დრო! თავი 35

მაგას თუ სახლი ქვია - უკმაყოფილოდ ამოილაპარა და ბარბარემაც გაკვირვების ნიშნად გაადიდა თვალები, - სად წავიდეთ აბა? - აუ დემეე, ვიცი შენიაზრი ახლა მაგრამ, სახლში უნდა წამიყვანო, სახლში აუცილებლად უნდა მივიდე

დრო! თავი34

...მაშინ როცა არ ხარ, მისი სიტყვები განავრცო, ისე დაასრულა თეოდორემ სალომეს სათქმელი და ფართოდ გაღიმებულმა გაუცინა წარბებ შეხრილს, რომელიც ახლა იმაზე დაიბნა თუ რატომ იცინოდა თეოდორე, როცა სასაცილო სულ არაფერი უთქვამს

დრო! თავი 33

საქართველოს საზღვარი გადაკვეთეს თუ არა საერთოდ არცერთს ახსოვდა ზედმეტი დაღლა, ჰაერი მონატრებული და თითქოს ახალი სხივის სამყარო შეიქმნა მაშინვე, თითქოს სულში რაღაც შეიცვალა თითქოს რაღაც ახალი შეემატა სხეულს, თითქოს მზეც კი სხვა იყო, განსხვავებულად

დრო! თავი 32

თვალების გახელისთანავე წამოდგა და სწრაფად დავლილი უძალობის, თავბრუსხევისა და თვალებში ჩაბნელებისგან ისევ უძალოდ გადაეშვა საწოლზე მაშო, ხელახლა ადგომა დაეზარა კიდეც, თუმცა სწრაფად წამოდგა ისევ და ოთახიდან გასულმა ინტერესით დაუწყო ძებნა რატის,

დრო! თავი 31

ეს უკანასკნელიც სწრაფად დაიწია ფეხის წვერებიდან, თუმცა თეოდორეც თან გაყვა თითქოს მალე ერთმანეთს მიეკრობიანო, ძლიერად რომ კრა ხელი მას მერე მოშორდა თეოდორეც და უკვე ძლიერად გაქანებული გაშლილი ხელიც ხმამაღალი ხმის გამოცემით მოხვდა სახეში,

დრო! თავი 30

არც ისე ღრმა ძილში გრძნობდა ნაზ რხევას მკლავებში, ბნელ ოთახში შესვლა და რბილ, სასიამოვნო სუნით გაჟღენთილ საწოლში ნაზად ჩაწვენაც იგრძნო, გრძნობდა მზერასაც, რომელიც საოცრად სიამოვნებდა გრძნობდა მის იქ ყოფნას და აბედნიერებდა, ძილიდან სრულად გამოსვლას

დრო! თავი 29

ეს მარტო სული ვინ არი? კითხვით და ღიმილით დაადგა ილია თეოდორეს თავზე და თან უკან მდგარ სალომეს არ უშვებდა ხელს, ჯერ სალომე შეამჩნია ამ უკანასკნელმაც შემდეგ ჩაჭიდებული ხელი და შემდეგ დაინახა წინ მდგომი ილია, ღიმილით წამოდგა ისე მოხვია ხელი და

დრო! თავი 28

- რატო? რის გამო? რაც კი შეეძლო, ბოლო ხმაზე უღრიალა და დივანთან ახლოს მყოფი უძალოდ ჩაიცუცქა ფეხებს მოხვია ხელები და ისევ წასკდა ისტერიულად ცრემლები - მაშო

დრო! თავი 27

- მეორედ შეიგნე და დაიმახსოვრე, რომ საქმე როცა მექნება ნიკოლეტას არაფერს ვაბარებ და პირდაპირ შენ გაბარებ, მორჩილად დაუქნია თავი დარიომ და რატიც გაბრაზებულმა შეიფურთხა, ნიკოლეტა უკვე საფრთხედ მიაჩნდა და ვერც ხვდებოდა როგორ ჩამოეშორებინა თავიდან,

დრო! თავი 26

-არ გეჩვენება, რომ საშენო ადგილი არ არის? კითხვაზე ყურები დაცქვიტა სალომემ და გაკვირვებულმა შეხედა ხომ მე მეკითხებაო, მამაკაციც მიხვდა პასუხი რომ დიდხანს არ დაუბრუნდა და მას შეხედა ნიშნად რომ პასუხს ელოდებოდა - მე რომ გადავწყვიტო სად ვიყო და სად