პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 8. ახალი ცხოვრება, მოულოდნელობა და

ჯერ გათენებული არ იყო, ნომრიდან რომ გამოვედი და მანქანების სადგომზე მივედი. ერთიანად მაკანკალებდა. ნახევარი საათი ველოდი, ეგებ ვინმე გამოჩენილიყო. ბოლოს, ვიღაც ტიპი დავლანდე. შვიდი საათისთვის გამოვიდა ავტოსადგომზე

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 7. ის, რასაც ვერასოდეს

ერთი კვირაა ავად ვარ, ლოგინიდან ძლივს ვდგები, საშინელება ყოფილა ავადობა. სიცხეს, ჩახლეჩილ ხმას და მუდმივად გაჭედილ ცხვირს კიდევ აიტანდა კაცი, უმადობასაც და პრესის ექვსკუბიკდამყენებელ ხველასაც, მაგრამ იმას როგორ გადავიტან, რასაც ჩემში დაგროვილი

ბერლინური დღიურები #2

ალბათ როგორც უკვე აღნიშნე მისტიურობა და იდუმალება, აქ ბევრი სახლი და შენობაა, რომელიც ძალიან კარგად გადმოსცემს თანამედროვე არქიტექტურას, რომელიც რაღაც დისკოს ფერებშია განათებული. ეს კი რაღაცნაირად სულში ჩამწვდომია, დაცარიელებული და ფერმკრთალი

ბერლინური დღიურები

იმდენად აღფრთოვანებული ვიყავი ჩემი ვოიაჟით ბერლინში, აღტაცებისგან არც კი დამეძინა თვითმფრინავში, თანაც გვერდით ხანში შესული ქალი მეჯდა, რომელიც ძალიან უცნაურ ხმებს გამოსცემდა ძილის დროს. მიუხედავად იმისა, რომ ერთ ადგილზე ჯდომით,

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 6. პირველი კოცნა მთებში

სადღაც ექვსი ხდებოდა, სახლში რომ ავხოხდი. ნანერვიულები, დაღლილი, ყველა გრძნობა არეული. ძლივს გავაღე კარი და შემოსასვლელშივე დავყარე ტანისამოსი, რომ სწრაფად შევვარდნილიყავი აბაზანაში და პოლიციის

გეი ბიჭის დღიურები თავი (11)

ავში ათასი სისულელე მიტრიალებდა , მაგრამ დედაჩემი პანიკური გამომეტყველება და ცრემლიანი თვალები უფრო მეტ სანერვიულოს მიმატებდა. პასუხის გაცემის თითქოს ეშინოდა ან უბრალოდ ვერც გაიგო ჩემი დასმული შეკითხვა,

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 5. გასვენება შუაღამეს და საპატრულო

ხელოსანმა ათი წუთი უჩხიკინა ტელეფონს, ბოლოს გამოვიდა და დამწუხრებული სახით მამცნო, რომ არაფერი ეშველებოდა, რადგან იგი გარდაიცვალა. გული ჩამეთუთქა. ჩემი ტელეფონი, ჩემი საუკეთესო მეგობარი, რომელიც რამდენი წელია მომყვება ემოციებისა და ცხოვრების გზაზე,

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 4. ძროხა და ჩაშლილი სპაგეტი

ჩემს ცხოვრებაში აი, უკვე მერამდენედ, დრო პირად მტრად გამოვაცხადე. საათის ისრები წინ მიიწევდა, ხოლო მე ისტერიკულად ვალაგებდი, უფრო სწორად, ერთი ადგილიდან მეორეზე გადამქონდა ზედმეტი ნივთები და ყველაფერს სადღაც ვმალავდი

პაემანის დღიურები: ლოდინი, წუწუნი და ფეისბუქის მეგობრების სახე

ექვსი ნომერი ჩემკენ მოდიოდა, მოდიოდა რა, სამ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. ხბოს მზერით ავხედე. მე მას მხოლოდ მხრებამდე ვწვდებოდი. - რა? - მხოლოდ ეს ვკითხე და გული ყელში მომაწვა. - არაფერი, - მიპასუხა ღიმილით. გაკოცებ ახლა და სახლში რომ ახვალ, დაგირეკავ,

გარეწარის დღიურები (დღე 1)

მოკლედ არ ვიცი როგორ ავღწერო ეს ნაწარმოები, უბრალოდ წაიკითხეთ და მიხვდებით თუ რამდენად მოკლედაა აღწერილი თვითონ შიგნითვე.აქ აღწერილი ყველა ისტორია რეალურია...მოკლედ, დღეს 11 თებევრვალია,