გზაჯვარედინი {თავი 9}

იმ ღამეს კოშმარი მესიზმრა, გამოღვიძებულს აივანზე გელოვანი აღარ დამხვდა და ვერც ის სიმშვიდის დოზა მივიღე, რომელიც საკმარისი დასაძინებლად...

გზაჯვარედინი {თავი 8}

მე დამიტოვა უამრავი კითხვის ნიშანი, მაგრამ დიდი დოზით სიმშვიდე, რომელიც იმ ღამეს მეყო დასაძინებლად....

გზაჯვარედინი {თავი 7}

-ქცევა აკონტროლე. ყველზე მეტად მას ენატრება. იცი რატომ? ჯერ შეყვარებული იყო, მერე გახდა ქმარი. ეს სიტყვა უნდა გესმოდეს, უნდა გრძნობდე. მხოლოდ ფიზიკური სიახლოვე და სამზარეულოში ბზრიალი არაა ეს, უდიდესი რამაა.

გზაჯვარედინი {თავი 6}

-უყვარდი სიგიჟემდე და ახლა მე ასმაგად მიყვარხარ, რადგან მისი დანატოვარი ხარ. მისი ნაწილი ხარ და ჩემთვის ბოლო ბედნიერება ამ ქვეყანაზე.-ჩემკენ წამოვიდა და ჩამეხუტა.

გზაჯვარედინი {თავი 5}

არ ვიცი, იმ საბედისწერო დღეს რა მოხდა. მხოლოდ ფრაგმენტებად მახსოვს ცუცას კივილი განყოფილებაში და ვიკოს შეშლილი სახე.

გზაჯვარედინი {თავი 4}

-კარგადაა?-უემოციო სახით უყურებდა. -გონს მოვიდა თქვენი ცოლი, შეგიძლია, ნახოთ.-არც დასცალდა, აეხსნა... რა უნდა აეხსნა? ოდნავ ჩაეღიმა და ვიკოს ანიშნა ხელით წამოდითო...

გზაჯვარედინი {თავი 3}

მე დადიანთან ერთად აღვნიშნე ახალი წელი და ამისთვის მნიშვნელობა რ მინინიჭებია. ერთი რან მაღელვებდა მხოლოდ... გამოგიტყდეთ? სანდრო გელოვანი და მისი ცისფერი თვალები.... ღმერთო მიშველე...-თავი გავაქნიე და ვეცადე სხვა რამეზე მეფიქრა.

გზაჯვარედინი {თავი 2}

შინაგანი ფორიაქი მმართავდა. მტკვრის სანაპიროს გავუყევი. ქურთუკი ვერ მათბობდა, ვერც ღუმელი. ვერაფერი... არ ვიცი, ამინდი რა შუაში იყო, მაგრამ ფაქტია, რომ ხელს მიწყობდა. დეკემბრის ცამეტში წვიმდა. დღეს დაბრუნებულის კვალობაზე

გზაჯვარედინი {თავი 1}

-სანდრიკა, დაიცა რაა!-ბოხ ხმიანს ეძახდა. უნებურად გავატრიალე თავი და დადიანი დავინახე. არათითზე მორგებული ოქროს რგოლით. გული მტკივნეულად შემეკუმშა

ცხოვრების გზაჯვარედინი (დასასრული)

და მართლაც, როგორი უცნაური და რთულიც არ უნდა იყოს ჩვენი ცხოვრების გზები, გზაჯვარედინები, ჩიხები თუ შუკები, ისინი ჩვენი გასავლელია! მთავარია ამ გზაჯვარედინებში ის არის, რომ ჩვენი გზა იმ ადამიანის გზის კვეთას დაემთხვეს, რომელიც ხელს მყარად ჩაგჭიდებს