე კაბინეტს თვალი