მამაკაცთა 19 ფარული და აშკარა სურვილი

1. წესით, ყველა ადამიანს აქვს პირველი ხარისხის მოთხოვნილება (ჭამა, სექსი, ძილი…) და მეორე ხარისხის მოთხოვნილება (თვითრეალიზაცია, მეგობრობა, სიყვარული…”მასლოუს პირამიდა”). მამაკაცებს პირველი ხარისხის მოთხოვნილება მკვეთრად შემოსაზღვრული აქვთ –

მე და მეთორმეტეკლასელი (სრულად)

მე ნუკა ვარ, 23 წლის. ვცხოვრობ თბილისში, მშობლებთან ერთად. დედისერთა ვარ, თუმცა, არა განებივრებული. რა ვიცი, ჩემს თავს განებივრებულ გოგოდ არ მივიჩნევ. ბევრი აკრძალვა მახსოვს მშობლებისაგან და მეც ვიცავდი ამ აკრძალვებს. მაგისტრატურის 2 კურსზე ვარ.

მე შენ და ჩვენ

ზამთრის ისევ ბოლო თვე და თებერვალი ცამეტი მე არ გეტყვი მივდივართქო მე არ გეტყვი წავედი სამს აკლია თხუთმეტი და მათენდება რამის დახუჭული თვალები და სურნელება კანის ისევ წვიმა, ისევ ქარი ისევ შენზე ფიქრები

მდიდარი და ღარიბი

ლოტი წლების მანძილზე თავის დას ბესის ერთსა და იმავეს ჩასჩიჩინებდა: არ დაგავიწყდეს, ერთ მშვენიერ დღეს სიბერე აუცილებლად მოვა და სანამ ახალგაზრდა ხარ დროს უქმად ნუ ფლანგავო. მაგრამ ბესი წლების მანძილზე ჭრიჭინობელასავით ლაღად და უდარდელად ცხოვრობდა.

როზასა და ზურას სიყვარულის ისტორია (დასასრული)

- კი.როგორც წესი ასეთი სიტყვების შემდეგ არავინ ბრუნდება.ალბათ ამიტ მათ თავმოყვარეობას ვაყენებ ზიანის ქვეშ._მთელი დღე ლაპარაკში გაატარეს ყველაფერზე საუბრობდნენ ნახატზეც ილაპარაკეს.რამდენიმე

თვენ არ იყავით, ახლა თქვენ ხართ და მე არსად ვჩანვარ.

უცხოსგან გამოწვდილ ხელს რომ ხედავ იბნევი შენდაუნებურად. ელოდი, მაგრამ გაგიკვირდა ~ მაინც.

უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო ~სრულად~

-რა ხუმრობაა?-თავი გვერდით გადახარა და ისე მკითხა,როცა მთავარი გზატკეცილიდან გადუვუხვიეთ. -მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსე

რელიგია და კოსმოპოლიტიზმი

პირველმა კოსმონავტმა იური გაგარინმა მიწაზე ჩამოსვლისთანავე განაცხადა: "ღმერთი არ არსებობს, რადგან იგი ზეცაში არ მინახავსო". ზოგმა ირწმუნა ამ სიტყვებისა, ხოლო მათ, ვინც იცოდა, რომ კოსმონავტს მთვარემდეც არ მიუღწევის და რომ მან კოსმოსური სამყაროს

მე, ლეო, სალომე და შენ (2)

ძველით ახალი წელი გამახსენდა, ახლაც მხოლოდ სვავდნენ და სვავდნენ,მაგრამ უფრო მეტნი ვიყავით,ზოგი ვერც ვიცანი,გელას ერთიბეწო სახლში ამდენი ხალხ როგორ დაეტია,ჯერაც ვერ ვხვდები,და ალბათ ვერც ვერასოდეს მივხვდები,მაგრამ ეს ნამდვლად არააა ახლა

მე, ლეო, სალომე და შენ

მას ჩემი დავარქვი, ასე ვარ ხოლმე, ვიცი რომ ეს ეგოიზმია, მაგრამ ყველაფერს რაც მიყვარს, ვარქმევ ჩემს, მართლა ეგოისტი ვარ, მაგრამ რას იზავ, სულ ჩემთანაა, და მეც სულ მასთან ვარ. მოკლედ...