შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (ოცდამეორე და ოცდამესამე თავი)

-მე რა გადავრიე?სულ ასეთი იყო ეს -ასე როდის იქცეოდა?უეჭვლი შენმა თანხმობამ გაახარა ასე ძალიან-სიცილს არ წყვეტდა მარიამი -გახარებას განახებ თუ გხიე მაგ ლამაზ სიფათში

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 2)

-ჯანდაბა სალი რას მიყურებ მინერალური მომიტანე თავი მისკდეებააა..ამოვიბურტყუნე და თავი უფრო ჩავფლე ბალიშში -არამგონია ამ შემთხვევაში უკეთესი ხედი მქონდეს, ხოლო მინერალურს რაც შეეხება კარადაზე დევს..გავიგე ბოხი ამავდროულად მდიდარი ბარიტონი რომელსაც

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 7)

--არა სრულებით.. მაგრამ ამ სიტუაციაში პასუხისმგებლობა ორივეს გვქონდა,,,მე საკუთარ თავთან მას კი თავის ოჯახთან,...... როგორც ზრდასრულ ქალს უნდა გამეთვალისწინებინა ბევრი რამ და როგორც ზრდასრულ მამაკაცს გაეთვალისწინებინა... იტყვით ის კაცია და არ

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 6)

-- ანუ თქვენთვის სექსი მნიშვნელოვანია?! --რა თქმა უნდა! - გაეღიმა,ალბათ დამცინა კითხვის გამო- სექსი ხომ ერთგვარი გამოხატულებაა ადამიანის დამოკიდებულების,....როგორიც გაქვს, ისეთია მასთან ურთიერთობაც და დამოკიდებულებაც....გაიხსენე როდესაც მე ვახსენე

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 5)

"არ მინდა,ის მცირე ურთიერთობაც კი გამიფუჭდეს რაც გამაჩნია,ამიტომ იმ დღევანდელზე ბოდიში... ჩათვალე არაფერი მომხდარა. p.s. და მაინც,საოცარი ქალი ხარ" ამის მოწერას სულ არ მოეწერა სჯობდა... ახლა ვიგრძენი უხერხულობა.. მივხვდი ის ფიქრობდა მომხდარზე, და

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 4)

ჩემს iphone"-ზე,სმს-ის ზარმა დაიწკრიალა.,... "ის" იყო ტექსტით; "არ მინდა,ის მცირე ურთიერთობაც კი გამიფუჭდეს რაც გამაჩნია,ამიტომ იმ დღევანდელზე ბოდიში... ჩათვალე არაფერი მომხდარა. p.s. და მაინც,საოცარი ქალი ხარ" ამის მოწერას სულ არ მოეწერა სჯობდა...

დანაშაული და სასჯელი

-ასე თქვა კარგი წყვილი არიან და მინდა ბედნიერები იყვნენო.თქვენს დედიკოსთან შეხვედრის შემდეგ დათუნაც შეიცვალაო. -დათუნას ხსენებაზე მიას გაეცინა. -რატომ იცინი?-მამაშენს არ უხდება ეს დათუნა და იმიტომ.

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 3)

ნასვამი ვიყავი, მაგრამ მახსოვს მისი ცხელი სუნთქვა და სანახევროდ ჩემს ტუჩებზე და სანახევროდ ლოყაზე მისი კოცნა. ისეთი მოულოდნელი იყო... ის სამ წამიანი ამბორი წესიერად დღესაც არ მახსოვს.. არ მახსოვს ის, არ მახსოვს ჩემი შეგრძნება, ან არც არაფერი

ნია, სანდრო და ამერიკანო (სრულიად)

კიდევ ერთხელ ჩაიარა ჩემმა მცდელობამ უშედეგოდ... გაბრაზებულმა მივხურე კარები და ბარში წავედი. ანჩის დავურეკე -ანჩი სად ხარ? -სახლში ავდივარ. -გამოდი რა ,,ამერიკანოში“

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 2)

„როდესაც დავვოჯახდი,ეს ის პერიოდი იყო როდესაც,შუალედში ვიყავი დაოჯახების ასაკისა; შემეძლო არ მეჩქარა და დროულიც იყო. ჩემი დაოჯახება გამოიწვია სიტყვამ,"გამომყევი"-სთან დაკავშირებულმა იმედებმა და ფანტაზიებმა. წარმოვიდგინე ახალი ცხოვრება,