გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 11)

- აბა მეგობარო! - მიმართლა ლაშამ. - გრძელი მარათონი გველის. - გავიქცეთ ჰოლანდიელო!

გერგეთისკენ მიმავალი 2 (თავი 10)

- კარგი რა. - გააწყევიტინა ლაშამ. - ახალგაზრდობის გასახსენებლად ამაზე კარგი მიზეზი როდისღა მომეცემა?

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 9)

-ვხვდები ვინც უნდა იყოს? -ვინ? -ის... -ვინ ის?! -მფრინავი ჰოლანდიელი!

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 8)

- ნაღდი ცხოვრება ბრძოლებს შორის ინტერვალებში ყოფილა. გვიან მივხვდი ამას. მარტო იქ ხარობს ძმობა, სიხარული და ბედნიერება.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 7)

- ზვიად! - გაისმა ძმადნაფიცის ხმა. - ლაშა, მაპატიე ძმაო... - რა გაპატიო ბიჭო? - მაპატიე, რომ შენს ძმობაში ეჭვი შემეპარა. - გეგონა არ მოვიდოდი ჰო? - ჰო...

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 6)

ფეხებში ძალა გამოეცალა ლიქოკელს. უნებურად მუხლებზე დაეცა. რაღაც დაგუბებული, გამოშვებას და გამოთავისუფლებას მონატრებული ამოვარდა კაცის გულმკერდიდან. ამოოხვრას, ამოსლუკუნებას ჰგავდა თავიდან. თუმცა თითქოს მოშიებული, დაბმული და სადაავებიდან მოჭიმული

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი5)

ყოველთვის სჯეროდა, ნამდვილი მეგობრობა მრავალი, მრავალი წლის განმავლობაში, სამუდამოდ გრძელდება. ის ყველა გამოცდას უძლებდა, როგორც დროის, ასევე მანძილის მიმართ. ეს არის ურღვევი ძმობა, ცხოვრებით გამოცდილი ძვირფასი საჩუქარი, რომელიც თვალის ჩინივით უნდა

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 4)

ვგრძნობ, ჯოჯოხეთი მაქვს საკუთარ სულში მოწვეული, სხვა გზა ვეღარ ვხედავ. არანაირი სხვა გზა არ არსებობს ადამიანისთვის , რომელიც უფსკრულის პირას დგას, ან უნდა გადაიჩეხოს ან უნდა განიცადოს ჯოჯოხეთი, რომ ამ უფსკრულიდან, მისი კიდიდან როგორმე თავი დააღწიოს.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 3)

- რას აპირებ ზვიად? - იქნებ როგორმე მის ადგილსამყოფელზე რაიმე მინიშნება მაინც მივიღო, საღამოს აზერბაიჯანში მივდივარ. - ომი დაიწყოვო... - ასეა.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 2)

- ნახატი მაჩვენეთ! - არ გადმოგვიტანია ჯერ. შენს ბრძანებას ველოდებოდით. - რაღა ბრძანება გინდოდათ?! - გაცოფდა აჰმედი. - მეგონა უკვე აქ გქონდათ. ის მაინც თუ იცით, რომ ნამდვილად მანქანაში უდევთ?! - მანდ არის სამველ, ჩემი თვალით დავინახეთ, გალერიიდან