ტფილისური სიყვარული (დასასრული)

დილის სასიამოვნო სიჩუმე, რომელიც ისეთ სიმყუდროვეს იწვევდა, შეგეძლო ტკბილად დაგეძინა და ხელი არავის შეეშალა შენთვის, უეცრად კარის ჟღარუნა ხმამ დაარღვია. სახლში ექოდ გაისმა მისი კაკუნა ხმა და ილიას ძილის საშუალებას არ აძლევდა. იგრძნო როგორ შეულაწუნეს

ჩემი სავარაუდო დასასრული

მინდა ვივალდის ოთხივე სეზონის შესაფერი ვიდეო რგოლი გადავიღო, მაგრამ ვიცი, რომ არაფერი გამომივა, ხოდა უკეთეს გზას ვპოულობ და ვკვდები. ვკვდები, ოღონდ არა აქ, ამ წამს, ტელევიზორის წინ, მაშინ, როდესაც ყველას სძინავს, მაშინ, როდესაც თოვს. ჩემი სიკვდილის

მე ვარ კატალეია(9.10თავი, დასასრული)

გრძელი გზა გავიარეთ, მე ჯეიმი და მისი ახლადშეძენილი მეგობარი, ენდი ვიყავით. ის ჩვენ დასაცავად წამოვიდა და გადაწყიტა ისეთ დროს გამოჩენილიყო როცა მართლა დაგვჭირდებოდა, და ამიტომ დიდი დისტანცია დაიჭირა ,

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 13 - დასასრული

საავადმყოფოში განადგურებული შევვარდი! ახლა მხოლოდ ერთი მინდოდა-ანდრეას ნახვა! დერეფანში არავინ იდგა,თითქოს ჩემს ჯინზე ყველა გამქრალიყო! კარებს ვუყურებდი და აი ვიპოვე რასაც ვეძებდი! კარი დაუკითხავად შევაღე! -უკაცრავად,თქვენ ბრძანდებით ექიმი?-ისეთი

ესმერალდა [დასასრული]

„სიცოცხლე მოგბეზრდა? ყველაფერი გინდა ასე მარტივად დაასრულო? მიდი, რას ელოდები... გადახტი და დაისვენებ, ხომ გსურს რომ ეს ნაბიჯი გადადგა. ყველაზე მეტად გინდა, მაგრამ იმას არ აცნობიერებ, რა მოჰყვება ამას. ჩქარი ვარდნა, ჰაერში გაჩერებული გული... არა,

ფიფქის ეფექტი [თავი 9] დასასრული

თქვენც ირწმუნეთ სასწაულების! ირწმუნეთ, რა იქნება... მხოლოდ ამის შემდეგ შეძლებთ ამ ცხოვრებაში აღმოაჩინოთ ის, რაც ადრე უხილავი იყო. ბედნიერების ელექ რწმენაა, რაც უფრო დიდია ის, მით უფრო იზრდება ბედნიერებაც!

პლიაჟის რომანები გრძელდება?! ( დასასრული )

- ბათუმის სურათები ისევ აქ გაქ? (მარიამი) - ჰო რა არის? (მე) - მანახე რა (მარიამი) - აჰაა (მე) - მარჯვნივ გაიხედე წინ (მარიამი) - რა ბიჭები არიან მერე? (მე) - საროჩკიანი ნახე (მარიამი) არაფერი ცხოვრება მიდი გაემზადე (მე) - ისედაც მივდიოდი (ნიკა) -

დააფასე საკუთარი თავი (დასასრული)

მთელი ძალით მომხვია ხელები და თავი ჩემს ყელში ჩარგო. ძალიან,ძალიან დიდ ხანს ვიყავით ასე. ფრთხილად გადმოანაცვლა ხელები მხრებიდან ლოყებზე და უსაზღვრო სითბოთი გამიღიმა...

ცრემლიანი ღამეები (დასასრული)

-როგორ ხარ?-მომიკითხეს თანამშრომლებმა. -შესანიშნავად.კახა სად არის?-თვალში რომ არ მომხვდა მაშინვე ვიკითხე. -შვებულება აიღო. -რა?-გამიფართოვდა თვალები. -ჰო,განსატვირთავად წავიდა ერთი თვით სამოგზაუროდ.

იყავი ბედნიერი - 4 - დასასრული

სახლში ვბრუნდებოდი , ღამით მაღაზიიდან.ძალიან მშიოდა, თანაც ხვალ გოგონებს ველოდი , ზეგ კი მონასტერში მივდიოდი.როგორც კი გეგისთან და რეზისთან საუბარს მოვრჩი მობილური ჩავიცურე ჯიბეში და ღიმილით შევედი სადარბაზოში.ვიგრძენი