ჩემი ბედისწერა ხარ..(7 დასასრული)

ესეც დასადრულიიელენე - ნელ-ნელა რეალურ სამყაროს ვუბრუნდებოდი, რაღაც სავარძელზეზე ვეგდე და ხმებსაც ბუნდოვნად ვგებულობდი.. მალე ხმების გარჩევაც შევძელი.. თორნიკე და ვიღაც უნცნობები იყვნენ.. თვალებს არ ვახელდი.. არ მინდოდა სცოდნოდათ რომ გამოვფხიზლდი..

აფერისტი პატარძალი [ნაწილი მეორე; დასასრული]

საღამოს სახლში ემოციებით გადაღლილი დაბრუნდა. თანამშრომლები სულაც არ იყვნენ კმაყოფილი უფროსის ცვლილებით. ყველაზე მეტად კოსტას საყვედურიანი მზერა ეტკინა, არაფერი უთქვამს, მაგრამ თვალებმა აგრძნობინეს ყველაფერი.

უცნაური სიყვარული 9 დასასრული

ვიდექი აივანზე და ვუყურებდი სანდროს რომელიც ბავშვებს ეთამაშებოდა ეხლა ვხვდებოდი რა იყო ნამდვილი ბედნიერება მიუხედავად იმისა რომ არც ნინია და არც ნიკა ჩემს სხეულში არ გაზრდილან მე არ გამიჩენია მათი ხელში აყვანისას

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ ( დასასრული )

ჩემი პროგნოზი გამართლდა. ნოემ ხელი მთხოვა. იცით როგორი ბედნიერება იყო ჩემთვის ეს ყველაფერი?. და რათქმაუნდა დავთანხმდი. დაუფიქრებლად. წყლიდან მალე ამოვედით რადგან ცუდად გავხდი და გახარებულნი სახლში დავბრუნდით. უკვე ღამე იყო, ამიტომ კარებთან ნოეს

ორმაგი ცხოვრება - 10 - დასასრული

ხარძიანი ნელა წამოდგა ფეხზე , მასთან ჩაიცუცქა და მუელზე ნაზად მიაწება ტუჩები. ყველა გატრუნული უსემნდა და უყურებდა. დარბაზში მხოლოდ მათი სუნთქვა ისმოდა.

ადვოკატი მე! (დასასრული)

-აუ, საბანი დამახურე რა!-მძინარე, იძახის ის. -ახლავე საყვარელო, ბალიშსაც მოგიტან!-დამცინავად ვიძახდი მე.-გაიღვიძე!-ყურში ჩავყვირე. დათა წამოხტა და აქეთ-იქით იხედებოდა: -სად ვართ? -ხუთ ვარსკვლავიან სასტუმროში.-ისევ და ისევ დამცინავად მივუგე. სად

კატათაგვობანა –7– (დასასრული)

სანამ საქმე საქმეზე არ მიდგა, სანამ ჩემგან წასვლა არ განიზრახა, მანამდე ვერ ვხდებოდი მის ფასს... მანამდე ვერ ვხვდებოდი მის ადგილს ჩემს გულში... მანამდე ვერც ამ მოწონებას ვაფასებდი, მაგრამ ახლა ვიცოდი, რომ არც ერთი წუთი არ შემეძლო გამეძლო მისი მწველი

ჩვენ (13) დასასრული

და რა იყო მერე?დაბრუნდნენ თბილისში. ანასტასია ჩაიკეტა ოთახში და არ გამოდიოდა. ტელეფონი გამორთო და უბრალოდ იჯდა და სივცრეს უყურებდა. ფიქრობდა ყველაფერზე: თავის თავზე, იოანეზე, ოჯახზე, მეგობრებზე, მის ცხოვრებაზე. რომ არ ჩამოსულიყო

მგონი შემიყვარდი?! (10) დასასრული

-არა მე სულ სერიოზული ვიყავი (მითხრა და ღუტუნი დამიწყო, ბევრი ვიცინე, გაჩერებას ვთხოვდი, მაგრამ არ გაჩერდა, ბოლოს ისიც დაიღალა და საწოლზე გადამაწვინა, სულ შემთხვევით მოხდა, რომ ზემოდან მომექცა. ცოტა ხანი მიყურა და შემდეგ ტუჩები დამიგემოვნა, მეც

დრო ვერ კურნავს იარებს (დასასრული)

სასაფლაოსთან კატო და სანდრო შეხვდათ. რამდენიმე მეგობარიც მოსულიყო. მაიას არავისთან დარეკვის თავი არ ჰქონდა, მაგრამ ვინაც გაგება შეძლო ყველა სახეზე იყო. მამაომ ლოცვა წაუკითხა და ჭირისუფლებს სანთლების ანთება სთხოვა. სანდრო კვლავ დაღვრემილი იდგა.