გრძნობების ხელოვნება

იდეალურობის ნიმუშია ფეხიდან დაწყებული თმის ძირამდე. შავი ხშირი თმა, უხეში წვერი, გამოკვეთილი ტუჩები , და მშვენიერი თვალები, ცხოვრებაში არასოდეს შემხვედრია ასეთი სექსუალური ადამიანი ის გამოიყურება როგორ აღელვებული ზღვა მაგრამ არა საშიში.

მერე იბზარება გრძნობების საცერი

ვიცი გადიქროლებს ეს ცივი ქარები, სხეული უკუნეთ ტკივილსაც ეჩვევა, მერე იბზარება გრძნობების საცერი, ფანჯარას მიაწყდება ყინულის ჯარები

გრძნობების მეფე

ერთი სოფელი მენახა, მწვანე ბალახით მოსილი, მჩქეფარე ხალხის გულისთვის, საკეთილოდ შემოსილი. სოფელში ცოტას ნახავდით, მაგრამ სიყვარულს გაიგებთ, რა არის ძმობის გაგება, წამში ქცევად გადაიღებთ.

დაუსრულებელი გრძნობების მუსიკა..

ცრემლებსაც ვიგროვებდი თვალების უკან, არ გისწორებდი მზერას, არ მინდოდა დაგენახა იქ რაც ჩანდა.. თვალები ყოველთვის ადვილად გამცემნი არიან, ამიტომ არ გიყურებდი.. მარტო ერთხელ დაიჭირე ჩემი მზერა და თითქოს მთელ სხეულში ელექტრომუხტმა გაიარა, ისეთ ძლიერი

გრძნობების სარკე [ სრულად ]

-იცი, შენი თმის ფერი თვალები მაქვს...-არა -ძალიან სწრაფად შევეწინააღმდეგე -შენი თვალებიც ცისფერია ისევე როგორც ჩემი თმა, მაგრამ ერთი განსხვავებაა -ჩემი უფერულია... იმის მიუხედავად, რომ იგივე ფერია ზუსტად

გრძნობების უცვლელი ნოტები

გადის დრო და ვხვდები, ვხვდები, შენს მსგავსს ვერვის ვერ შევხვდები! არ გიყვარდი, არ გიყვარვარ და არც გეყვარები, მაგრამ მუდამ ამ ჭრილობებს, მუდამ ეფარები! ოცნების ქალაქში ვცხოვრობთ და ვიცი, მხოლოდ შენს მიმართ მაქვს გრძნობის ფიცი! მიყვარხარ, მე სულ

გრძნობების უცვლელი დარდი

მიდის დრო და ვკვდები თითქოს, ვერავისგან ვერ ვგრძნობ სითბოს, ახლა ვგრძნობ მე იმ დროს სიტკბოს და წარსული მიხმობს მიხმობს! ლამაზ გრძნობებს ვხვდები გზად, მოგონებები არს მზად, ის შეგრძნება არის, სად? კავკასიის მწვერვალად! ამაოა ყველა გზა, იქ ვერ მივალ

გრძნობების უკვდავება

ორი დღის წინ ჩემი ბავშვობის სიყვარული ვნახე, რომელიც ჩემში არსებულ ბავშვს მასში არსებული ბიჭი დღესაც ზუსტად ისეთი ბავშვური და წრფელი გრძნობით უყვარს. ზუსტად ისეთი... და მე დავიჯერე, რომ შეუძლებელია გრძნობები გაქრეს. გრძნობები არ ქრება. გრძნობები არ

გრძნობების ტყვე (დასასრული)

ეს არის საბოლოო მესამე თავი,ამით დასრულდა ჩემი დაწერილი ისტორია.ისტერიკა დამემართა გიჟივით ვტიროდი. ცდილობდა დავეწყნარებინე და მომხუტებოდა,მაგრამ ხელებს ვიქნევდი,ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, უცებ ტუჩებზე დამაცხრა,ისე ვნებიანად მკოცნიდა დამავიწყდა

გრძნობების ტყვე 2

მეგობრებო, ეს ამბავი რეალურად მოხდა, ყველა დეტალი ნამდვილია,მხოლოდ სახელები შევცვალე.ამის შემდეგ 1წელი გავიდა წამებაში. მთელი წელი გიორგი ცდილობდა ჩემთან დაახლოებას, მე უარით ვისტუმრებდი