ჯერ თუ არ გყვარებია...

შენი თმები ღამით სიზმრებს მიფეთებდა, თვალებდაჭყეტილი ვთვლემდი მთვარეული, რას წარმოვიდგენდი მეც გამიმეტებდა გონჯი ბედისწერა.. გზაკვალარეული..

სიყვარული სხვაა

როდესაც მეკითხებიან: -ოდესმე ვინმე გყვარებია? მე ძალიან ჩვეულებრივად ვპასუხობ: -არა არ მყვარებია.

ოდესმე გყვარებია? (8) დასასრული

ნიკა დიდხანს მისმენდა, ძალიან დიდხანს და არც კი ვიცი როგორ, მაგრამ ისევ მოახერხა ჩემი გაღიმება... • ნიკა შეგიძლია ხვალ შენ წამიყვანო სკოლაში. არ მინდა გიოსთან ერთდ წავიდე, მაგრამ არც მარტო მინდა წასვლა. • რათქმაუნდა ბაბი. • კარგი გელოდები. • კარგი

ოდესმე გყვარებია? (7)

წუთით ორივე გაუნძრევლად ვიდექით და სივრცეში ვიყურებოდით, შემდეგ გიორგი ჩემსკენ მობრუნდა და ალმაცერი ღიმილის თანხლებით ხელი გამომიწოდა. ჯერ მის ხელს მივაშტერდი, შემდეგ სახეზე გადავინაცვლე, მისი ღიმილითა და მოციმციმე თვალებით თავბრუ დამეხვა, კაბას

ოდესმე გყვარებია? (6)

ჩემს უკან იჯდა, ზუსტად ჩემი მერხის უკან. იმდენად ახლოს რომ მის სურნელს მაცოცხლებელი სიოსავით ვგრძნობდი... ღმერთო რატომ მიყვარდა, რატომ მძულდა?... რატო ვთვლიდი, რატო მიმაჩნდა?... არა... რატო ვგრძნობდი ამდენს მისადმი?...რა იყო ეს, ჩემში

ოდესმე გყვარებია? (5)

მეორე დღეს სკოლაში ჩემი ჰიუნდაით მივედი, ოღონდ ჰიუნდაით რომელიც ერთერთ ძვირადღირებულ მანქანას გავდა და არა სანაგვეზე გადასაგდებ ჯართს. მანქანა ლიდას ადგილას დავაყენე. სკოლაში შევედი, წიგნები ჩემს კარადაში მოვათავსე, გაკვეთილებს დავესწარი და სახლში

ოდესმე გყვარებია? (4)

სიყვარულის ისტორიაჰეი შენ, არ იცი, რომ ეს ჩემი ადგილია. - ეს ნამდვილად ლიდა იყო. • უკვე აღარ. - შევბრუნდი, მისი გაშტერებული გამომეტყველებით დავტკი და მხარის გაკვრით გავიარე. • ბაბი? - არ ვიცი კითხვა მე დამისვა თუ საკუთარ თავს, მაგრამ ამას

ოდესმე გყვარებია? (3)

სიყვარულის ისტორია...ჯერ ათი საათი არ იყო. გაკვეთილებზე დაბრუნების და მითუმეტეს ლიდას და გიოს სახის ნახვის სურვილი არ მქონდა, სახლში რომ წავსულიყავი დედა ჯერ არ იქნებოდა დაბრუნებული, მითუმეტეს მამა. მხოლოდ ძიძა დამხვდებოდა. სკოლას ისევ სახლში

ოდესმე გყვარებია? (2)

სიყვარულის ისტორია...ვერცხლისფერი ჰიუნდაი მყავდა. ჩემი ოჯახი მაღალი სოციალური ფენის წარმომადგენელი გახლდათ, მაგრამ ჩემთვის რომ შემოგეხედათ ამას ვერც კი იფიქრებდით. რაც შეეხება მანქანას, ისეთ საშინელ დღეში იყო, ჰიუნდაის გარდა ყველა საშინელი ფირმის

ოდესმე გყვარებია? (1)

ნათქვამი. ჩემს პრაქტიკაში ასეთი რამ ჯერ არ მახსოვს. კითხვის ნიშნიანი თვალებით ვუყურებდი. - ხო შინ საცოდავო, მომბეზრდი. - კარგი. - მშვიდად ვუთხარი. ლიდას ასეთ მობყრობას მიჩვეული ვიყავი, უკვე პროტესტის გრძნობაც აღარ მიჩნდებოდა. ლინდა ჩვენი სკოლის