ნოემბრის ნაყინი (დასასრული)

ეჭვი მაქვს ხვალვე უკან წამომიყვან. ყაზბეგში ასე წინდაუკან სიარული არ მომწონს მე.-შემომიბღვირა ნიკამ.--ნუ გვეჯუჯღუნები რაა.-მუცელზე დადებულ მის ხელს ჩემო თითები დავადე, გავიცინე და გზას გავხედე.

ამდენიდან მე?! {თავი 8} {დასასრული}

- მერე გეტყვით... აი, იმ კაცს ხომ ხედავთ? - ფანჯარაში ნოე დავანახე - უთხარით, რომ წავედი.- მაგრამ... მე არ მაქვს უფლება კლიენტი მოვტყუო!- მაგრამ, არ გაქვს უფლება კლიენტს შეეწინააღმდეგო!- ქალბატონო, მე ვერ მოვატ...

შავ-თეთრი /დასასრული/

ხელი მოიქნია და დანა შეარჭო, დანის ბასრმა პირმა ორად გახლიჩა კანი, სისხლი შხრიალით წამოვიდა ჭრილობიდან. - ისეთი ხარ, როგორიც შემიყვარდი, ყოველთვის ასრულებ სიტყვას - ამ დროს, კარი პოლიციელებმა შემოამტვრიეს, სცენა კი ასეთი იყო. ტკივილისგან ოთხად

საუკეთესო ჩემში (დასასრული)

ნიკამ და თათამ ყოველგვარი ცერემონიებისა და აღნიშვნის გარეშე იქორწინეს.მეჯვარეებთან ერთად სანოტარო ბიუროში მივიდნენ და ოფიციალურად კიდევ ერთი ოჯახი დაარეგისტრირეს. სახლში წავიდნენ, ყველა მათთან შეიკრიბა,საშინლად ტკიოდათ გული და არავის იდეაშიც კი არ

გიჟად შრეცხული I ნაწილის დასასრული

თითქმის ორი კვირა გავიდა და მაინც კიდევ მიყურებენ, კვლავ ისე მიყურებენ როგორც ბავშვობაში, კვლავ ის საზიზღარი მზერა და ეს თითქოს რაღაცას მტკენს, შიგნიდან მტკივა, ფსიქოლოგის თქმით მეტაფორულად გული მტკივა, მაგრამ ეს ხომ სისულელა,

ჩემი რეალობა (დასასრული)

ვფიქრობდი იქნებ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენილიყო ვინმე სხვა, ვისთანაც შეცდომებს აღარ დავუშვებდი და მის გვერდით მშვიდად ვიცხოვრებდი,მაგრამ ახალი ადამიანის პოვნაც ილუზიაა.რადგან ამ ახალ ადამიანშიც ძველს ეძებ,ეძებ დიდხანს და  ერთ წამსაც კი ვერ დაიჭერ რაღაც

იყალთოელი ბიჭები ,,მოულოდნელი აღმოჩენა'' (ნაწილი 25) დასასრული

მოულოდნელი აღმოჩენა ძალიანაც არ ეხალისებოდა სნაიპერს ფიჩხზე წასვლა, მაგრამ პალტოზე მაინც შემოირტყა ქამარი და შიგ წალდი გაიყარა. მოწყენილი მიუყვებოდა ორღობეს. საშველად ვისი გაყოლებაც შეეძლო, ყველა სკოლაში იყო წასული. ბიჭებიც რაღაც დამნაშავეებივით

ევანგელინა /დასასრული/

- მიყვარხარ - ჩამჩურჩულა - და ვგრძნობ, ყოველთვის მეყვარები. - მიყვარხარ - გავიმეორე მისი სიტყვები. - მზად ხარ გიჟური დღეებისთვის? - გამიღიმა, ხელები მომხვია და დამატრიალა. - მგონი, მზად ვარ - თვალი ჩავუკარი და ხელით სახეზე მოვეფერე. - ევანგელინა

საუკუნო სიყვარული.თავი 22.(დასასრული)

ახლა კი მთავარი და მნიშვნელოვანი,დღემდე ვიყავი და ყველა მიცნობდა როგორც ლუკა ვაჩიბერიძე,მაგრამ დღეიდან მე ვარ ლუკა ნადარაია რადგან მე ვალერიან ნადარაიას ერთადერთი მემკვიდრე ვარ.

სიყვარული უსიყვარულოდ (დასასრული)

-გაქცევის დროა მარიამო -გაქცევის, ცეკვის და ჩვენი ალექსანდრე სწრაფად გადავიდა და ტრორტუარზე გაიქცა, მსხვილი წვეთები ცვიოდა , სასიამოვნო შეგრძნებას უტოვებდა სითბოსაც და სიგრილესაც. კაბა ტანზე მიეკრო, თმები დაუსველდა ალექსანდრეს თითებს თავისი ჩაკიდა