სასიყვარულო თამაშები ( თავი 6- დასასრული)

ერიხ მარია რემარკის ჰკითხეს -,, და მაინც რა არის მონატრება? ". და მან უპასუხა -,, ეს არის განუზომელი ტკივილი, ტკივილი რომლის ჩაცხრობის იმედი ყოველთვის გაქვს, მაგრამ არასოდეს ქვრება.

დაკარგული თაობა ( დასასრული )

ადგა და წავიდა.. უსიტყვოდ წავიდა.. მზის ამოსვლამდე აივანზე ვიჯექი.. სალომეს მონაყოლზე ვფიქრობდი „სასიკვდილოდ არ დაუჭრიათ“ მუდმივად გონებაში მიბრუნავდა ეს ფრაზა.. დილას სახლიდან გამოვედი, მანქანა სამსახურში მყავდა დატოვებული, მოვაყვანინე და კახეთის

ზიზღნარევი სიყვარული (დასასრული)

პალატის კართან, იატაკზე, იჯდა და ტიროდა მარიამი ცრემლები თავისთავად გადმოედინებოდა ჩამქრალი თვალებიდან, უკვე მერამდენე დღეა მოთმინებით იცდის და თავს აიძულებს იმედი არ დაკარგოს, უკვე მერამდენე დღეა მის წინ ზის ისიც და იცდის,

გამიზნული შხამი (დასასრული) +18

მითხარი როდის გრძნობ თავს ყველაზე რეალურად? - როცა ტუჩებზე გეხები და სამყარო თავზე გუმბათად მახვევია...ან მაშინ როდესაც ვნების ომის შემდეგ, ორგაზმს სიგარეტში ვცლით ხოლმე...

იისფერი სიყვარული (დასასრული)

რაც არ უნდა მოხდეს ჩემს ცხოვრებაში ვერაფერი გადაგწონის, რამდენი ცუდიც არ უნდა მოხდეს მაინც ის ერთი კარგი დამამახსოვრდება, რომ გაგიცანი და შემიყვარდი. შენ ვერ წარმოიდგენ როგორ მიყვარხარ, შენი თავი მართლა ღმერთმა გამომიგზავნა

ხელს ნუ გამიშვებ 8-9 თავი (დასასრული)

-ამეებით მანდ როგორ ამოვიდე თორნიკე? ბუზღუნით დავიხედე მაღალქუსლიან ფეხსაცმელზე. -განა რა მოხდებოდა თბილისიდან სვანეთამდე ეგ კაკუნები არ ჩაგეცვა გზაში მაინც.მოდი მოგეხმარები.ჩამოვიდა,ცალი ხელით თავისკენ მიმიზიდა,ჩემს ფეხსაცმელს ხელი მოჰკიდა და

მე და სიყვარული(თავი 4) (დასასრული)

მას შემდეგ რაც ლექსების წერაც დავასრულე ანნაზე, ყველაფერი რადიკალურად შეიცვალა. პირველ რიგში მასთან დაკავშირებული ყველა ლექსი თუ გრძნობა წარსულს ჩავაბარე, იცით რატომ?! დავიღალე ამდენი უიმედობით და ტანჯვა-წამებით, მეც ადამიანი ვარ, შეიძლება ბევრისგან

მე რომ მიყვარს (სტასია & ლუკა) დასასრული

-ხარაშოო - სიტყვა გავწელე და სწრაფად შევქანდი აბაზანაში. იქ ერთი დიდი ჩემოდანი დამხვდა თეთრეულით და ტანსაცმლით სავსე- მეღადავები? - თვალების ტრიალით გავვარდი ლუკასთან -რა? - საწოლზე იყო წამოკოტრიალებული და ისევ იმ ღიმილით მიმზერდა მე რომ მიყვარს

პატარძალი 《დასასრული》

კიდევ ერთი გოგონა გახდა პატარძალი, რომელიც ცასთან ახლოს მთის წვერზე იდგა თეთრი კაბით. ზღვარზე ცასა და მიწას შორის. სულ ერთი ნაბიჯიც და უფსკრულისკენ დაეშვებოდა ან უხილავ ტახტზე დაჯდებოდა, ქალღმერთად იქცეოდა . ყველა პატარძალი დგას ამ ზღვარზე და

მე და სიკვდილი(თავი 13) (დასასრული)

უკვე დაინახეთ რამდენჯერაც მოვკვდი, მაგრამ დღეს აღმოვაჩინე რომ თურმე ეს სიკვდილი სრული უაზრობაა. რამდენიმე თვეა რაც ამ გაურკვეველი ტიპის ნაწარმოებს ვწერ. ხოდა ახლა მინდა გითხრათ ერთი საოცარი რამ: თუ წინა თავები წაკითხული გაქვთ, ნახავდით რომ მუდმივად