SoulMate 21 (დასასრული)

მიყვარხარ ალექს. ძალიან, ძალიან მიყვარხარ. არავის შეუძლია ჩასწვდეს ამ გრძნობის სიღრმეს. მიყვარხარ როგორც ჩემი სიყვარული, მიყვარხარ როგორც ჩემი სულის ნაწილი, მიყვარხარ როგორც ჩემი თავი. ვერასდროს ვიცხოვრებ შენს გარეშე. ჩვენი ერთი სული გვაქვს და არ

დარჩი ჩემთან (10) (დასასრული)

-გამიღეთ კარები-კარებზე აბრახუნებდა და თან ცდილობდა პანიკაში არ ჩავარდნილიყო.სარკმლიდან შემოსული პატარა შუქიც კი არ აძლევდა იმედს.სუნთქვა ნელნელა უხშირდებოდა.-ნინი გეყოფათ თამაში და გამიღეთ ჰაერი არ მყოფნის. -როგორ მინდოდა შენი შეშინებული ხმის

მარტოსულობის უპირატესობა-დასასრული(თავი 20)

ჩვეული დინებით მიდიოდა ჩემი ცხოვრება სანამ კიდევ ერთი ცვლილება არ მოხდა. ოთხშაბათი-19 აგვისტო.. ანიმ მომწერა,ლიზ როგორ ხარ გოგო? ლიზა:კარგად შენ? და გაკვრივებული სმაილით გავაგზავნე შეტყობინება,ცოტა არ იყოს უჩვეულო შეტყობინებას გავდა. ანი:მეც

ქეთა... გიყვარვარ? დასასრული

კოტე სახლში როცა მივიდა ჩაშავებულთვალებიანი ქეთა დახვდა რომელიც ბავშვთან ერთად იჯდა დივანზე და ერთ წერტილს მიჩერებოდა. მაგიდაზე კი ნახევრად გახეული ფურცელი ეგდო. იატაკზე კი ჭიქის ნამსხვრევები. კოტე გაოგნებული უყურებდა ამ სურათს. ქეთას მაშინვე

სიყვარული როგორც ასეთი (დასასრული)

- თაკოოო დეიდააა, ლოგოლ ქაალ? - ჩემო საყვარელო კარგად ვარ შენ როგორ ხარრ ? - მეცც ალამისავსსს, კალგაად დედიკოსს ვაძლევვ ტელეფონსს - თააკ ლიზას ისე მონატრებიხარ რომ ვთქვი თაკოს ვურეკავ მეთქი ხელებიდან გამომახტა ტელეფონი, როგორ მომენატრე როგორ ხარრრ -

ვირტუალური მეგობარი (მეხუთე თავი) დასასრული

მეხუთე თავი როგორც წესი, გელას სასაცილოდ არ ჰყოფნიდა ჩემი ასანთის კოლოფის ზომის ავტომობილი, თუმცა ამჯერად ვაჟასთან ერთად დაძაბული იჯდა და ხმას არ იღებდა. დავინახე, ჩემი ტარების მანერით დამფრთხალმა, რამდენჯერმე როგორ წამოიწია, თითქოს ფეხებით

ექიმი დეტექტივი დასასრული

უღრმესი მადლობა ყველას ვინც კითხულობდით და აქამდე გამომყევით ძალიან დიდი ბოდიში, რადგან საშინელი განრიგით ვდებდი ახალ თავებს, რაც შეეხება დასასრულს ვამჯობინე ამ თავით დამემთავრებინა რადგან უკვე უაზროდ გაიწელებიდა ისტორია. კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა

სასურველი (თავი 1 და 3) დასასრული

ოცამდე ვითვლი ნელადა საკეტს ვატრიალებ. ოთახში ვიჭყიტები იქ კი არავინაა. რაღაც უცნაური შეგრძნება მიპყრობს და ადგილზე ვტრიალებ. სად მინახავს ეს ოთახი კიდევ? ვეკითხები საკუთარ თავს მაგრამ პასუხი არ მაქვს. ღმერთო რატო მეცნობა? საწოლის ბრას ვაკვირდები და

შემთხვევითი სიყვარული-ნაწილი 20 (დასასრული)

-მოდი ერთი დღით გავიპაროთ-გამომხედა დივანზე მჯდარმა იოანემ -ერთი დღე? -ხო. თინასთან ბებიასთან გავიპაროთ. დღეს თორნიკე სახლში არ მოვა. დაგვიბარა არ დამელოდოთ სახლში არ მოვალო. -კიმაგრამ.. არვიცი -წამოდი. გიჟური იდეების პროფესიონალები ვიყავით.

მოდი გავიპაროთ ( დასასრული )

მოდი გავიპაროთ ( დასასრული ) *** ამ ამბის მერე 3 წელი გავიდა ნიკა საზღვარ გარეთ იყო წასული გიორგი უფრო დამიახლოვდა მე კი როგორც მეგობარი ისე ვუყურებდი ასე რომ არაფერი არ მოხვდებოდა!!.