დაბრუნება!{თავი4}

-მოთმინების ფიალა მევსება!ჯერ ჩემ ოთახში ხარ,ჩემ სავარძელში ზიხარ და ასე ურიცხვად მიყურებ შიშველ სხეულზე და კიდე არმპასუხობ?? -არაფერი მნიშვნელოვანი!წამოდგა და ოთახიდან გასვლას აპირებდა მარიამი საწოლიდან რომ წამოფრინდა და მაჯაში წვდა.სულ დაავიწყდა

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 3)

--ბელა-- დაღლილი ვიყავი, თუმცა სავახშმოდ ჩასვლა გადავწყვიტე.. მაგიდასთან ისე დავიკავე ტაიას ადგილი, რომ არც შევიმჩნიე.. ტაიაც ''სხვა რა გზა მაქვს'' გამომეტყვრლებით სხვა ადჰილზე დაჯდა, ლევანიც მის გვერდით მოთავსდა.. - ყველაფერი კარგად გამოიყურება,

დაბრუნება!{თავი3}

-მარიამი ეზოში შევიდა და ზარი დარეკა..კარები მალევე გაიღო და მარიამს თვალები გაუფართოვდა ნანახით...გუშინ რაც თორნიკეს ეცვა იმ საროჩკით ვიღაც სილიკონის გროვა იდგა მის წინ და გამომწვევად უყურებდა. -რა გნებავთ? -უკაცრავად?!მარიამს სიბრაზისგან უკვე

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 2)

...... თვითმფრინავი აეროპორტში დაეშვა.. ნაბიჯი გადავდგი თუ არა ღრმად ჩავისუნთქე ჩემი მიწა-წყლის ჰაერი.. ყველაფრის მიუხედავად მაინც მომენატრა აქაურობა.. უცებ კი გაოცებისგან თვალები შუბლზე ამივიდა, აეროპორტში უამრავი ჟურნალისტი დავინახე,

დაბრუნება!{თავი2}

დაახლოებით ერთ კვირაში მთელი ოჯახი აბარგდა და საქართველოსაკენ გზას დაადგა..... სამშობლო მაინც სულ სხვაა,მარიამის მშობლებს მონატრებული ჰქონდათ აქაურობა რასაც მარიამზე ვერ ვიტყვით,ცუდ მოგონებებს უღვიძებდა ყველაფერი..დემეტრე იმ წუთას გაქანდა მის

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 1)

ჩემს გადაწყვეტილრბაში დარწმუნებულმა, კიდევ ერთხელ გადავავლე თვალი ჩემს ჩალაგებულ ბარგს და საწოლზე წამოვწექი.. ძილი არა და არ მომეკარა.. ასე ვიცი, როდესაც რაღაც მნიშვნელოვანისთვის ვემზადები ყოველთვის მოუსვენრად ვარ.. უკვე რამდენი ხანია წასვლას

დაბრუნება!{თავი1}

დილით საწოლიდან წამოიზლაზნა,ძალიან არ უნდოდა სკოლაში წასვლა,მაგრამ როგორ გააცდენდა პირველი დღე იყო,ეს რომ გაეგოთ მის მშობლებს გადმოუხტებოდნენ ამერიკიდან... მარიამ ამაშუკელი,15წლის გოგონა,ქერა თმებით და მწვანე თვალებით..ჰყავდა ერთი

ერკე მიდასი... დრაკონების დაბრუნება (13)

ლავეანდრას გულწრფელი სიტყვები გულში თბილად ჩაეღვენთა უგვარდს და იმედი მიეცა, რომ ისინი ერთად იქნებოდნენ. სწორედ ბედისწერის ძალამ უკარნახა და იქ მოახვედრა, სადაც გოგონას დახმარება სჭირდებოდა. მან იხსნა არა მარტო ტანჯვისგან, არამედ სულიერად შერყევასაც

დაბრუნება (დასასრული)

მე ხომ დიდი საიდუმლო მაქვს? დიდი ტკივილი და დიიდი სიყვარული, ჩემი ირაკლი. გამეღიმა და ცას გავხედე, მთვარე და ვასრკვლავები ლამაზად კიაფობდნენ, თითქოს მე მიღიმოდნენ და ელოდნენ, როდის აფარფატდებოდნენ ჩემი ოცნებები და ფიქრები

დაბრუნება (თავი 5)

ალექსი დედიკო, რამდენჯერ გითხარა ჩაშვება არ არის ლამაზი! მერე რა, რომ გატყდა? ახალს გიყიდი. მთავარია, თქვენ იყოთ კარგად, ერთმანეთი უნდა გიყვარდეთ, თქვენ ხომ ძმები ხართ? აბა ჩაეხუტეთ ერთმანეთს, მერე კი სამივე მე ჩამეხუტეთ