ერთხელ(თავი მეთერთმეტე, დასასრული)

სოფლამდე როგორღაც ჩავაღწიეთ. მთელი გზა მე და დემნას ერთნაირად გვეკიდა ცეცხლი და არვიცი რა ძალა გვაკავებდა, რომ ურთიერთი არ მიგვეხრჩო. როცო იმ დიმიტრის სახლს მივადექით, რატომღაც გადმოსვლის სურვილი გამიქრა. -რა იყო?-შემომიღრინა დემურიმ. -მაცადე,

სიყვარული, ყველაზე დიდი და ძლიერი 5(დასასრული)

ახალი წელი ერთად გავატარეთ,ეს იყო შესანიშნავი ახალი წელი.ახალი წლის მეორე დღეს თბილისში ვბრუნდებოდით და ყვდლაფერი მოვამზადე,მისთვის საახალწლო საჩუქარი მქონდა გამზადებული და საჩუქრის მიცემა არც დამიყოვნებია -ნიკუშაა... -რაიყო კესო -საახალწლო

ყველას წინააღმდეგ (თავი 16) დასასრული

რამდენიმე საათში უკვე მე ვკიოდი და ვტიროდი ტკივილებიდან და ვცდილობდი პაწაწუნა არსებას ცხოვრების დაწყებაში დავხმარებოდი.რამდენიმე საათში უკვე მე ვკიოდი და ვტიროდი ტკივილებიდან და ვცდილობდი პაწაწუნა არსებას ცხოვრების დაწყებაში დავხმარებოდი. -რა ლამაზი

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - დასასრული )

-არანაირი უბედური შემთხვევა ორივე ჯანმრთელი უნდა იყოს, ორივე უვნებელი მჭირდება გესმით? _ ვუყურებდი და მისი წილი ტკივილიც მტკიოდა თან მეშინოდა ძალიან მეშინოდა მისი არჩევანის, ისიც ვიცოდი ნოეს რომ ევა აერჩია

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [9] დასასრული

ზუსტად ეს არის ის რაც ელიკოს აბედნიერებს. აბოს უშუალო და ძალიან კარგი დამოკიდებულება ქალთან ურთიერთობის მიმართ. არასოდეს არ არის შებოჭილი, ყოველთვის იმას აკეთებს რასაც საჭიროდ თვლის და რაც მთავარია ყველაფერს აკეთებს ელიკოს ღიმილის და

მწვანეთვალება დემონი თავი 11 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ელენე ბექას აკვიატებულ იდეად ექცა და მთელი კვირა უკან დასდევდა აჩრდილივით. მისი თვალთვალი საკუთარ თავზე აიღო და სულაც არ შეუწუხებია თავი რამე აეხსნა ირაკლისთვის რომელიც ისე იყო რუსაზე გადართული რომ თითქმის დაავიწყდა გამოძიება. ბედად ელენეს იმ

ჯიუტი! 6(დასასრული)

მივბრუნდი და უკან ანდრია მედგა საცვლების ამარაიმწამსვე მივბრუნდი გარეთ გავედი მაგრამ ბიჭები მოდიოდნენ და ისევ ჩუმად ოთახში შევედი -აქ რაგინდა? -ისა... მეე... იცი? -კაი არაა საჭირო ახსნა ვიცი ბიჭები მოხატე და ეხლა კიდევ მოგსდევენ -ჰო მიხვედრილი ხარ

სკოლა (დასასრული)

“ნიტა მე შენ მიყვარხარ”- მითხრა მან და თითქოს სადღაც, უსასრულობაში დავიკარგე. ჩემი სხეული მთლიანად კანკალებდა, ჩემს მუცელში პეპლები კიარა, დინოზავრები დარბოდნენ თითქოს. პირველი კოცნა, თემო... ეს დღე არასოდეს დამავიწყდება, მისი სიტყვები არასოდეს

ყველაფერი სიყვარულის გარდა (დასასრული)

მაგრამ მე ვგსაოცარი გრძნობა იყო ჩემს ცხოვრებაში ილია.ვგრძნობდი მის სიმშვიდეს. ის არ იყო ახლოს რძნობდი მის მიახლოვეს.იყო რაღაც რაც მაგრძნობინებდა რომ ის ძალიან ახლოს იყო.ჩვენ ხშირად ვსაუბრობდით და ვწერდით ერთთმანეთს.

"ილიანი" (თავი 17) დასასრული

დიდი მადლობა რომ კითხულობდით...პ.ს. ისტორია რეალურია თავისი ამბებით და პერსონაჟებით, მხოლოდ რამდენიმე ფაქტია ჩამატებული. გმადლობთ რომ მოგწონდათ და თუ არ მოგწონდათ მაინც მადლობა რომ გამოხატეთ