ამოუცნობი ზარი (18 დასასრული)

ოთახში შემოჭრილი მთვარის შუქზე კარგად ჩანდა მამაკაცის მოელვარე თვალები... ნიტამ ნერწყვი მძიმედ გადააგორა ყელში და გაჭირვებით წარმოთქვა –გელოდებოდი!

მოურჯულებელი დასასრული

-ისე, სადაა შენი ლიკუნა? - თვალი დარბაზს მოავლო რეზიმ და მერე ისევ ცოლს დააკვირდა, - მეჯვარედ ეგ არ გინდოდა? -მინდოდა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ თორნიკეს ჩემზე მეტად უნდოდა და გადავიფიქრე.

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [დასასრული]

-პაციენტი გონზეა, მაგრამ მალე კიდევ ერთი ოპერაციისთვის უნდა მოვამზადოთ. თუმცა, შეგიძლიათ მანამდე მოინახულოთ... თავი ჩავხარე. რა თქმა უნდა მე ვერ ვნახავდი და ამაზე წუწუნს არც ვაპირებდი. ისე საშინლად მოვექეცი...თან ისედაც მოკლე დრო ოჯახის წევრებისთვის

1999 #დასასრული

"დღეს მინდოდა, გამეხარებინა. მის სკოლასთან მივედი. ვიფიქრე, ყვავილებს ვაჩუქებდი, სახლამდე მივაცილებდი, იქნებ მანამდე მისთვის ხელიც ჩამეკიდა. სასაცილოა ჩემი ლაპარაკი. რადგან, როცა მე საცოდავ ოცნებებში მასზე ხელი მაქვს ჩაჭიდებული, ამ დროს მის თავს

მეორე სახე (დასასრული)

- ყველაფრისთვის დიდი მადლობა თომა.. - რას ამბობ, პირიქით.. გმადლობ, რომ წამოხვედი - გაიცინა თომამ.. შემდეგ ელენეს ჩამოყრილი თმა ყურზე გადაუტანა და ისევ აკოცა ტუჩებზე.. მხოლოდ ეს კოცნა სულ სხვანაირი იყო.. უფრო მეტი ვნებით და სიყვარულით სავსე..

გაყინული წუთები.თავი 10-(დასასრული)

-არ ვიცოდი თავიდან,გეფიცები მაშინ გავიგე როცა უცნობმა დაგიწყო მოწერა და ეს უცნობი აი შენი დამიანე იყო,ეს იდიოტიც ისე გწერდა არ იცოდა შენ თუ იყავი სანამ შენი ფოტო არ გადაუგზავნე.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (დასასრული)

ბოლო დღეს ვატარებდით.გარეთ ისევ თოვდა,მე ფანჯარაზე ვიჯექი და ცხელი ჩაით ხელში გავყურებდი,როგორ ეკვროდნენ ფიფქები ქათქათა თოვლს,მახსენდებოდა როგორ ტიროდა დედა ბედნიერებისგან,

დროებითი ლექტორი (დასასრული)

- ანგელოზს გავხარ. - დემეტრეს პატარა გოგონა ეჭირა ხელში და ეფერებოდა, 4 წლის ბავშვივით იყო რომელსაც ჩვილს პირველად აჭერინებენ და ნერვიულობდა რამე არ ვატკინოო. ისეთი პატარა და დაუცველი იყო, დიდ ოკეანის'ფერ თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა და მამას თითზე

ნიღაბი (დასასრული)

- ლილე. - დას ექაჩემოდა ანდრე რომ წაეყვანა. ამ დროს მაგიდას მაღალი მამაკაცი მიუახლოვდა და ბავშვებთან ჩაიმუხლა. ბიჭს თავზე ხელი გადაუსვა და გრძელი თმა აუჩეჩა. - რა გქვია? - თბილად გაუღიმა ბავშვს. - ანდრე. - უხეშად მიუგო ბიჭმა და დას მიუბრუნდა. -

ის დაბრუნდა 9 თავი *დასასრული*

გამეღვიძა.არვიცი როდის ჩამეძინა უი თან ტანსაცმლით ჩანძინებია.გადავბრუნდი მეორე მხარეს და ვხედავ ნიკას სახეს რომელიც სიცილს ძვლივს იკავებს. (თაკო)-რა გაცინებს იდიოტო (ნიკა)-ამდენი ხანი ძილი შეიძლება ადამიანო? (თაკო)-დემე სადაა?