სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-მოდი მე აგიხსნი-ოთახში ლეტიციასთვის ნაცნობი ხმა გაისმა...როცა გაკვირვებულმა და აღელვებულმა ლეტიციამ თავი კარისკენ მიაბრუნა იქ ის დაინახა ვინც ამდენი ხნის განმავლობაში დავიწყებულად მიაჩნდა...მის წინ მაქსი იდგა,მაგრამ იგი არ იცინოდა ,არცკი იღიმებოდა

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-არ არის ასე.-აბა როგორაა?მამაკაცმა არფერი უპასუხა.მოულოდნელად მის ბაგეებს დაეწაფა.ჰანანს წინააღმდეგობა არ გაუწევიამას შემდეგ რაც ჰანანმა ასე დაიჩემა ასადთან და ნურასთან ერთად წასვლა,ისინიც დათანხმდნენ და რამოდენიმე დღეში ბარგი შეკრეს.თუმცა არც

ჩემი 13 ელფერი

ეს არის ჩვეულებრივი ბიჭის ისტორია, რომელსაც მშობლები მდიდარ დეიდასთან გააგზავნიან, რომ მიიღოს უკეთესი განათლება და ჰქონდეს კარგი მომავალი. დეიდა ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი, გავლენიანი ქალბატონია მთელს ქალაქში. ხოლო ჩვენი მთავარი გმირი, სტეფანი ერთი

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

დავიღალე -თქვა ჰანანამა და სკამზე ჩამოჯდა.ამჯერად ასადი მისგან მოშორებით იდგა და ნურას ელაპარაკებოდა.ჰანანი ხედავდა და უკვირდა,როგორ ახერხებდა ასეთი თბილი ყოფილიყო ნურასათან და საშინელად უხეში მასთან. ვეზიზღები-გაიფიქრა ჰანანმა

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-სასტუმროში დაბრუნდი-მიმართა ასადმა მძღოლს და მანქანაც მოტრიალდა. ჰანანი ასადთან მარტო დარჩენის საფრთხემ შეაშფოთა და წინააღმდეგობის გაწევა ცადა,მაგრამ უშედეგოდ.

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ასე ჩაეყარა საფუძველი სათნოების ორმოცდაათ ელფერს...ყოველდღე როცა ამ სურათს უყურებდა გრძნობდა ,რომ გოგონას სახე ორმოცდაათამდე ელფერს იღებდა და მაინც,ყველაში მომავლის იმედი ჩანდა.

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

რა ოყო ძვირფასო ?ასე გიხარია ჩვენს ბუდეში მოსვლა ?-ასადმა გაიღიმა და ჰანანს წელზე ხელი მოხვია. -რას აკეთებ ?ახლავე გაიწიე-იყვირა ჰანანმა და თავის გათავისუფლება სცადა. -ჩუმად ძვირფასო,მძღოლს გაუკვირდება...ჩვენ ხომ ახლა თაფლობის თვე გვაქვს...

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-დიახ-გაისმა ჰანანის ხმა და მთელი ქორწილის განმავლობაში დავიდმა პირველად გაიხედა მისი ცოლისკენ. -შენ? -რატომაც არა-თქვა გოგონამ და საბუთისკენ მიუთითა.დავიდმა გაუცნობიერებლად მოაწერა ხელი

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ასადის წინ,გაზეთის ფურცლებზე მისთვის კარგად ნაცნობი სახე დაებეჭდათ.ჯერ თვალებს არ დაუჯერა მამაკაცმა,ეძნელებოდა დაეჯერებინა რომ ადამიანი ვისაც უკვე ერთი თვეა ეძებს და ვერსად პოულობს ცოცხალია და თანაც უკვე ამდენს მიაღწია.მერე კი სიხარული

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ასადმა შეხედა სურათს და გახსენდა ყოველი კოცნა,ყოველი ხვევნა და შეხება რაც მისთვის ჰანანს უჩუქნია.სითბო,რომელიც გოგონადან მოდიოდა...