სვანი!!!! (ultrix დასასრული)

დაჯექი! - ტონი გაუმკაცრდა ქალს. - იცი, რა მაინტერესებს? რამდენი გადაგიხადეს იმ მასალაში, რომელიც ჩემზე დაბეჭდე? - ეს საიდუმლოა, - პასუხს თავი აარიდა ვანიკომ. - ისიც საიდუმლო ხომ არაა, რის გამოც მაგის გამოქვეყნება გადაწყვიტე? - ეს საინტერესო

ჩემს ვენებში [8] დასასრული

– აღარ ვაპირებ ისეთი ადამიანების გამო დაგკარგო, რომლებიც ამად არ ღირს. მშვენივრად იცი შენ, რომ შეწინააღმდეგებას აზრი არ აქვს, ისედაც ნერვები მაქვს გაგლეჯვაზე, ამდენი დრო ტყუილად რომ დავკარგეთ, მაგრამ მინდოდა დრო მომეცა, დრო იმისთვის, რომ

ახლანდელი მომავალი -3-(დასასრული)

-ნიკა გამიშვი, გააღე კარი -არა! -იდიოტო -დამშვიდდი პატარავ! -არ ვარ შენი პატარა -ჯობია სახლში დარეკო და გააფრთხილო რომ სახლში არ მიხვალ. -გაგიჟდი?! ხომ გითხარი გამოცდებისთვის ვემზადებითქო? -დამშვიდდი ჩემო პატარა ფსიქოლოგო! ვიცი რომ გამოგივა(იღიმის)

პრიზი თუ განაჩენი?! -7- (დასასრული)

''ყოველ წუთს მინდოდა მოვსულიყავი და შენთვის მეთქვა, რომ ნუ სთხოვდი მას შენ გვერდით ყოფნას! ნუ დაყვებოდი უკან, მაგრამ ის ისეთი ბედნიერი იყო... მხოლოდ ღამით იაზრებდა ყველაფერს და ეს ღამე იყო მისი წამება... შენ თუ გგონია, რომ ის მატყუარაა, საერთოდ არ

სიყვარული თუ შურისძიება? დასასრული

მეტი ღარაფერი მითქვამს წავედი და უკან აღარ მომიხედავს, ალბათ იმიტომ, რომ მეშინოდა ტირილი არ ამვარდნოდა. რადგან იქიდან წამოსვლა გამიჭირდებოდა. მაშინვე სახლში ავედი და თითქოს სუნთქვა დავიწყე. საღამოსთვის მოვემზადე და მეცადინეობა გადავწყვიტე, რადგან ამ

ანა დასასრული

ერთ მშვენიერ დღესაც… არ გამოცხადდა სამსახურში?შემოვიდა… ჩემზე ოდნავ მაღალი იყო, მართლა გრძელფეხება, ტანთხელი. ასე, 25-27 წლის იქნებოდა._ გამარჯობათ. რატი არ არის? _ მორიდებით იკითხა._ აქვეა სადღაც გასული. დაელოდეთ, შემოვა

გზა სადღაც გაქრა! 8 (დასასრული)

ეს არ ყოფილა უბრალო ტკივილი,იყო რაღაც საშინელება,მისმა ყოველმა განცდამ შეამოაღწია,დამადუმა და ხელმეორედ განმაცდევინა,მნიშვნელოვანი ადამიანის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი.ცხადად ვგრძნობდი რომ უკვე ჩემი იყო,ჩემთვის გაჩნდა და მე უნდა მეზრუნა

ლუციფერი (15) დასასრული !!

- რასაპირებ დეამინ ?? - ომი უნდათ ??იყოს ომი (კბილებში გამოსცრა და ქერა თმა უკან გადაიწია დეამინმა) - ქურუმები გვგზავნე დეამინ, ლუციფერის შიში და რიდი ბევრს აქვს ჩამოვლენ (ზეცას მომლოდინე თვალებით ახედა მალკოტმა) ალბათ უკვე აბჯარს ისხავენ მალე

რეალობა (დასასრული)

-დრო რომ მოგცე დაიწყებ ფიქრს საზოგადოებრივ აზრზზე, ცხოვრების ამაოებაზე, სამშობლოს წინაშე ვალდებულებებზე, ეთიკის ნორმებზე, ქვეყანაში არსებულ უმუშევრობაზე, ოზონის ხვრელზე და მშვიდობაზე მთელ სამყაროში, ბოლოს მომბეზრდება, დაგავლებ ხელს და მაინც

გამოცდა (დასასრული)

უკან ვიხევ იქ კი ძლიერი მტევნები მიჭერს, გვერდზე მწევს და უკან მიყენებს. მის ზურგს ავყურებ და „დედა მიშველეს“ ვჩურჩულებ. ოთახიდან კი ჩამიჩუმი არ ისმის, ეტყობა ქეთომ ბავშვები გაარიდა სიტუაციას. კიდევ კარგი. ამ დროს კი გაცოფებული გიორგი ნიკასკენ იწევა