ჟურნალისტი ერთი თვით (დასასრული)

როდის წამაკითხებ? - გვერდით დამიდგა და ინტერესიანი მზერა მომავლო. ⁃ რა წაკითხვა უნდა ჩვენზე დავწერე,- თვალები გაუფართოვდა... ⁃ ჰო და მითუმეტეს ახლავე წამაკითხე. რა დაარქვი? ⁃ ჟურნალისტი ერთი თვით..

უსასრულობაშიც შენ მეყვარები! (6) დასასრული

იმ საზარელი და საშინელი დღის შემდეგ , რამდენიმე თვე გავიდა, ჩემი და დემეს ურთიერთობა საგრძნობლად დათბა... თუმცა მქონდა მას შემდეგ, რამდენიმე კრიტიკული თვე... ღამე ყვირილით ვიღვიძებდი..დეემეტრეს ახლოს ვეღარ ვიკარებდი, მაგრამ ისიც მოთმინებით იტანდა

მე ავირჩიე სევდა (დასასრული)

ალბათ 1 კვირა დამჭირდა იმისთვის რომ აზრზე მოვსულიყავი. ორმაგი ძალა მომეცა იმისთვის რომ რეალობისთვის თვალი გამესწორებინდა და ასევე ორმაგად შემიყვარდა ნიკუშა. მას ჩემი გვერდში დგომა ძალიან სჭირდებოდა და ახლა მისი მიტოვება

სევდისფერი ცისარტყელა დასასრული

აეროპორტში სესილი და გაგა დამხვდნენ. გაგა უკვე დავაჟკაცებული ბიჭი იყო. მათთან სულ მქონდა კავშირი სკაიპით და ფეისბუკით, ხარბად ვათვალიერებდი ხოლმე მათ ფოტოებს. ასე ვთქვათ, ბიჭი ჩემ თვალწინ იზრდებოდა და კაცდებოდა. ის ახლა უკვე სტუდენტი იყო, წვერიც

შურისძიება ვამპირის ენაზე (პირველი ნაწილი, დასასრული)

ჯესიკა წინ მიიწევდა და გაგონილის დაჯერება არ უნდოდა. ნიკის საფლავზე ავიდა და ვარდების ბუკეტი ხელში შეათამაშა, ნაღვლიანად დახედა და იქვე მდგარ ცარიელ ლარნაკში ჩადო. -ნიკ, ემა ჩემი და ყოფილა, ჩემი და რომელმაც იმ ქვეყნად გაგისტუმრა. იცოდა რომ

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(10) დასასრული

თვალები რომ გავახილე თეთრ ოთახში ვიწექი აპარატზე შეერთებული, რომელიც წრიპინებდა. საავადმყოფოში ვარ. ოოი როგორ არ მიყვარს საავადმყოფოები. რეზის ჩემი ხელი ეჭირა და სკამზე ჩასძინებოდა. ლიზა და ირაკლი იქვე მდგომ დივანზე ისხდნენ და წყნარად ქშინავდნენ.

დაუნდობელი გრძნობა (მესამე თავი...დასასრული)

-ჰო ეგრე იყო მაგრამ...-მაიკლმა მეგობარს კიდევ უთხრა რაღაც მაგრამ ანისიას თანხმობის მეტი აღარაფერი გაუგონია და არც უნდოდა გაგონება, რადგან ეშინოდა, რომ კიდევ უფრო უარეს რამეს გაიგონებდა. იგი თვალებით კიბეს დააჩერდა...რა ხდება? ეს რა...

ყვავის პარანოია (დასასრული)

პერიმეტრს კვეთს, ლუკა სოფის ხელს კრავს და მაინც ვერ ასწრებს... ტყვიების ხმა აყრუებს მთელს ტყეს. მარიამი თავს სწევს, კივილით მორბის და ძირს დავარდნილ სოფისთან იმუხლება. ლუკა გოგონასთან ერთად ვარდება და თავს ხელებში რგავს. სანდრო გახევებული დგას, ვერ

ბედის ბრალია!(დასასრული)

ყველაფერი დატრიალდა,ძალიან დიდ სიბრაზეს ვგრძნობდი ანას მიმართ,ძალიან გაბრაზებული ვიყავი,ხელები ძირს ჩამოვწიე და მუშტი შევკარი,ვგრძნობდი როგორ მიდუღდა სისხლი,ის ერთი იყო რომ ბავშვზე არაფერი მითხრა, მას არც უვლიდა,მასზე არ ზრუნავდა თითქოს ის არც

one thing(თავი 38_დან 51_მდე)(დასასრული)

-შეეენ ბიჭო ვაბშე ხოარ გარეკეე?.. რა ულტიმატუმებს მიყენებ? უფიქრდები რას ლაპარაკობ?.. -შენი იდიოტური ვითომ სიყვარულით საფრთხეს უქმნი გუნდის პრესტიჟს.. -რა თქვიი ბიჭოოო?... იდიოტური სიყვარულიოო?... მაქს გაჩერდი ჯობია.. -ნაილ! მიპასუხე! მე შენი