ფსიქოპათოლოგია (დასასრული)

ამ დროს თითქოს ვერ ხვდები რა გინდა ორ დიდ სამყაროში ხარ გაჩხერილი იქ სადაც სიცოცხლე დუღს და იქ სადაც არ ვიცით რა ხდება, თუმცა ამბობენ, რომ კარგია, თუმცა მაინც გვეშინია რადგან არ ვიცით რა დაგვხვდება...

ერთი ღამის შემდეგ (დასასრული)

ზურამ გაიგო ელიზაბედის ადგილსამყოფელი. მშობიარობა უკვე დაწყილი ჰქონდა და ძალაგამოცლილი, მაღალი სიცხით მიეტოვებიათ. ზურამ ამშობიარა და პატარა ანასტასიაც დაიბადა.

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ -დასასრული-

ახლა სად ვარ?! ახლა ლოგინზე ვზივარ და ჩემს გაბერილ მუცელთან მოლაპარაკე დამიანეს დაღვრემილი ვუყურებ -თავი ამტკივდა, შენი აზრით ჩვენს პატარა პრინცესას სპორტის სიახლეები აინტერესებს?!-ვიძახი კოპებ შეკრული და ხელებს ვხვევ-ჩამეხუტე და გაჩუმდი -გოგო

ვალენტინა -9- +18 (დასასრული)

კიდევ თუ გააგრძელებ საუბარს, იცოდე რომ ეგ უარესად აღმაგზნებს. - ღიმილით მიპასუხა და ჩემსკენ გადმოიწია. საჩვენებელი თითი ტუჩებზე მივადე და გავაჩერე. თვალებით მიკოცნიდა მთელ სახეს, ამაში ეჭვს ვერც შევიტანდი. მსიამოვნებდა მისი ვნებისგან გაცეცხლებული

მომენდე (დასასრული)

თბილისი -პარიზი ამოვიკითხე და თვალებიდან უამრავმა ცრემლმა იწყეს დენა,მე და თიკას ოცნება იყო ერთად გვენახა პარიზი -არ მჯერა როგორ მოახერხე ვკივი თან თიკას ვეხუტები -ახალ წელს ოცნებები ხდებაო არ გაგიგია გოიმო? -გადარეული ხარ ,მიყვარხარ ძლიერ ძლიერ

მექანიკურად! (დასასრული)

ლევანი ადვილად შეეჩვია თავის ახალ ბინას და მარტო ცხოვრებას. ძალიან კომფორტულად გრძნობდა თავს. თათა და ის, ძალიან კარგად იყვნენ ერთად, მას შემდეგ სერიოზულად არაფერზე უკამათიათ,მხოლოდ წვრილმან რამეებზე თუ წაიკამათებდნენ ხოლმე. სხვა მხრივ ისეთი

ჩვენი ამბავი (დასასრული)

სამყარომ პირველად შეიგრძნო ეს სურნელი. ჩემი თვალები უსახელო ყვავილივით ბრწყინავს... პოეტს მიწოდებ, მაგრამ მხოლოდ შენთვის ვწერ. თუ გინდა ლექსად არ წაიკითხო, იმიტომ რომ ყოველ წელს თავიდან დაგიწერ ხოლმე... როდესაც აცივდება, როდესაც ჩიტები სამხრეთისკენ

ურთიერთობის დასასრული

პირველ რიგში მოგესალმებით. როგორც წესი, ამ ტიპის "ნაწარმოები" ჩემს შემოქმედებაში ბევრი არაა. არ ვიცი ვინ ადევნებდით ან ადევნებთ თვალს ჩემს ლექსებს, მაგრამ უკვე საკმაოდ დიდი ხანია აღარ დამიწერია ადამიანზე, რომელსაც ჩემ ლექსებში ვაღმერთებდი და

სხვისი ქალი აივნიდან -10- [ დასასრული ]

მივხვდი იმასაც რომ ნიკიტას არა მხოლოდ ვაღმერთებდი, არამედ ყოველთვის მინდოდა მისნაირი ვყოფილიყავი. კაცი რომლის სიტყვასაც ფასი ექნებოდა, კაცი რომელსაც პატივს სცემდნენ, კაცი რომელსაც არაფრის ეშინოდა და მინდოდა ვყოფილიყავი კაცი რომელიც ყოველთვის სწორად

ჭირვეული ( დასასრული)

- ასე მალე რატომ წამოვედით, რამე მოხდა ? - ასე რატომ იქცევი, მიუახლოვდა ლევანი კატოს ? - როგორ ? დაიძაბა კატო - მკოცნი , მეხვევი, ყველას ნამდვილი ცოლ ქმარი ვგონუვართ, მართლა ვერ იაზრებ როგორ მიწვევ? თუ გავიწყდება რომ მამაკაცი ვარ