დრო

უკვალოდ მიდის დროიის დინება,უჩინარდება ჰორიზონტს მიღმა,და ტოვებს მხოლოდ წარსულის ნაშთებს,რის დავიწყებაც ვერ შესძლო ფიქრმა...დროის დინებას ვებრძვით, სულ ვებრძვით...რაა შედეგი? - კვლავ გულისტკენა;არ დანებდები? - გამეორდება;

დრო განა კურნავს? - უბრალოდ გვაჩვევს!

გიო: გთხოვ ნუ იქნები უკან მხედველი, რა მოხდა თუკი გადაგიარეს. არაფერია შეუძლებელი, დრო მართლა კურნავს ჩვენში იარებს. პოეტესა: დრო განა კურნავს? - უბრალოდ გვაჩვევს, გვაჩვევს ცხოვრების უკუღმართ წესებს. ხვალ თუ დარია ნუ გაიხარებ, რადგან დღეს მაინც

დრო

უცნაური რამ არის დრო, მართლაც საოცარი ... იმას მოგანატრებს, რაც წლების წინ უმნიშვნელოდ მიგაჩნდა, იმას მიგახვედრებს, რასაც აქამდე ვერ ხვდებოდი, იმას დაგაფასებინებს, რაც თავის დროზე არაფრად ჩააგდე, სურნელსაც კი, წარსულის სურნელს ისე სათუთად ინახავს,

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს (სრულად)

იცი მართალი ხარ, ნამდვილად ხარ იმის ღირსი რომ გიჩივლო.. მთელი სამი წელი, სამი წელი ლიზა გესმის ეს რას ნიშნავს? მთელი სამი წელი ყოველ დღე, ყოველ წამს მხოლოდ შენ გეძებდი.. რა ცოლი რის ცოლი, ხომ კარგად იცოდი რომ შენ გარდა არავინ მინდოდა, ისიც ხომ

მოდი გავაჩეროთ დრო -1-

ბოლოჯერ ჩავისუნთქავ ინგლისსის ჰაერს და გამარჯობა საქართველო. ჩემი ქვეყანა მაინც სულ სხვაა. ჩემი სახლი, ოთახი საყვარელი ადგილები. უი ხო მე ლილე ვარ, 19 წლის ვსწავლობ ინგლისში. დედაჩემი ანანო დიზაინერი,მხატვარი, მწერალი. მამაჩემი ალექსანდრე, ძველი

დრო მიდის

გადის დრო,თვეები წლები წამები წუთები მრავალი დღეები ცხოვრებაც მიდის უკვალოდ ქრება და მასთან ერთად ოცნებაც კვდება.თენდება-ღამდება,ღამდება-თენდება ვუყურებ ცხოვრებას ნეტავ რა ხდება?.დღეები ყველა ერთნაირია განსაკუთრებული

ვაჰ! რა დრო გაილია

ხელებს მკერდში ჩავიხუტებ სულში ჩაგეკონები შევისუნთქავ თმების სურნელს თუ არ დამენდურები. მუდამ შენთან შენზე ფიქრში ვაჰ! რა დრო გაილია სიყვარული მიქრის, მიქრის, ცხრა მთა გადავლილი აქვს. ქალი ჩემი მოყვარული ბედნიერი ბებია უფლისაკენ მიმართული იგი მხოლოდ

დრო ვერ კურნავს იარებს (დასასრული)

სასაფლაოსთან კატო და სანდრო შეხვდათ. რამდენიმე მეგობარიც მოსულიყო. მაიას არავისთან დარეკვის თავი არ ჰქონდა, მაგრამ ვინაც გაგება შეძლო ყველა სახეზე იყო. მამაომ ლოცვა წაუკითხა და ჭირისუფლებს სანთლების ანთება სთხოვა. სანდრო კვლავ დაღვრემილი იდგა.

დრო ვერ კურნავს იარებს (8)

გონს მოსული ნანა ექთანს ატყუებს ,რომ სწყურია და თავს ისულელებს. ქალი გარეთ გადის და მისთვის ჭიქა მოაქვს. ექთანმა ხელები გაუხსნა რადგან იგი უკვე დამშვიდებული ჩანდა და ნორმალური ადამიანივით იქცეოდა.

დრო ვერ კურნავს იარებს (7)

ლეო მას მერე იდგა აივანზე და ცარიელ სივრცეს გაჰყურებდა რაც სანდრომ მანქანა დაქოქა და წავიდა. იმ წუთას გააცნობიერა, რომ სახლში შებრუნების მიზეზი აღარ ჰქონდა. ჯერ ისევ ესმოდა როგორ დააბიჯებდა ოთახში მისი ცოლი და საკუთარ თავს ელაპარაკებოდა.