ეშმაკი და ანგელოზი ოცდამეოთხე თავი (დასასრული)

რა უცნაურია არა ჩვენი ცხოვრება? ხან კარგი რამე ხდება ხან ცუდი. ბოლოს რა მოგელის არ იცი რადგან ყოველთვის იცვლება ყველაფერი. შეიძლება ერთ დღეს ბედნიერი ხარ თუმცა მეორე დღე უკვე ყველაფერი თავზე ჩამოგენგრეს. ან კიდევ უბედურებისგან იტანჯებოდე და დროთა

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 17) დასასრული

დღეს ძალიან მნიშვნელოვანი რამ მოხდა_ ვატყობ ხმაზე ეღიმება. _ რა? _ ცნობისმოყვარეობა მკლავს. _ საბამ დღეს პირველი სიტყვა თქვა_ მახარა მოულოდნელად. _ რას ამბობ?_ ლამის შევიკივლე_ ჩემმა ბარტყმა დედა თქვა და მე იქ არ ვიყავი? _ სიხარულის ცრემლები

გარდაქმნა (დასასრული 1)

მაგრად დააჭირა ქუთუთოები ერთმანეთს, თავი ენერგიულად გააქნია და შუბლი მტკივნეულად დაიზილა, უკანასკნელი ძალაც მოიკრიბა და კარისკენ დაიძრა, ახლა ყველაზე რთული მისია უნდა შეესრულებინა - ნიასთვის უნდა ეთქვა, რომ მათი შვილი აღარ იცოცხლებდა..

ბაუნტის ვალი [9 დასასრული]

რამდენიმე საათში ყველა ერთად არჩევდა კაბას, ხუთეული რასაკვირველია. დიდი კაბა უნდოდა ანის, გაშლილი, თუმცა არა ზედმეტად ფუშფუშა და გადატვირთული. თუმცა ანის კაბაზე უფრო რთული, სალომეს და ლილეს კაბების შერჩევა აღმოჩნდა.

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “12“ (დასასრული)

-არ გავხდები,-სიცილით მიუგო კოსტამ,-ძვირადღირებულ სადილს,როცა ვიცი რომ ჩემი ცოლის გაკეთებული არაა,უბრალო,თუნდაც უგემური მირჩევნია,რადგან ვიცი რომ ჩემი ცოლის მომზადებულია.

ვამპირი (დასასრული)

თანახმა იქნებოდით თუ გეტყოდათ ვინმე რომ არასდროს მოკვდებოდით?არასდროს დაბედერდებოდით და არასოდეს გექნებოდათ ნაოჭები და სიბერისგან დამჭკნარი დაბერებული კანი,თუკი მარადიულად იცხოვრებდით?

მოიცა ... სერიოზულად? (დასასრული)

საწოლზე ვარსკვლავის ფორმაში გართხმულიყო და ფიქრებისთვის მიეცა თავი.ნამდვილად სჭირდებოდა ფიქრი და ყველაფრის გაანალიზება.გაბრიელი .. გაბრიელი .. გაბრიელი მის ფიქრებში ლიჩელის გარდა სხვა არავინ ტრიალებდა.სულ ლიჩელზე ფიქრი შეიძლებოდა? ვერ გაეგო რა

Butterfly (დასასრული)

ნინი რა თქმა უნდა ჩემთან დარჩა, ბიჭები გავაცილეთ , ოთახში შევედით, კონვერტი ისევ გავხსენით და თითქოს არ გვჯეროდა რა ხდებოდა, ეს ხომ საოცრება იყო, ნინი და მე ვყვიროდით და ლოგინზე ვხტუნაობდით, ცოტა ხანში ნინი გავაცილე ბარგი უნდა ჩაგველაგებინა და

გჯეროდეს ჩემი (11დასასრული)

ანის დავურეკე -სიხარულო დღეს ხომ ჩამოხვალ ლონდონში? -უკვე მოვდივართ მე და გაგი. -ლიზიკო არმოგყავს? (ანი და გაგი 3 წლის წინ დაქორწილდნენ და პატარა ლიზიკოც ყავთ ეხლა კი თბილიში არიან) -კი რათქმაუნდა. (ანი)

შევხვდებით... (5) დასასრული

ამის წერა ტკბილი მოგონებების გასახსენებლად დავიწყე და სიამოვნებით გამოვტოვებდი იმას, რაც ახლა უნდა დავწერო და საერთოდ სიამოვნებით გავწყვეტდი წერას, მაგრამ არ მაქვს უფლება ჩემი სიტორიის ფინალი არ მოგიყვეთ. ჩემს ისტორიას „ შევხვდებით“ ვუწოდე, რატომ