,,რა საჭიეოა გზა თუ, ტაძართან არ მიგვიყვანს "?!

დარდმა ასე იცისო, დარდმა ისე იცოსო, მე არ მჯერა, უსაფუძლო გახუნებულ, ფიცისო. და ვინ იცის ხმაური ,ბოლოს საით მიმიყვანს ? ,,რა საჭიეოა გზა თუ, ტაძართან არ მიგვიყვანს "?!

გზა,რომელიც მოგკლავს ან გამარჯვებას მოგიტანს

შესაძლოა ყველა ცუდი მომენტი დადებითი მხრიდანაც შეაფასო,გადაფარო ის უარყოფითი მაგრამ იმ სიღრმეს მაინც ვერ ჩაწვდები რაც ცუდ მოგონებებს თან ახლავს.

გზა/სრულად/

“სოფლისა წესი ასეა”, გვიკვირს და გვაოცებს, გვატირებს და გვაცინებს, გვაცოცხლებს და გვანადგურებს ის კანონზომიერება, რომელსაც ხშირად უსამართლობას ვუწოდებთ, ვლანძღავთ და ვწყევლით, ამასობაში კი გვავიწყდება, რომ სამყაროს მართლაც არ აქვს ვალდებულებები

გზა ეშმაკის გულამდე ( თავი 1 )

გეყოფა ნათია , ტყუილად მიშლი ნერვებს ! აი, რა შუაშია ჩემთან გაბუნია და მისი ლიკვიდაციის მცდელობა? - ვცდილობ ჩემი ნებისყოფის უკანასკნელი მისხალიც კი გამოვიყენო , რათა დედაჩემს ავუხსნა , რომ გროზნოში , ჩემი მეგობრის ქორწილში წასვლა კადიროვს მტრად არ

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეექვსე თავი)

რთული შესამჩნევი არ იყო, რომ დაჩის მოვწონდი. თუმცა რა შემჩნევა უნდა პირში მითხრა. აუჩქარებლად ავბობღავდი კიბეზე, თითქოს მე მკიდებოდა ზურგზე ორი ჩანთა.

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეხუთე თავი)

გამთენიისას გამეღვიძა: ღამის ფარდებში პატრა სიცარიელე გაპარულიყო და იქიდან მზის სხივები აჭყიტებდა, ჩემი საწოლის პირდაპირ კიდევ ერთი უსარგებლო საწოლი, ჩემს მარჯვნივ ცარიელი კომოდი, თეთრი შავ ზოლებიანი თეთრეული ჩემს სხეულზე, ფეხებთან მიძუყნილი

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეოთხე თავი)

გიო სკოლის ეზოს კართან იდგა და ვიღაცას ელოდებოდა. მასთან მივედი. - გამარჯობა გიო! - სალამი ნია, როგორ ხარ? - შესანიშნავად შენ? - ვინ ხარ და რა უქენი ძველ ნიას?!

გზა ვარსკვლავებისკენ (მესამე თავი)

ტელეფონის ეკრანს დავხედე, უცხო ზარი იყო და გავთიშე. იმ წამსვე მეორედ შემოვიდა ზარი იგევე აბონენტიდან, დამაინტერესა და ვუპასუხე:

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეორე თავი)

გოგოებს შევყევი გასახდელში, იქაც ოვაციებით დამხვდნენ. ნერვები უკვე აწეწილი მქონდა და მათთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია. ჩემი ნივთები ავიღე და გასახდელი დავტოვე. გამოსვლისას გოგონების გადაკვრით საუბარი გავიგე: - რა ჭირს?! მაგრამ ვის ადარდებს

გზა ვარსკვლავებისკენ (პირველი თავი)

ჰეი, მე ნია ვარ 14 წლის. ჩვეულებრივი გოგონა რთული ხასიათებით. ხოომ, ჩემს თავს იქამდე მივიჩნევდი ჩვეულებრივ ადამიანად, მანამ, სანამ თავი განსაკუთრებულ ადამიანად არ მაგრძნობინეს.