მე და ბობი

როგორც იქნა დადგა 31 დეკემბერი (წელს მნიშვნელობა არ აქვს). მზემ ამოანათა, მაგრამ მე და ბობის რა... ამით? - მზის სხივები ვერ ერეოდნენ ღრუბლებით მოჭედილ ცას. როგორ მოერეოდნენ? - ისეთმა სქელმა ღრუბლებმა მოიცვეს ატმოსფერო, რომ, ფაქტიურად, ღამე დადგა და

მე და შენ ღამე

ტაბიძე დიდია, მე კი პატარა თავს არ ვუყადრებ, ვცდი მაინც ჩემგან რა საერთო ერთი გვაქვს, ლამაზი მარადჟამს სიყვარულს ვეტრფით, დიადს და თაკარას

...და მზე ამოვიდა (მეორე თავი)

გავიხედ-გამოვიხედე და ხალიჩაზე ვიწექი. თავი ნოეს მკერდზე მედო. გაურკვევლობაში აღმოვჩნდი. შემეშინდა, სასწრაფოდ ავდექი. ტელეფონს დავხედე და ოცდათხუთმეტი გამოტოვებული ზარი დამხვდა. შემეშინდა. სასწრაფოდ სააბაზანოში შევედი და მოვწესრიგდი. როდესაც

...და მზე ამოვიდა (პირველი თავი)

და აი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, მაგრამ ჩემს გულში მაშინ არ თენდებოდა. ადგომა არ მინდოდა. წვიმდა. ციოდა. იმის იმედით, რომ ჯერ ჩემი ადგომის დრო არ იქნებოდა, საწოლთან მდგარ ტუმბოდან, ჩემი ტელეფონი ავიღე და საათს დავხედე. ათი საათი იყო. ავდექი და

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/9}

-მომვლელი მაშინ შემოაკვდა, როცა პანიკა და ისტერიკა დაეწყო, რადგან სახლის კარი ჩაუკეტა და გიორგის ტელეფონზე ესაუბრებოდა. იმ დროს სახლში არავინ იყო, დაცვა სადილისთვის გაგზავნილი ჰყავდა და დახმარებას სთხოვდა, რადგან კონტროლი დაკარგა, ტელეფონზე

...და მზე ამოვიდა

მციოდა. სახლში მინდოდა. მინდოდა ჩემს თბილ ლოგინში აღმოვჩენილიყავი და არავის არ გავეღვიძებინე, რადგან ეს სიზმარი მეგონა და მინდოდა დიდ ხანს გაგრძელებულიყო. მეშინოდა, რომ გამაღვიძებდნენ. წვიმა არ წყდებოდა. სახეზე მეცემოდა და გრძნობებით მავსებდა.

მე შენ და ცხოვრება ( თავი 19)

ეს ძალიან დიდი ხნის წინ იყო.ჩემი არანორმალური არსებობის პირველ და მეორე სტადიებზე შევხვდი ქალს რომელიც თავისი მძვინვარე არსებობით ჩემს საცოდავ სხეულს,რაღაც გაურკვეველი ძალით ისეთ ზიანს აყენებდა,რომ მის ყველა ატომს შიშისგან წამით მოსვენებას არ

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/7}

ადამიანები, მხოლოდ ცხოვრების წესებს ვწერთ, ცხოვრების კანონები კი, თავისით იწერება და მას სიმშვიდეში გაჩენილი ქაოსი, ან სიჩუმის-ხმაური ჰქვია!

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/7}

სამზარეულოს კართან მდგომი, ნიკოლოზ აბაშიძე, ღიმილით ისმენდა გოგონების საუბარს და იმის წარმოდგენაზე, რომ ანდრია ახვლედიანს, მახეს უგებს ნიცა, ხმით გაიცინა:

მე შენ და ცხოვრება (თავი 18)

რა გეგონა?ყიფიანო რა გეგონა, რომ გამოიკეტე ამდენი წელი იქ.-ბავშვიო ტო!ბავშვი ყავს და მერე სად ყავს?რახდება?-გაოგნებული ესაუბრებოდა თავის თავს.