ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (დასასრული)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. წამწამები ძლივს დავაშორე ერთმანეთს, ეკრანისთვის არც დამიხედია ისე ვუპასუხე. -ხო...

სანდრო ბაგრატიონი შემიყვარდა! (დასასრული)

გადიოდა თვეები, დღეები, ამ დროში სანდროს გაცნობაც კი მოვასცარი, ცოტა უჩვეულოდ მაგრამ დასამახსოვრებლად.. ჩვეულებრივი დღე იყო, ისევ 13, ეკლესიის ეზოში უამრავი ხალხი იყრიდა თავს, შიგნით შესვლა ძლივს მოვახერხე, სანთელი დავანთე და ვლოცულობდი, ამდროს

გამყრელიძე (20) დასასრული

ველა სავაადმყოფოში შეხვდა ახლალ წელს თან ესეთი სიხარული ეწვიათ და სავაადმყოფოს პირობების მიუხედავად კარგად გაერთნენ. არცერთი არ შორდებოდა სანდროს გვერდიდან ხო შეიძლება მონაცვლეობით დარჩენილიყვნენ? მარა არა ყველა ერთად რჩებოდა მარტო საბანაოდ და

ონიანი მიყვარხარ! 3 დასასრული

დღემ მოსაწყენად ჩაიარა, ნინია გაცივდა და სახლში მკურნალობს. მარიამი სკოლაში მარტო იყო. შენობიდან გამოსულს, თვალი დემეტრეს რომ მოკრა ძალიან გაოცდა. -მარ როგორ ხარ? -კარგად დემე შენ? -მეც კარგად

"გპირდები" - (16) (პირველი ნაწილის დასასრული)

სანდროც წავიდა. პირველი ორი დღე სუ მირეკავდა, ის მაღვიძებდა და ის "მაძინებდა". ხუთშაბათს აღარ დაურეკავს დილას, რაც ძალიან გამიკვირდა. იმ დღეს საერთოდ არ დაურეკავს რამც უკვე ნერვებზე ამწეწა. ერთი-ორჯერ მივწერე მაგრამ პასუხი არ გაუცია. ეხლა ხო საერთოდ

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია(დასასრული)

რესტორანში მალევე მივედით.. აქ კი ნანახმა ყველაფერს გადააჭარბა... ყველაფერი ისე იყო მოწყობილი, როგორც "ნამდვილ"ი ქორწილში... ნეფე-დედოფლის მაგიდა ცალკე და ცალკე სტუმრების...-ალექსანდრე მაოცებ...აღტაცება ვერ დავმალე და პირდაღებულმა ორი სიტყვა ძლივს

ატეხილი გრძნობები (დასასრული)

ერთი გადახედა უცნობ ქალს ზიზღნარევი მზერით, ეტყობოდა არც ისეთი ასაკიანი იყო, უბრალოდ ნაადრევად დაეღარა თავისი ცხოვრების წესს. მისთვის არ სცხელოდა ფეფოს, თუმცა იმედოვნებდა საკმარისი ზიზღი და სიძულვილი ამოიკითხა ქალმა მის მზერაში. როგორმე თავი უნდა

შიშის ნოტები! (დასასრული)

და მაინც ძალიან რთულია იყო ძლიერი, როცა ყველაფერი ძალიან არეულია.. ადამიანები ყოველთვის ერთ ადგილზე ვტრიალებთ, მაშინაც კი როცა გვგონია წინ მივიწევთ.. სიცრუეა, სიცრუე და დიდი სისულელეა, ცხოვრებას წინ არ მივყავართ, უბრალოდ წრეზე გვატრიალებს და

მეორადი ბედნიერება [სრულად (+დასასრული თავი 16)]

არაფერი ახსოვდა ანნას იმ ორი კვირიდან, გარდა სასამართლოს დღისა. მხოლოდ მოსამართლის სიტყვებს უსმენდა გაფაციცებით.. განაჩენის გამოტანისას ალბათ პეტრეზე მეტად ღელავდა.. პეტრე კი განაჩენის ნაცვლად, ანნაზე ნერვიულობდა, მის ღელვაზე,

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 7) დასასრული

ელისაბედი იჯდა იმ სახლის სახურავზე, რომელთანაც ყველაზე დიდი და ტკბილი მოგონება აკავშირებდა, იხსენებდა როგორ აუხსნა სიყვარული ალექსანდრემ და ცრემლები დიოდა, ენატრებოდა! უყვარდა! იგრძნო შეხება, მიტრიალდა, დაინახა მონატრებული სიყვარული, ნელ-ნელა