ანგელოზი გავლით - 5 - დასასრული

ოდნავ მიტრიალდა მისკენ და ძლივს შეიკავა თავი იქვე ,რომ არ ჩამოკიდებოდა კისრზე. ბედნიერი ღიმილით გაკრეჭილმა დაუქნია თავი და თვალი გამათბობელზე მიტმასნილ ორ წყვილს გაუსწორა. ერთ წყვილშ მეზობელი , რომ ამოიცნო მარიამის გვერდით , რომელიც დროდადრო თავზე

ლამაზთვალება (თავი 6 დასასრული)

გავაცილე ანდრო და კარებთან ჩავიკეცე ვტიროდი მთელ ხმაზე, ადგომის ძალაც არ მქონდა. არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. ყველაფერი მტკიოდა. ის დღე გამახსენდა მარისთან ერთად რომ იყო. უკვე მეორედ მატკინა გული. მეორედ გამცვალა სხვაში. მე დებილი კი უკვე

ბარიერი. -25- (დასასრული)

ძალიან გვინდოდა ძველი ურთიერთობის დაბრუნება და მიხაროდა, რომ ამას მხოლოდ მე არ ვციდლობდი. მაქსიმეც ყველაფერს აკეთებდა იმისათვის, რომ ძველი „ჩვენ“ დაბრუნებულიყო.

ახალი წელი ახალი გრძნობებით (დასასრული)

-არავისთვის გიკოცნია?-იცოდა,რომ პასუხი დადებითი იყო,მაგრამ რატომ მკითხა..არაფერი მიპასუხია,მხოლოდ კოცნაში ავყევი,ეს იყო და ეს...არანაირი მძაფრი შეგრძნება,არანირი ემოცია,არც გრძნობა...საერთოდ არაფერი...ეს უბრალოდ რაღაც სიშტერე იყო...ეს არ იყო

სასახლის მიღმა ყველაფერი სხვაგვარადაა (დასასრული)

დამთავრდაახალი წელი იყო ყველანი სახლში ვიყავით, თორნიკე გამოწერეს საავადმყოფოდან და ოჯახით გვესტუმრა ესეც ჩემი ახალი წელი, სანდრო ანა და მარიამიც ოჯახებით გვესტუმრნენ, სალომეც აქ იყო, დიდი სუფრა იყო გაშლილი, მხიარულება იყი როგორც ჩანს დღეს ყველას

მტერი შემიყვარდა (თავი 17) დასასრული

-ვატო! -დავიყვირე და ვატოს შემოვეხვიე.-სოფი. -ჩამჩურჩულა ყურში და მისის დიდი ხელები მანაც შემომხვია.-მომენატრე. უშენოდ ვერ ვძლებდი ვატო. -ცრემლი წამომივიდა.ხუთი წუთი ვიდექით კარებში სანამ ნიკას და მარის ხმამ გამოგვაფხიზლა.

რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიება?(ნაწილი 1 დასასრული)

იმედია მოგეწონებათ ესაა პირველი ნაწილის დასასრული მეორე ნაწილიც იქნება ოღონდ ის ცოტნეზე და ნიკოლოზზე ალბათ მიყვარხართ და ბოდიში დაგვიანებისთვის ♡♡♡შტერებული უყურებდა ლილე კარებს და კიდევ ვერ დაეჯერებინა თუ რა მოხდა წამის წინ,შემდეგ უცებ მოეგო გონს

ჩემი ძმის ძმაკაცი შემიყვარდა (დასასრული)

მისი ტუჩები თაფლივით ტკბილი, მარწყვივით გემრიელი და შოკოლადივით არომატული აღმოჩნდა. ფრთხილად დავაცილეთ ტუჩები და თვალების ციმციმით შევხედეთ ერთმანეთს. ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და მისკენ მიმიზიდა . თვალები და აწითლებული ლოყები დამიკოცნა, შემდეგ

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (19 თავი დასასრული)

სიამოვნებით ვიქნებოდი ასე ჩახუტებული, რომ არა ექიმების სავალდებულო შემოვლები. ცოტა ხანში კარებზე ფრთხილი კაკუნის ხმა გავიგონეთ და მაშინვე მოვშორდი. თუმცა შორს არ წასულა. იქვე ჩამოჯდა ლოგინთან. - მობრძანდით. - სუსტი ხმით გავძახე, როცა კაკუნი

ანგელოზები ფრენისთვის XII (დასასრული)

- ლუკააა , ლუკა , ლუკა ! - ნუ მეძახი ლუკას... - მამიკო ... ლუკა.. - ნუ დარბიხარ... იტკენ რამეს ... პატარა ლიზა მამასთან მივიდა და ხელები გაშალა... ლუკამაც ხელში აიყვანა და სამზარეულოში ტრიალი გააგრძელეს მაკასთან ერთად... - მამა ... დედა სად არის?