დანაშაული I ნაწილი {სრულად}

არასდროს უპოვია ისეთი სილამაზე ვინმეში ან რამეში, როგორსაც ახლა ნუცაში ხედავდა. მისი შავი სფეროები კომფორტის ზონად ისე ექცა, ვერც კი გაიგო, მისი ღიმილი სიმშვიდის მომგვრელი გახდა, მხოლოდ მის გვერდით შეეძლო ღრმად ესუნთქა და ყველა ტკივილი დაევიწყებინა.

დანაშაული{8}

-აბა? მომიყვები რა ხდება შენს თავს?-ბაღში მაგიდასთან ისხდენენ, ლილიანმა რომ წამოიწყო. -რა გინდა რომ მოგიყვე?...კარგი რაა! ნუ მიყურებ ეგეთი სახით!...ლილიან, ხომ იცი ვერ ვიტან ამ მზერას!-თვალები გადაატრიალა და ქარს სახე შეუშვირა. -დათა, ამდენი ხნის

დანაშაული{7}

სახლში გამთენიისას შევიდა. პირველად გაუხარდა, კონსტანტინემ გასაღების აღება რომ დააძალა. ახლა საკუთარ ბინაში ყოფნა ყველაზე ნაკლებად უნდოდა, ამიტომ მუდმივ თავშესაფარს მიაშურა. არ გაჰკვირვებია, გელოვანი ჯერ კიდევ ფხიზელი რომ დახვდა. -გილოცავ!-კაცმა

დანაშაული{6}

თეთრი კედლების დანახვისას უსიამოვნო მოგონებებმა იჩინეს თავი. სხეულის კანკალი შეიგრძნო, თუმცა თავს უფლება არ მისცა სისუსტე გამოეჩინა. თავს აიძულებდა არ ეტირა, ხალხისთვის მისი გრძნობები არ ეჩვენებინა, მაგრამ ახლა ესეც არ შეეძლო, თავს ვერაფრით

დანაშაული{5}

-უბრალოდ სასაცილოა შენი საქციელი, როდის მერე ეჭვიანობ მსგავსს სისულელეებზე და გარბიხარ? ვეღარ გცნობ აქაური ჰავა უარყოფითად მოქმედებს შენზე თუ რა ხდება?-გიჟივით შევარდა გელოვანის კაბინეტში და თავზე წამოადგა კაცს-კონსტანტინე! -ნენე!-კბილებს შორის

დანაშაული{4}

საღამოხანს ამირეჯიბების ოჯახი მშვიდად იჯდა მისაღებ ოთახში.უფროსი დავითის მოთხოვნა იყო, ყოველი დღის დასასრული ერთად გაეტარებინათ და რამდენადაც შესაძლებელი იყო გამოსდიოდათ კიდეც. ზურა ოჯახურ ტრადიციას იშვიათად უერთდებოდა, თუმცა ახლა მათ გვერდით იყო და

დანაშაული{3}

კარზე რამდენჯერმე დააკაკუნა, თუმცა არავინ ჩანდა.თხუტმეტი წუთის შემდეგ მობეზრებული აპირებდა უკან გაბრუნებას როცა კარი გაიღო და მამაკაცი გამოჩნდა.ძილისგან დასიებულ თვალები მხოლოდ მას შემდეგ გაუსწორა, რაც ქალმა ხმამაღლა ჩაახველა. -მეჩვენები

დანაშაული{2}

სახლში გამთენიისას შევიდა. შხაპის პარალელურად მომხდარზე ფიქრობდა. ლილიანის სახე თვალებიდან არ ამოსდიოდა, ვერ ივიწყებდა მის ცრემლებს, ბრალდებას ვერ ივიწყებდა. ძალიან უნდოდა, თავის მართლება შეძლებოდა, მაგრამ თავს თავადაც დამნაშავედ გრძნობდა.ოჯახს

დანაშაული{1}

ფანჯრის რაფაზე მოსეირნე წვიმის წვეთებს უყურებდა.თაფლიანი ჩაის თანხლებით მშვიდ მუსიკას უსმენდა და არემარეს გამალებით აკვირდებოდა.წითელში შემოსილი ქალაქი სასეირნოდ იხმობდა,მაგრამ,როგორც ყოველთვის ახლაც საკუთარ თავს აიძულებდა ყურადღება არ მიექცია.ჭიქას

დანაშაული და კანონი ^თავი 1^

მე ვგრძნობ ყველაფერს, მე ვხედავ ყველაფერს.ყოველ წუთს და ყოველ გამოცდილებას თითოეული ჩემი სხეულის ნაწილით ვგრძნობ. მე ვცხოვრობ საკუთარ თავში, ის სავსეა საშინელი მოგონებებით და მწარე გამოცდილებით, რომელიც აღარასდროს განმეორდება!