13 დღე (თავი 1)

თვითმფრინავდან გადმოვედი,და საოცარი ჰარმონიულობა ვიგრძენი,ულამაზესია საფრანგეთი...ვიწრო ქუჩები,დახვეწილი ხალხი,მაღალი შენობები... უბრალო,მაგრამ საოცრად "რაღაცნაირი" ბინები,ყვავილები რომ ეხვია გარს... მოკლედ,საოცრებაა...მშვენიერია...

13 დღე (პროლოგი)

როცა გეტყვიან-უკაცრავად,სამწუხაროდ თქვენ ფილტვების კიბო გაქვთო,რა რეაქცია გექნებათ? ალბათ,ისტერიკები,ცრემლები,გამომშვიდობები... მე კი,მე არ მანაღვლებდა. მე საკმარისად ვიცხოვრე,რომ ამჯერად,ღმერთის ნებას ავყოლილიყავი. რომ ამჯერად,დავნებებულიყავი.

დღე რომელმაც ჩემი ცხოვრება რადკალურად შეცვალა -3

ნაცნობ თვალებში თითქოს ვნება აინთო, ერთ ადგილას გაშრა, დანარჩენებმა ხმაური ატეხეს და სხვადასხვა სიტყვებით მამკობდნენ მხოლოდ მე და ის ვიდექით სახე შეცვლილები და სიშიშვლის მიუხედავად ურცხვად ვუყურებდით ერთმანეთს. რამოდენიმე წამში მივხვდი რომ ასე

დღე რომელმაც ჩემი ცხოვრება რადკალურად შეცვალა

ჩემს დაბნეულობაზე ნერვები მომეშალა და სადღაც 2 წამში უკვე მანქანიდან გადმოსული ვიყავი, უცნობი ბიჭი მხოლოდ ფეხს იტკიებდა და სიმწრით მანქანას ხელს არტყავდა, მე ისევ დავიბენი და ხმის ამოღებაც ვერ გავბედე, უცნობმა კი აგდებით მომმართა:

დღე რომელმაც ჩემი ცხოვრება რადკალურად შეცვალა -1

დილა კარგად დაიწყო, როგორც იქნა დადგა ის დღე როცა მოვშორდები უკვე ყელში ამოსულ ადგილებს და ცხოვრებას ცოტათი მაინც გავიხალისებ. მოკლედ მე მივდივარ ახალსოფელში ბებიასთან რამოდენიმე თვით. ბაბუა ორი წელია რაც გარდაიცვალა და ბებო მარტო ცხოვრობს, ვიცი რომ

ერთი დღე პარკში

- გამარჯობა - უმმ.. გამარჯობა?,- ავხედე მე. პარკში ვიჯექი, ხის ძირას, და თავზე ვიღაც უცხო ბიჭი წამომდგომოდა. - ისაა.. აქ ხშირად გხედავ ხოლმე.

მინდა გიყვარდე სამუდამოდ (5)

გადაწყდა რომ არაბულს 5 წელს მიუსჯიან.. ყველა ამაზე ლაპარაკობდა მთელი თბილისის სალაპარაკო თემა გახდა.. უკვე ყელში ამოვიდა ამ ხალხის ცნობისმოყვარეობა.. ყველას აინტერესებდა რატომ ვის გამო ან რის გამო დაიჭირეს არაბული.. ჩვენ განადგურებულები ვიყავით,თუ

წმინდა ვალენტინის დღე

ქვაფენილზე მივაბიჯებდი ჩემი საყვარელი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმლით და დროდადრო ფეხი მიბრუნდებოდა. უკვე შებინდებულიყო და რადგან 13 თებერვალი იყო, საკმაოდ გრილოდა, ქუჩები (განსაკუთრებით ეს ქუჩა) ხალხისგან დაცლილიყო. ნაზად ბარდნიდა. რატომღაც, მიწაზე

აფხაზეთის დღე

აფხაზეთის ნანგრევებს მივუყვები სიზმრებში, გზაზე მიმოუფანტავთ ხმადაცლილი ტყვიები, დედებმა რომ იტირეს დღესაც მახრჩობს ფიქრებში ჭაბუკების სისხლით რომ გადაწითლდნენ იები.ქართველები ზარ-ზმანებს სამრეკლოში რეკავდნენ, მიწამ დაისამარა ჭაბუკების ცხედრები,

მე შენ მიყვარხარ ყოველ დღე (სრულად)

ყოველდღე როცა მას ვხედავდი სიცოცხლე უფრო მიხანგრძლივდებოდა.გამომდინარე იქიდან,რომ მის სახლში ვცხოვრობდი,მისი ნახვა ძალიან ხშირად მიწევდა..საქართველოში სამი თვეა რაც დავბრუნდი.მშობლებმა მშენებარე ბინა მიყიდეს,თუმცა ჩემს ჩამოსვლამდე აშენება ვერ მოესწრო