გოგონა ხიჯაბში

მე მქვია ამირა. ვარ 16 წლის .ვცხოვრობ საქართველოში ,ქრისტიანულ ქვეყანაში .ჩემი სახელი ნიშნავს მბრძანებელს და პრინცესას . ოჯახში ერთადერთი გოგო ვარ რომელსაც ორი უფროსი ძმა ჰყავს .ეროვნებით ქურთი ვარ ამიტომ ალაჰს ვეთაყვანები. -ამირა წამოდი !

მორაგბე გოგონა თავი 7 დასასრული

სანამ უკან გავიხედებოდი გულის ფეთქვა შეჩერდა,2 წამი კი საუკუნედ მომეჩვენა იმის მოლოდინში რომ სანდროს დავინახავდი,თავი სწრაფად მივაბრუნე...თუმცა იმედი გამიცრუვდა,იქ ხომ ჟურნალისტი იყო და არა სანდრინტერვიუს ჩამორთმევა უნდოდა ბიჭებისთვის... -კაი ლევჩო

მორაგბე გოგონა თავი 6

ორაგბე გოგონა თავი 6 დილით რომ ავდექი და სანდროს ოთახში შევიხედე არავინ დამხვდა,საწოლი გასწორებული იყო...წავიდა...თვალებზე ცრემლები მომადგა..თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა და ჩუმად ავქვითინდი...ჩემი ბრალია,უარით რომ გავისტუმრე... ჩემს ოთახში დავბრუნდი

მორაგბე გოგონა თავი 5

დილას ცუდ ხასიათზე გავიღვიძე საათს დავხედე და წამოვფრინდი ღმერთო ჩემო ესღა მაკლდა პირველად გავიღვიძე ასე გვიან,თავი მისკდებოდა, ავდექი და ეზოში გავიხედე,ბიჭები ვარჯიშობდნენ მე კი ოთახში დავიწყე...

მორაგბე გოგონა თავი 4

-ჰო კარგი დავრჩებით!ამოიხვნეშა მარიკმა მე კი მთელი ძალით ჩავეხუტე,მემგონი ვეღარც სუნთქავდა, -არეთ გამიშვი დავიხრჩეე!ჩურჩულით მითხრა და მოვშორდი მერე კი ცეკვა დავიწყე და ეზოში მარტო ვცეკვავდი რაღაც სისულელეებს,ბიჭები კი ვიდეოს მიღებდნენ,უცებ ამ

მორაგბე გოგონა (1,2,3თავი)

-დავაი ადგა ჯარიიიი ხმამაღლა დავიწყე ყვირილი ოთახში და წამოვყარე ბიჭები სავარჯიშოდ...გაგეცნოთ?ჰო...-გამარჯობა!მე არეთა ყენია ვარ,22 წლის,არვიცი გაგიკვირდებათ თუ არა,მაგრამ რაგბისტი ვარ....ეს გუნდის გარდა არვაინ იცის მათშორის არც მშობლებმა,როცა

წვიმისფერი (1)

წვიმდა. ქუჩაში ვიდექი. ქალაქში ყოველთვის ნაცრისფერია წვიმა, როდესაც მარტო ხარ. იმ დღეს ამინდს არც მე ვუღალატე. მასავით უსახური და გამოფიტული ვიდექი ქუჩაში. ქოლგა თან არ მქონდა. სველ ასფალტზე, სიჩუმეში, ჩემი სიარულის ექო მესმოდა. მოსაცმელი ჩემს

გოგონა პატარა ოცნებით (სრულად)

- მაგდა, დედიკო, გაიღვიძე. - ჯერ კიდევ ძილის საბანში გახვეულს მეძახის ტკბილი ხმა. - შუადღეა უკვე გენაცვალე. - ჰო დე, ვდგები რაა. - ძილ-ბურანში მყოფი ვალაგებ ჩემს საწოლს და იქ გავდივარ, საიდანაც ორი წუთის წინ მეძახდნენ. ასე იწყება ჩემი ყოველი დღე

გოგონა ნახევარ მილიონად! თავი (6) დასასრული

გოგონა ნახევარ მილიონად! თავი (6) დასასრული * * * მეგონა თუ ყველაფრის მოყოლის შემდეგ დედაო ჩემზე აზრს შეიცვლიდა და უარესს შემთხვევაში აქედან გამაგდებდა, მაგრამ არა.. ისიც ჩემთან ერთად ტიროდა და იზიარებდა ჩემი გულს დარდს... მითხრა რომ ორსულს

გოგონა ნახევარ მილიონად! თავი (5)

გრძნობდე რაიმეს ეს ადამიანისთვის საჩუქარია, ბედნიერი ვიყავი ყველაფრით, ნამდვილად მესმოდა ღმერთმა ეს განსაცდელი რატომაც მომივლინა, ალბათ იმიტომ რომ ალექსანდრე ჯაჭვლიანს შევხვედროდი, ან იქნებ ჩემი გამოცდა უნდოდა, არ ვიცი რაც არ უნდა იყოს ჩემი